Cenchorship: μας χρειάζεται;

Στις σημερινές ημέρες, η τεχνολογία έχει φτάσει σε τεράστιο σημείο. Κινητά, laptops, games κλπ έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και δεν θέλουν (ούτε και εμείς) να φύγουν. Έχει ειπωθεί ότι ≪η λογοκρισία είναι το μπάσταρδο παιδί της τεχνολογίας≫. Από το 1970 και μετά, η βιομηχανία των παιχνιδιών έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ, που από τις παλιές μηχανές των arcade φτάσαμε σε παιχνίδια ρόλων με σχεδόν ίδιο τρόπο απεικόνισης της πραγματικής ζωής με ό,τι συνεπάγεται αυτό (σκηνές βίας, σεξ κλπ). Πολλοί έχουν λογοκρίνει αυτά τα περιεχόμενα, καθώς υποστηρίζουν ότι βλάπτονται αξίες κυρίως ηθικές αλλά και θρησκευτικές. Έχουν όμως δίκαιο, ή άδικο;    Από την δημιουργία των βιντεοπαιχνιδιών και όσο προχωρούσαν τα χρόνια, τα παιχνίδια άρχισαν να μην απευθύνονται σε παιδικές και νεαρές ηλικίες, αλλά και σε άτομα μεγαλύτερα. Τα θέματα μεταπήδησαν σιγά σιγά από τον Pacman στις σκηνές σεξ του The Witcher. Τα βιντεοπαιχνίδια έπαψαν να θεωρούνται ≪μόνο για παιδιά≫ καθώς οι χρήστες και οι ίδιοι μεγάλωναν και άλλαζαν και οι δικές τους ανάγκες. Οι σκηνές σεξ βέβαια, άρχισαν να έρχονται πολύ πιο μετά, αλλά τα παιχνίδια που είχαν θεματολογία άρχισαν να ξεπηδούν και μέχρι σήμερα, αποτελούν το 90% της βιομηχανίας. Μέχρι και σήμερα, χώρες απαγορεύουν παιχνίδια, λόγω ύπαρξης γυμνού ή υπερβολικής βίας η οποία σύμφωνα με αυτούς που τα επικρίνουν, οφείλονται για επιθέσεις ατόμων και μαζικές δολοφονίες. Ακόμα και στην Ελλάδα, που η ίδια δεν είχε απαγορέψει κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι ποτέ, είχε προσπαθήσει να περάσει νομοσχέδιο κατά όλων των παιχνιδιών λόγο του υπερβολικού εθισμού στον τζόγο που είχε φτάσει στο απροχώρητο το 2002, αλλά χωρίς ποτέ να εφαρμοστεί. Έχουν όμως δίκαιο; Κατά την δικιά μου άποψη όχι. Οι δολοφόνοι και βιαστές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, με ή χωρίς τα παιχνίδια. Είναι πιθανόν κάποιος να παίρνει ιδέες από αυτά, αλλά τότε όμως ο ίδιος έχει το πρόβλημα και όχι το παιχνίδι. Οι προβληματικοί χαρακτήρες μπορούν να χρησιμοποιούν τα παιχνίδια με αυτόν τον τρόπο, όχι όμως όλοι. Η πλειοψηφία των gamers είναι φυσιολογικότατοι άνθρωποι, με δουλειές, φίλους, χόμπι και ενδιαφέροντα, και γενικά είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Με άλλα λόγια, το παιχνίδι μπορεί να γίνει το μέσο (και αυτό πάλι μόνο με συγκεκριμένα άτομα), αλλά ποτέ η αιτία. Όσον αφορά το άλλο κομμάτι της λογοκρισίας σχετικά με το σεξ, είναι λίγο ανόητο. Όλοι λίγο πολύ κάποια στιγμή στη ζωή μας ερχόμαστε σε ερωτική επαφή με ανθρώπους για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή είναι ανθρώπινο. Επίσης είναι ακόμα πιο ανόητο να απαγορεύονται παιχνίδια που περιέχουν γυμνό, καθώς τα ≪μη καθωσπρέπει σημεία≫ είναι και αυτά μέλη του σώματός μας, τα οποία, σωστά μαντέψατε, είναι και αυτά ανθρώπινα. Τα βλέπουμε κάθε μέρα και οι ίδιοι στο ίδιο μας το σώμα. Όσον αφορά στο τελευταίο κομμάτι, το θρησκευτικό, τα πράγματα είναι λίγο πιο ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι διαφορετικά. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του πιστεύω, τα οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να του τα αλλάζει ή να του τα επιβάλει κανείς, πόσο μάλλον μέσω των παιχν