Review: Mass Effect 3

The lost art of killing a Reaper

Πολύ καιρό πριν την κυκλοφορία του ΜΕ3,Βιοware και  EA έκαναν  τα αδύνατα δυνατά,να μας πείσουν ότι το τρίτο μέρος της σειράς φαντάζει η ιδανική περίπτωση για να ξεκινήσει κάποιος να παίζει Mass Effect.Το διαφήμιζαν και το ξαναδιαφήμιζαν με κάθε ευκαιρία, και ακόμη και  μεγάλα gaming  sites του εξωτερικού  υπέγραφαν για αυτό με τα σχόλιά τους.

ΌΧΙ λοιπόν,το ιδανικό για να εισαχθεί κάποιος στο

σύμπαν του ΜΕ,είναι το πλέον λογικό,το πρώτο μέρος.Κανείς δεν είδε μόνο τον Νονό 3,κανείς δεν είδε το 3ο Lord of the rings και συμπέρανε τι έχει συμβεί στα προηγούμενα και τι συμβαίνει γενικά σε αυτό τον κόσμο,όπως και κανείς δεν βλέπει πόσο έληξε ένα παιχνίδι,και μετά κάθεται να δει τον αγώνα.Εκτός βέβαια αν ο αγώνας είναι γυναικεία πάλη σε λάσπη με μπικίνι ,οπότε το αποτέλεσμα δεν αφορά κανέναν,παρά μόνο το ταξίδι και η ευγενής άμιλλα.

Αρχικά λοιπόν υπήρξε ένας προβληματισμός ως προς το πώς θα προσεγγιστεί το review.Να απευθύνεται σε όλους, να απευθύνεται σε όσους έχουν παίξει τα δύο πρώτα, ή να γράψουμε δύο reviews.; Η λύση των δύο reviews φάνταζε ως η ορθότερη και η πιο δίκαιη.Όλα αυτά βέβαια  πριν φτάσει το παιχνίδι στα χέρια μας.Όταν όμως ακούστηκε η χαρακτηριστική μουσική του μενού, και η οθόνη μας έγραψε MASS EFFECT 3,τα αστεία τελείωσαν και οι ιδέες πήγαν περίπατο.Το Μass Effect είναι μία επική ιστορία και το τρίτο μέρος,το κλείσιμο αυτής,ΤΕΛΟΣ.Τα έπη διαβάζονται από την αρχή και όχι από το τέλος.Στο ερώτημα αν μπορεί να το παίξει κάποιος χωρίς να έχει παίξει τα δύο προηγούμενα η απάντηση είναι ναι,αλλά δεν θα νιώσει ούτε στον ελάχιστο βαθμό  την μαγεία του κόσμου του και της ιστορίας του,συν του ότι γνωρίζοντας πως κλείνει η ιστορία, θα χάσει  την ευκαιρία να απολαύσει μία τέτοια  εμπειρία στην πλήρη της μορφή κάποια άλλη στιγμή. Ακόμη και αν μπει στον κόπο να διαβάσει όλα τα codex,θα τα έχει απλά διαβάσει, αλλά δεν θα τα έχει ζήσει.

First we take London

Έξι μήνες έχουν περάσει από τα γεγονότα του δεύτερου μέρους και ο/η Comander Shepard βρίσκεται  για αδιευκρίνιστους  λόγους ,ενταγμένος  στην Aliance μεν, εκτός Normady δε.Η στιγμή όμως που οι προειδοποιήσεις μας  για την εισβολή των Reapers  θα πάρουν σάρκα και οστά είναι πιο κοντά από ποτέ και δεν θα περάσει πολύ ώρα έως ότου η διακυβέρνηση του Normady SR-2 επιστρέψει και πάλι στα χέρια μας.Η ατμόσφαιρα και η απειλή που δημιουργεί το παιχνίδι για την επικείμενη εισβολή είναι τόσο έντονη που ακόμη και υπό τις συνθήκες της πολυετούς  Χολυγουντιανής κατήχησης: «στο τέλος κερδίζει πάντα ο καλός»,που όλοι έχουμε υποστεί,το μέλλον φαντάζει άκρως σκοτεινό και δυσοίωνο.Αυτή η αίσθηση λοιπόν μας «αρπάζει από τα μούτρα» από την πρώτη στιγμή,και δεν πρόκειται να μας αφήσει ποτέ.Ακόμη και αν οι παράπλευρες αποστολές και το στοιχείο της εξερεύνησης υπάρχουν και εδώ,γίνονται πάντα με το δέον άγχος – δεδομένων των συνθηκών- και την διαρκή υποσυνείδητη χρονική πίεση, γιατί όπως είπαμε,το τέλος πλησιάζει…

Και ενώ λοιπόν έχουμε προλάβει