ΟΝ the record: Πηγαίνοντας στην Τρίπολη να βάλουν βενζίνη AVIN ή SHELL

Οι εγγυητές - παρκαδόροι φρόντισαν και για αυτό. Να μην έχει η ομάδα μέχρι την τελευταία στιγμή διασφαλισμένη τη μετάβασή της στην ελληνική επαρχία...
Στην Τρίπολη με... ακροβατικά! Να 'ναι καλά ο μεγαλομέτοχος...Απαλλαγμένοι από το άγχος. Πριν από δέκα χρόνια τέτοιες μέρες είχαμε άγχος αν θα προκριθούμε με τη Μπαρτσελόνα. Τώρα έχουμε άγχος αν θα βρούμε λεφτά να παμε στην Τρίπολη.

Είναι από μόνο του ένα τεράστιο βήμα προόδου έτσι όπως την οραματίστηκαν εκείνοι που έβγαιναν μετά τα χαμένα πρωταθλήματα από τις ερυθρόλευκες παράγκες και μας έλεγαν ότι φταίνε οι παίκτες. Οι ίδιοι παίκτες που στην Ευρώπη τρόμαζαν τη Μπαρτσελόνα. Τελικά δικαιώθηκαν. Τους έδιωξαν και συνέχισαν να χάνουν πρωταθλήματα και οι επόμενοι. Τους έκραξαν κι αυτούς το 2008 και πλέον αφού οι ίδιοι πάρκαραν φωνάζοντας «εγγύηση» έφεραν τον Παναθηναϊκό να δηλώνει αδυναμία να πληρώσει μισθούς και δώρο Πάσχα στον απλό βιοπαλαιστή εργαζόμενο. Και το ποδοσφαιρικό τμήμα να ψάχνει να βρει χρήματα για να πραγματοποιήσει ένα εκτός έδρας ταξίδι στην ελληνική επαρχία.

Οι άνθρωποι που εξακολουθούν να κατέχουν το 54,7% της ΠΑΕ, την οποία ελέγχουν απόλυτα εδώ και 30 χρόνια και οι οποίοι ξόδεψαν με άνεση την τελευταία διετία τα χρήματα της πολυμετοχικότητας επιδιδόμενοι παράλληλα στον πιο ανελέητο και λυσσαλέο εμφύλιο μέχρι να χαθεί το περυσινό και ετο εφετινό πρωτάθλημα, σήμερα έχουν το θράσος να κυκλοφορούν χωρίς να απολογούνται Και μαζί, άσοι τους στήριξαν και τους αβάνταραν σε αυτά το καταστροφικό πέρασμα.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι «πιάσαμε πάτο» με αυτά που γίνονται. Ότι η εικόνα και το κύρος του Παναθηναϊκού διασύρεται όταν διαβάζουμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για βενζίνη και για διαμονή. Πράγματα δηλαδή που κάποτε, για την ομάδα του Γουέμπλεϊ, για τον αυτοκράτορα της Ελλάδας δε θα χαρακτηρίζονταν απλώς «ανήκουστα» αλλά θα λέγαμε ότι αποτελούν αποκυήματα κάποιου άρρωστου και διεστραμμένου εγκέφαλου. Κάποτε. Μετά ήρθαν οι εγγυητές που φρόντισαν σε 33 χρόνια να μην έχει ούτε ΕΝΑ ακίνητο περιουσιακό στοιχείο η ποδοσφαιρική ομάδα. Να πληρώνει ενοίκιο για την Παιανία, να πληρώνει ενοίκιο για γραφεία.

Και όμως όχι. Ο πραγματικός «πάτος» δεν είναι αυτός. Δεν είναι η έλλειψη χρημάτων ακόμα και για ης στοιχειώδεις λειτουργίες. Δεν είναι η μετατροπή του Παναθηναϊκού σε επαίτη. Σε ομάδα που θυμίζει Συλλόγους μικρότερων κατηγοριών που κάνουν «ρεφενέ» για να πάνε να παίξουν εκτός έδρας. Όσο και αν μας θλίβει, όσο και αν μας πονάει, ο πραγματικός «πάτος» δεν είναι αυτός.

Ο αληθινός πάτος, χωρίς εισαγωγικά, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι (που αυτοαποκαλούνται μάλιστα «δημοσιογράφοι») οι οποίοι όλα αυτά τα σχολιάζουν λες και δεν τρέχει τίποτα. Λες και είναι φυσιολογικά. Λες και ο Παναθηναϊκός είναι χωριό επειδή αποφάσισαν ένα ωραίο πρωί να τον κάνουν χωριό οι «μικροί» εργοδότες τους.

Άνθρωποι που παρουσιάζουν «ειδήσεις» οι οποίες κάποτε θα έστεκαν μόνο τον πρωταπριλιά. Την ημέρα που γιορτάζουν τα αφεντικά τους. Μάθαμε λοιπόν από το «ρεπορ