ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ. Θέμα: όλη η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη.

Αν ήμουν Άγγλος θα σε αποκαλούσα “Πατέρα των Χριστουγέννων”. Αν ήμουν Γάλλος θα σ’ έλεγα “Περ Νοέλ”. Αν ήμουν Ολλανδός και σ’ έβλεπα στο δρόμο θα σε φώναζα “Ε, Σίντερ Κλάας”. Αν ήμουν Γερμανός θα σου έλεγα “Μου χρωστάς λεφτά Βάιναχτσμαν”. Αν ήμουν Κινέζος- και δεν τον έκανα απλώς-, θα μου ήσουν γνωστός ως “Σενγκτάν Λαοζέν”, ενώ αν ήμουν Ιάπωνας ως “Χοτέισο”. Όμως είμαι Έλληνας και σε λέω “Αϊ Βασίλη”. Εκτός κι αν έχω πιει πολύ- τότε μπορεί να γίνεις “Μαριάνθη”. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ. Θέμα: όλη η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη. Μία έκθεση του μαθητή της Γ’ Δημοτικού, Δ.Π. “Dear Santa, Σαν τα χιόνια! Σαν αυτά που έχει στη Λαπωνία, την «έδρα» σου, και την πρωτεύουσά της το- μισό λεπτό να το ψάξω στο Google…- το Ροβανιέμι. Ναι, ναι, ξέρω: φοράς τα καλά σου, τ’ ακριβό τ’ άρωμά σου και κυκλοφορείς, ε; Κοίτα, μπορεί να έχεις περάσει αυτή την εικόνα προς τα έξω, μπορεί όλοι να σε γνωρίζουν ως παππούλη με κοιλίτσα και άσπρα γένια, μπορεί να σε φαντάζονται πάνω σε έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι, μπορεί να είμαι μαντράχαλος αλλά να προσποιούμαι το μαθητή της τρίτης δημοτικού για τις ανάγκες αυτού του πορτραίτου, όμως έχω κάνει έρευνα εγώ. Και ξέρω από πού ξεκίνησες.
Είσαι ο Μέγας Βασίλειος που έζησε στην Καππαδοκία και αφιέρωσε τη ζωή του στη βοήθεια του συνανθρώπου. Υπήρξες, δηλαδή, ο εμπνευστής και δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Και πολλοί ακολούθησαν το παράδειγμά σου. Ανάμεσα σ’ αυτούς, κι εγώ: έχω μια αδερφή που όλο μου κλέβει τις νερομπογιές και μου χαλάει τις ζωγραφιές μου. Κι όλο φωνάζει όταν με βλέπει στο σχολείο «Ο Δ. είναι κοριτσάκι, ο Δ. φοράει φουστάνια, ο Δ. βρέχει το κρεβάτι του- και όχι με νερό» και άλλα τέτοια. Τότε εγώ φουντώνω, κοκκινίζω και θέλω να τη χτυπήσω στο κεφάλι με τη σφουγγαρίστρα. Αλλά επειδή είμαι φιλάνθρωπος, όπως εσύ, απλά της λέω να πάει να πνιγεί. Μόνο που αντί για «πνιγεί» χρησιμοποιώ άλλο ρήμα.
Τέλος πάντων, το θέμα μας είσαι συ κι όχι η μαλάκω η αδερφή μου. Και, όπως υποσχέθηκα, πρέπει να αποκαλύψω όλη την αλήθεια. Σύμφωνα με την παράδοση, λοιπόν, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψιλόλιγνος με μαύρα μάτια και γένια- πώς λέμε «Άγιος Βασίλης»; Καμία σχέση.
Πέθανες την 1/1/379, την πρώτη μέρα του χρόνου, δηλαδή. Γι’ αυτό το λόγο από τότε όλοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες και όλα τα παιδιά και όλοι οι σκύλοι και όλες οι γάτες και όλες οι αλεπούδες και όλα τα ψάρια και όλοι οι δεινόσαυροι (sorry που πλατειάζω, αλλά η δασκάλα είπε τουλάχιστον 3 σελίδες έκθεση και δεν έχω πολύ υλικό…) πιστεύουν ότι η Πρωτοχρονιά είναι η μέρα που φέρνει ευτυχία. Μερικοί πιστεύουν ότι φέρνει αγάπη, άλλοι σοφία και άλλοι Μαρία.
