Σαν ξένος

Της Κατερίνας Κονιδάρη*

Έφτιαξα καφέ, άνοιξα το facebook και έμπλεξα σε τσακωμό. Είχε ανεβάσει τη φωτογραφία ενός νεκρού μετανάστη. Από κάτω έγραφε: «Κοιμηθείτε ήσυχοι εσείς, κανονίστε τα ποτάκια σας, βγείτε τις βόλτες σας, μιλήστε για τα προβλήματά μας στα ζεστά σας σπίτια. Εμείς φεύγουμε ένας ένας, είτε με μαχαίρια, είτε με τα τρένα». Ωραίος. Αυτός ο πονεμένος και εμείς οι προνομιούχοι. Κοίταξα τα σχόλια: «Να φέρουν στις κάσες τα παιδιά των δολοφόνων των μεταναστών». Είκοσι like. «Κωλοφάρα φασίστες και όλοι εσείς στο λήθαργο, θα έρθει η ώρα σας». Δεκαπέντε like. «Σύντροφε, κάτι τέτοιοι είναι χειρότεροι και από φασίστες». Επτά. Δεν άντεξα, έγραψα κι εγώ: «Δεν περίμενα ρε φίλε ότι για ένα ποτό θα γινόμουν αντίπαλός σου». Και ένας άλλος κάτω από εμένα: «Μας βάζεις όλους σε ένα τσουβάλι, γίνεσαι άδικος».