Μήπως τα Τrailers αποκαλύπτουν πολλά;

Όταν ένα trailer καταφέρνει να μας πείσει ή απλά να μας ξενερώσει. Μία άποψη που θα συζητηθεί.

Λατρεύω τις ταινίες αλλά στην καρδιά μου έχω μια ακόμη πιο ξεχωριστή θέση για τα trailers! Τα θεωρώ μια μικρή μορφή τέχνης αλλά και εξαπάτησης: Μια κακή ταινία μπορεί να έχει ένα πολύ καλό trailer, άρα μας εξαπατά για να μας στείλει στο σινεμά. Υπάρχει και ο χρυσός συνδυασμός: Εξαιρετικό trailer – κορυφαία ταινία. Αλλά τί γίνεται όταν συμβαίνουν υπερβολές; (ακολουθούν spoilers)Λίγο μετά τα μέσα των 90′s, η οικογένειά μου μετακόμισε στη Γερμανία. Ένα από τα καλά της περιοχής που μέναμε ήταν το

multiplex που βρισκόταν 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μας. Κάθε μήνα, ο κινηματογράφος διοργάνωνε μια παρουσίαση trailers, ένα 45λεπτο happening, αν θέλετε, όπου πήγαινες, δωρεάν, έβλεπες τα trailers στη μεγάλη οθόνη και μετά συμπλήρωνες ένα ερωτηματολόγιο. Ποτέ δεν κατάλαβα αν βαθμολογούσαμε την διάθεση που είχαμε να δούμε την ταινία ή το trailer το ίδιο. Αλλά δεν έχασα ούτε μια προβολή. Και ανταμείφθηκα με εντυπωσιακές εμπειρίες: Requiem for a Dream, Pearl Harbor, X2, Galaxy Quest και φυσικά το αξεπέραστο The Phantom Menace.

Αργότερα, σαν φοιτητής, πήγαινα στο διαμέρισμα του φίλου μου του Θωμά και ξεροσταλιάζαμε πάνω από το 56Κ modem του, περιμένοντας να πάρουμε τη δόση μας από τα trailers του Matrix Reloaded και του The Two Towers (που είχε το φοβερό remix του Requiem for a Dream!), του Master & Commander και του Troy. Όπως είπα και στην εισαγωγή, πολλές από αυτές τις ταινίες αποδείχθηκαν μούφες και μερικές δεν τις είδα καν αλλά, πανάθεμα, είχαν όλες τους κορυφαία trailers! Και με τον καιρό έγινε κάτι σαν χόμπι, να ψάχνω να βρω εκείνα τα λίγα λεπτά ή και δευτερόλεπτα που σου δίνουν τη πρώτη ματιά σε μια νέα ταινία.

Τα trailers τα θεωρώ πρωτίστως μορφή τέχνης. Κάποιος άνθρωπος έχει κάτσει και έχει διαλέξει μερικές σκηνές. Έχει κάνει το μοντάζ και έχει διαλέξει και soundrack, που μπορεί να είναι της ταινίας ή να είναι κάποιο δημοφιλές τραγούδι ή να είναι μουσική φτιαγμένη ειδικά για το trailer. Μερικές φορές υπάρχει και voice-over, άλλη μορφή τέχνης και αυτή. Υπάρχουν μερικές φορές που το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό, που χαράσσεται στη μνήμη: Δεν μπορώ ποτέ να ξεπεράσω τα teaser των The Phantom Menace, Superman Returns και Matrix Revolutions. To ήδη κλασσικό, δεύτερο trailer για το Inception. Τα πιό παραπλανητικά trailers όλων των εποχών, αυτά για το Terminator Salvation (μουσική από «Nine Inch Nails»!) και το X-Men Origins: Wolverine!

Τί είχαν κοινό όλα αυτά τα διαφημιστικά, εκτός από την υπέρμετρη awesomeness; Κάτι πολύ απλό και βασικό: Δεν μου αποκαλύπτανε την ταινία που θα πήγαινα να δω! Μου δείχνανε αρκετά, ναι. Εντυπωσιακά highlights, συμφωνώ. Αλλά ήταν όλα μεμονωμένα, ασύνδετα. Ότι έβλεπα μου δημιουργούσε απορίες και ερωτήσεις και για να απαντηθούν, τα έσκαγα και πήγαινα στο σινεμά. Άρα, ο δημιουργός του trailer μου είχε δημιουργήσει την όρεξη και τη διάθεση να δω το τελικό αποτέλεσμα, την ταινία.