Στη Δύση σε ταυτίζουν με τον Άγιο Νικόλαο, που ήταν γνωστός για τη γενναιοδωρία του. Μάλιστα, η σημερινή σου μορφή- αυτή του αγαθού παππούλη που λέγαμε και πιο πάνω- οφείλεται στο ποίημα του 1823 “A visit from St. Nicholas”. Πρόσεξες; Όχι σε κάποιο με τίτλο, ας πούμε, “A visit from Big Bill (Μέγας Βασίλειος)”, αλλά “St. Nicholas”. Άρα, απατεωνιά μου μυρίζεται. Όπως και να ’χει, η πρώτη εμφάνισή σου σε έντυπο ήταν για το Playboy, στο χριστουγεννιάτικο τεύχος του 1966 με τίτλο «Βγάλαμε τον Άγιο Βασίλη απ’ τα ρούχα του».
Αααα, παραλίγο να τσιμπήσεις, ε; Οκ, πρώτη φορά εμφανίστηκες στο χαρτί το 1863 στο περιοδικό Harper’s Weekly. Η φήμη σου μεγάλωσε το 1902 με το παιδικό βιβλίο “The life and adventures of Santa Claus”, ενώ μια έξτρα ώθηση σου έδωσε η εταιρεία White Rock Beverages το 1915 όταν και χρησιμοποίησε την εικόνα σου για να πουλήσει μεταλλικό νερό.
Όμως, αυτή που σ’ εκτόξευσε στην κυριολεξία και σ’ έκανε σταρ πρώτου μεγέθους, αναγκάζοντας όλους του υπόλοιπους αγίους να βλέπουν την πλάτη σου, ήταν η Coca- Cola. Ναι, αυτή που πάει με όλα. Που τ’ αλλάζει όλα. Η γαμιόλα.
Ήταν 1931 και η γνωστή εταιρεία αναψυκτικών σ’ έβαλε να «μοιράζεις» πρωτοχρονιάτικα δώρα και σου φόρεσε την κόκκινη στολή. ΠΡΟΣΟΧΗ: μέχρι τότε η στολή σου ήταν πάντα ΠΡΑΣΙΝΗ. Πάντα. Αλλά μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε η διαφήμιση, σου έμεινε το κόκκινο χρώμα. Με λίγα λόγια, ξεπουλήθηκες κι εσύ για τα λεφτά. Αν ήμουν λίγο μεγαλύτερος ηλικιακά, θα έλεγα πως “ο Άγιος Βασίλης, ένας, μέχρι πρότινος, άντρας άμεμπτου ηθικής που για χάρη του χτίζονταν αμφιπρόστυλοι ναοί, όσο κι αν διαρρηγνύει τα- πρώην πράσινα, νυν κόκκινα- ιμάτιά του ότι η ψυχή του δεν πουλήθηκε, μάλλον αυτό έκανε”. Ωστόσο, επειδή είμαι μικρός και δεν ξέρω ούτε το «άμεμπτου», ούτε το «αμφιπρόστυλος», ούτε το «διαρρηγνύω», ούτε το «μάλλον», θα σε πω απλά φραγκοφονιά.
Τέλος πάντων, δεν έχουν αυτά σημασία. Σημασία έχει πως στην ολοκλήρωση της φιγούρας σου έπαιξαν ρόλο οι βόρειοι λαοί. Τι θέλω να πω; Αυτοί- σκανδιναβοί και σία- σου πρόσθεσαν το έλκηθρο, το άστρο του βορρά, τις μεγάλες κάλτσες που αφήνουμε στο τζάκι για τα δώρα και τους ταράνδους. Έπειτα, επειδή έγινες πολύ ελκυστικός, όλοι οι υπόλοιποι υιοθέτησαν τα στοιχεία που προστέθηκαν. Στην Ελλάδα μας αυτό έγινε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, φτάσαμε στο τέλος. Δεν ξέρω αν σχημάτισες λάθος εντύπωση, αλλά εγώ πιστεύω ότι υπάρχεις και ότι πράγματι πηγαίνεις δώρα σε όσα παιδάκια ήταν καλά. Άλλωστε, Χριστούγεννα χωρίς εσένα είναι σα φαγητό χωρίς αλάτι, σαν Πάολα Φωκά με ράσο χωρίς σκίσιμο, σα να δει ο Παντελίδης μια κοπέλα σ’ ένα κλαμπ, να τη ρωτήσει «συνοδεύεσαι;» κι αυτή ν’ απαντήσει «όχι».
Ναι, αλλά βλέπεις ότι έχω πολλά ράμματα για τη γούνα σου την κόκκινη. Μπορώ, λοιπόν, αν μου υποσχεθείς να μου φέρεις αυτό που ζητάω, να κάψω αυτό το γράμμα. Αλλιώς, θα το δώσω σε όλα τα Μ.Μ.Ε. ξεκινώντας από το I.Q. Magazine. Περιμένω ν’ ακούσω την απάντησή σου για εκείνο το νησάκι στον Ειρηνικό, Ειλικρινά δικός σου,Εγώ”.