Στόχος: Απόλυτη ισοπέδωση

Τα τελευταία κομμάτια στο «παζλ της ισοπέδωσης» είναι τα άρθρα που συγκρίνουν καταστάσεις και βγάζουν το πόρισμα: «η χειρότερη χρονιά στην ιστορία του Παναθηναϊκού»!

Όσο παρατηρούμε ένα προς ένα τα γεγονότα των τελευταίων ετών, και ειδικά όσα έγιναν από τη στιγμή που «αδρανοποίησε» τις μετοχές του ο Τζίγγερ μέχρι σήμερα, τόσο όλα τα κομμάτια του παζλ της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης του Παναθηναϊκού κουμπώνουν άψογα μεταξύ τους.

Ήδη έχουν αρχίσει και ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια τα πρώτα άρθρα που επιβεβαιώνουν ποιος ήταν ο στόχος εξαρχής. Πατώντας σε μία από τις βασικές αρχές της προπαγάνδας, δηλαδή στην ασθενή μνήμη του «θύτη», έχουν ήδη βάλει μπρος τον μηχανισμό των συγκρίσεων.

Ο κόσμος ξεχνάει και εκεί ποντάρουν. Ο κόσμος ξεχνάει εύκολα το «χθες», πόσο μάλλον το «προχθές». Δεν διδάσκεται από αυτό. Πονάει για το «σήμερα», αγωνιά για το «αύριο» και κατά συνέπεια χειραγωγείται εύκολα. Μιλάμε άλλωστε για ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που προπαγανδίζει συνεχώς το ίδιο τροπάριο και όχι για μεμονωμένα media.

Όποιος διάβασε χθεσινό άρθρο της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ καταλαβαίνει ποια είναι η γραμμή. Ότι αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ο χειρότερος όλων των εποχών. Στα πάντα. Χειρότερη βαθμολογική θέση, χειρότερη επίθεση, χειρότερη άμυνα, λιγότερος κόσμος στις κερκίδες από κάθε άλλη εποχή, χρεοκοπημένη ομάδα, παίκτες μέτριοι και απλήρωτοι, αβεβαιότητα για το μέλλον, «παράγκα» να οργιάζει.

Αυτό είναι που προσπαθούν (και θα το καταφέρουν στο τέλος…) να βάλουν βαθιά μέσα στο μυαλό των φιλάθλων: Ο χειρότερος Παναθηναϊκός όλων των εποχών είναι ο Παναθηναϊκός της μετά – Τζίγγερ εποχής. Χωρίς κανείς πλέον να ενδιαφέρεται πώς οδηγήθηκε ο Σύλλογος σε αυτά τα χάλια.

Και τώρα, αφού η ομάδα σπρώχθηκε με προσεχτικές κινήσεις ετών εκεί που την ήθελαν, αρχίζουν και πέφτουν στο τραπέζι τα όπλα του τσουβαλιάσματος.

Τσουβάλι Νο1: Πέντε χρόνια πολυμετοχικότητας. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να γελάνε και οι πέτρες με τις τρεις αυτές λέξεις, το σύστημα πατάει στην ασθενή μνήμη του κοινού και προσπαθεί να υπενθυμίσει λάθος τα ιστορικά δεδομένα. Έτσι στο ίδιο τσουβάλι με τα διετία της υγείας, των θριάμβων, των παικταράδων, της πεσμένης παράγκας τη χρονιά του νπαμπλ, μπαίνει ο Παναθηναϊκός του Κωνσταντόπουλου, των δανείων, του Γόντικα, των εκδιωγμένων παικτών, των χρεών, των στημένων αγώνων, των παρκαρισμένων μετοχών, των πριγκίπων, των χρεών, των διακανονισμών.

Τσουβάλι Νο2: Τώρα που συγκεκριμένα media δεν έχουν λόγο να πολεμούν παίκτες, να μιλούν για κακοδιαχείριση, για παιδιά και αποπαίδια, για ακριβές πολυτέλειες, για κακούς χαρακτήρες, για περιπατητές και να ωθούν παίκτες όπως ο Νίνης, ο Σισέ, ο Ζιλμπέρτο, ο Κατσουράνης, ο Λέτο, ο Σιμάο, ο Καραγκούνης προς την πόρτα της εξόδου, κάνουν κωλοτούμπα καλύτερη και από του Μελισσανίδη και τους πετούν και αυτούς στον καλό τον μύλο που όλα τα αλέθει.

Το δεύτερο κεφάλαιο της ισοπέδωσης έχει να κάνει με τη διοίκηση. Τι κάνει η διοίκηση του Παναθηναϊκού για να αποφύγει όλα τα παραπάνω; Η απάντηση είναι απλή: Μέχρι στιγμής τίποτα.

Με εξαίρεση ορισμένα ξεπετάγματα, όπως η αποχώρηση του Γόντικα (ο οποίος βέβαια παραμένει κανονικά στην Παναθηναϊκή Συμμαχία) και τους εξαιρετικούς χειρισμούς στην υπόθεση Τσάκα, όλες οι υπόλοιπες κινήσεις –μέχρι στιγμής- δίνουν συνεχώς τροφή σε όσους θρέφονται επί σειρά ετών από τις σάρκες του Παναθηναϊκού, πουλώντας μιζέρια και δυστυχία στον κόσμο.

Το γηπεδικό έχει κολλήσει και ούτε καν μία λογοδοσία της ΓΗΠΕΛ (που είναι το πιο απλό και το λιγότερο από αυτά που πρέπει να γίνουν) δεν προχωράει.

Στα οικονομικά… διακανονισμοί επί διακανονισμών όσο πλησιάζει η UEFA, άδεια ταμεία και η ΑΜΚ αγνοείται (μέχρι στιγμής).

Διοικητικά, η ΠΑΕ ελέγχεται σε όλα τα καίρια πόστα από ανθρώπους του περιβάλλοντος του Τζίγγερ, οι οποίοι μάλιστα αναβαθμίζονται.

Αγωνιστικά, οι υποσχέσεις για καταπολέμηση της παράγκας έχουν, μέχρι στιγμή, μείνει υποσχέσεις, οι παίκτες δείχνουν αδιάφοροι έως προκλητικοί στο γήπεδο και η ομάδα κατρακυλάει από το κακό στο χειρότερο.

Μέχρι και στα πιο απλά πράγματα, όπως η απόλυση του Βύντρα, όλοι οι χειρισμοί που έγιναν ήταν επιεικώς τραγικοί με συνεχείς παλινωδίες που στο τέλος είχαν ως αποτέλεσμα οι οπαδοί να χρεωθούν την αποχώρηση ενός παίκτη.

Κεφάλαιο τρίτο και σημαντικότερο: Γιατί γίνονται όλα αυτά; Γιατί τα media έχουν βαλθεί από την αρχή της χρονιάς να κάνουν συγκρίσεις και γιατί ο Παναθηναϊκός οδηγήθηκε στο να γίνει «ο χειρότερος Παναθηναϊκός όλων των εποχών»;

Άλλοι πιστεύουν για να γυρίσει σαν... βασιλιάς στο άσπρο άλογο ο Τζίγγερ. Άλλοι θεωρούν πως η «αυλή» παίρνει την εκδίκησή της. Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν πως πρώτα θα εξαναγκάσουν τη μάζα να παραδεχτεί πως επί «μονομετοχικότητας» ήμασταν καλύτερα (δηλαδή να λέμε και ευχαριστώ για τη δευτερότριτη θέση).

Και φυσικά υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πως και τα τρία σενάρια μπορεί να ισχύουν.