Και κάποια στιγμή, το Χόλιγουντ αποφάσισε ότι όλοι μας είμαστε χαζοί και δε ξέρουμε τί θέλουμε να δούμε. Και τα trailers χάσανε το μυστήριό τους και γίνανε μικρές, 3λεπτες εκδοχές της ταινίας. Στην περίπτωση του Avatar αυτό δεν με πολυπείραξε γιατί α) το trailer TA EΣΠΑΓΕ! και β) στη συγκεκριμένη ταινία η υπόθεση ήταν προβλέψιμη – ήταν η εκτέλεση και η παρουσίαση που ήταν μαεστρικά. Αλλά δεν συμβαίνει και το ίδιο με τα trailers για τα Men in Black III, The Wolverine και το χειρότερο όλων, το remake της Carrie, το οποίο μας πάει από το Α στο Β, στο Γ, στο Δ μέχρι το Ω! Ξέρω ότι το συγκεκριμένο υπάρχει και σε βιβλίο και σαν ταινία του Brain De Palma, αλλά είναι ανάγκη να μας τα δείξουν όλα; Είναι σαν κάποιος να λέει «Α, είναι αυτό το κορίτσι που ζεί με τη θρησκόληπτη μάνα της και είναι ψιλοφλωράκι, αλλά έχει τηλεκινητικές δυνάμεις. Σιγά-σιγά τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο, την καλούν στον χορό αποφοίτησης, εκεί της κάνουν μια φάρσα, τη λούζουν με αίμα χοίρου δηλαδή, εκείνη τα παίρνει, βάζει φωτιές, διαλύει τα πάντα, μετά αρχίζει να καταστρέφει την πόλη της, χαμός, πρέπει να το δείς!». Μόνο το χέρι που βγαίνει από το χώμα ξεχάσατε να βάλετε στο trailer…

Mετά είναι και η άλλη υπερβολή: Τα πολλαπλά teasers, trailers, featurettes, clips και TV spots! Περιμένω με ανυπομονησία τα Iron Man 3 και Star Trek Into Darkness. Αλλά έχω δει μόνο 2 trailers για το καθένα, γιατί αν έβλεπα κάθε υλικό που έχει κυκλοφορήσει ως τώρα, δεν χρειαζόταν να πάω σινεμά! Σύμφωνα με το HDTrailers.net , το Star Trek Into Darkness έχει αυτή τη στιγμή 9 trailers και 6 clips & featurettes! Σε ένα από αυτά μας δείχνει τον Κέρκ και τον Σπόκ να μπαίνουν σε μια χαράδρα, πετώντας ένα μικρό σκάφος, με τον Σποκ να φωνάζει πως δεν θα χωρέσουν. Εμείς φυσικά βλέπουμε και πως εισέρχονται στη χαράδρα και πως βγαίνουν, τελικά. Γιατί να μη μου το κρατήσει κάποιος έκπληξη, να πάω στο σινεμά, να δώ πώς τα καταφέρανε και βγήκανε από εκεί; Ο Benedict Cumberbatch, στην ίδια ταινία, υποδύεται έναν τύπο ονόματι Τζον Χάρισον, που άλλοι λένε ότι είναι ο Καν, άλλοι πως είναι ο Πικάρντ, απλά κακός… Σε όλα τα trailers, όσα είδα εγώ δηλαδή, βλέπουμε τον χαρακτήρα αυτόν να τρέχει, να πηδάει από κτίριο σε κτίριο, να επιτίθεται πρόσωπο με πρόσωπο ή να πετάει ένα σκάφος και και και. Αν όντως υπάρχει κάποιο twist με την αληθινή του ταυτότητα, τότε μόνο αυτό δεν μας έχουν αποκαλύψει τα trailers! Και έχω και τα trolls στο Twitter να γράφουν με τεράστια γράμματα κάτω από ένα – υψηλής ποιότητας – screen cap «OMG, IS THIS A TNG DARK ENTERPRISE ATTACKING «OUR» ENTERPRISE?». Nαι, ευχαριστώ που μου στερήσατε μια WTF στιγμή. Δεν θα ήταν καλύτερα να εκπλαγώ, βλέποντάς το στη μεγάλη οθόνη;

Για να πάω και στο Iron Man 3. Στάθηκα άτυχος αυτή τη φορά, γιατί εδώ στη Γερμανία η ταινία θα βγεί αργότερα από την Αμερική αλλά και την Ελλάδα. Αυτό δεν εμπόδισε τη Marvel να κυκλοφορήσει 12(!) trailers & TV spots και 9 clips & featurettes! Σοβαρά τώρα; Είδα μόνο τα δύο πρώτα που κυκλοφόρησαν, τα υπόλοιπα δεν τα ακούμπησα καν. Και πάλι το Twitter έρχεται να μου καταστρέψει την εμπειρία, με κάτι δημοφιλείς χιπστεράδες να μου ανεβάζουν GIFάκια με την Πέπερ Ποτς να φοράει μια στολή Iron Man (η αντίστοιχη Rescue των comics, για όσους ξέρουν). ΓΙΑΤΙ; Επειδή το έδειξε σε κάποιο trailer; Δεν πέρασε από κανενός το μυαλό ότι μπορεί και να μη θέλω να δω τί θα γίνει; Μου θυμίζει την αντίστοιχη, άστοχη ιδέα να δείξουν τη στολή-βαλίτσα στο trailer του Iron Man 2: Μια ομολογουμένως εντυπωσιακή σκηνή και «κοκαλάκι» για τους λυσσασμένους φανατικούς αναγνώστες αλλά έχασε όλη την αξία της με το να τη βάλουν στο trailer.

Bέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Άλλες τρεις πολυαναμενόμενες ταινίες κυκλοφόρησαν πρόσφατα εντυπωσιακότατα trailers και μάλιστα χωρίς να αποκαλύπτουν πολλά για την υπόθεση.

Το Elysium του Neil Blomkamp μας ενημερώνει για την βασική υπόθεση. Τί θέλει να μας δείξει η ταινία. Και μετά μας δείχνει ορισμένες διάσπαρτες σκηνές. Ναι, ο Matt Damon θέλει να πάει στο διαστημικό σταθμό που διοικεί η Jodie Foster. Ναι, ο ήρωάς μας φοράει έναν εξωσκελετό, που τον κάνει δυνατότερο (πώς όμως;), το ίδιο και ο «κακός», που μοιάζει όμως να έχει τηλεκινητικές δυνάμεις (γιατί;), ένα σπαθί σαμουράι (στο μέλλον; Είναι απλό σπαθί;). Δεν χρειάζεται να δώ άλλο trailer, ο πισινός μου κάθεται ήδη σε μια θέση σε ένα σινεμά! Ότι χρειάστηκε να δώ το είδα…

Το δεύτερο και, μάλλον, τελευταίο trailer για το Man of Steel του Zack Snyder. Ανέφερα ήδη ότι το teaser για το Superman Returns ήταν αριστουργηματικό αλλά η ταινία απογοήτευσε. Πολύ. Και έτσι ήμουν επιφυλακτικός για το MoS. Το πρώτο teaser έδειχνε τον Κλάρκ Κεντ να ψαρεύει, κάτι πεταλούδες, ένα σκύλο, μουντάδα, μαυρίλα, ένα λεωφορείο… Μόνο στο τέλος έβλεπες τον Σούπερμαν να σπάει το φράγμα του ήχου και καταλάβαινες περί τίνος πρόκειται. To πρώτο, κανονικό trailer ήταν κάπως καλύτερο… Αλλά το τελευταίο trailer είναι από τα καλύτερα των τελευταίων ετών! Δείχνει απίστευτα πολλά πράγματα και όμως νιώθεις ότι δεν έχεις δεί τίποτα. Απίστευτη μουσική και ατμόσφαιρα, συναισθηματισμός (όταν ο Kevin Costner λέει «you are my son!», με παίρνουν τα ζουμιά!) και ταυτόχρονα δράση και έπος! Αυτό μάλιστα, μου πολλαπλασίασε το ενδιαφέρον x1000! Kαι παρ” όλο που η ιστορία του Σούπερμαν είναι γνωστή, το trailer δείχνει πως αυτή τη φορά θα την αφηγηθούνε διαφορετικά, με τον Σούπερμαν να αντιμετωπίζεται στην αρχή ως εχθρός. Υπάρχει μια τεράστια ακτίνα, ένα τεχνοργανικό χταπόδι (;), γίνονται καταστροφές στο Κάνσας και τη Μητρόπολη, υπάρχουν κάτι σκάφη, ενώ και ο Σούπερμαν φαίνεται να πετάει και να κινείται με υπερταχύτητα αλλά δεν δείχνουν πολλά περισσότερα. Μπράβο τους, περισσότερα τέτοια!

Και τελευταίο και πιό πρόσφατο, το teaser του Thor: The Dark World. Τί θέλω να δώ από ένα sequel του Thor; Περισσότερο fantasy στοιχείο. Επικότερες μάχες. Αν έβαζα τον Thor να πολεμήσει στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, πώς θα τα έβγαζε πέρα με εκατοντάδες αντιπάλους; Θέλω να δω τον Loki σαν glam rock τραγουδιστή σε κλινική αποτοξίνωσης. Έρχεται το τρεϊλεράκι και με πιάνει από το χέρι και μου λέει «να, κοίτα, όλα όσα ζητάς είναι εδώ, αλλά θα σου δείξω μερικά δευτερόλεπτα μόνο και τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα φανταστείς εσύ». Και έτσι είναι. Εγώ δεν χρειάζομαι άλλο trailer για αυτή τη ταινία!

Δική μου συμβουλή, σε μια εποχή που διαρρέουν ολόκληρα σενάρια, φωτογραφίες από τα γυρίσματα, έχουμε updates και tweets, viral marketing και τα soundtracks έχουν τίτλους όπως «Titanic Sinks» ή «Agent Coulson Dies»; Αφού δεν μπορούμε να ελέγξουμε το πόσα trailers θα κυκλοφορήσουν για μια ταινία, ας βάλουμε όριο στον εαυτό μας. Ο καθένας ζυγίζει τί θέλει, αναλόγως και την ταινία φυσικά: Θέλουμε να ξέρουμε τα πάντα για μια ταινία πριν πάμε να τη δούμε ή θέλουμε να νιώσουμε, έστω για λίγο, αγωνία και ενθουσιασμό;

TheIssue.gr

Μήπως τα Τrailers αποκαλύπτουν πολλά;