Αυθεντική μεγαλοσύνη εναντίον συμπλεγματικού επαρχιωτισμού

Tους νάνους στο ανάστημα που βγάζουν τη γλώσσα έξω με τη διασκεδαστική ψευδαίσθηση ότι «κάτι είναι», ο Σύλλογος Μεγάλος ξέρει να τους νικάει εμφατικά και πεντακάθαρα. Γράφει ο Πιερράκος

Υπάρχουν δύο είδη διαγνωσμένου επαρχιωτισμού. Το πρώτο είναι άξιο παρατήρησης και επαίνου. Δεν συναρτά την ποιότητα χαρακτήρος με την αστική καταγωγή. Είναι υπερήφανο -και δικαίως- για τις ρίζες του, έχει αξιοπρέπεια και λεβεντιά. Ξέρει να κοπιάζει, να σέβεται, να δείχνει ευγνωμοσύνη, όταν και από όποιον ευεργετείται. Δεν έχει μνησικακίες, ούτε επιζητεί πρόσκαιρες επιβεβαιώσεις.

Υπάρχει και ένα δεύτερο είδος. Αυτό βρίσκεται στο αντίθετο άκρο. Για λόγους αναγόμενους στην ψυχανάλυση, κουβαλά συμπλέγματα, τα οποία εξωτερικεύει με κάθε αφορμή. Δεν κρύβονται αυτά τα συμπλέγματα. Συνοδεύονται από απρέπεια και κυρίως αγνωμοσύνη. Με το πέρασμα του χρόνου, όλα αυτά δεν «ξεθωριάζουν»– αντιθέτως, γίνονται βασικά γνωρίσματα του χαρακτήρα, ανεξαρτήτως απόκτησης χρημάτων, δημοσιότητας και εμπειριών από τις πιο λαμπερές μητροπόλεις του κόσμου.

Ο Σύλλογος Μεγάλος, με πάντα πρωτοπόρο το τμήμα του ανδρικού μπάσκετ, γνωρίζει καλά να σέβεται τους άξιους και μεγάλους αντιπάλους του. Αρκεί όντως να είναι άξιοι και μεγάλοι. Δηλαδή ισοϋψείς του.

Τους υπόλοιπους, δηλαδή τους νάνους στο ανάστημα, αυτούς που βγάζουν τη γλώσσα έξω με τη διασκεδαστική ψευδαίσθηση ότι «κάτι είναι», ο Σύλλογος Μεγάλος ξέρει να τους νικάει εμφατικά και πεντακάθαρα. Έπειτα τους αφήνει να εξευτελιστούν κρυμμένοι πίσω από τις κουρτίνες, εκεί που είναι η φυσική θέση των πάσης φύσεως «Zoνγκ» του αθλητισμού και της κοινωνίας.