Ποσείδι | Συμβουλές για αρχάριους

Υπάρχουν τρεις λόγοι για να χαίρεται κάποιος που σπουδάζει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. O πρώτος είναι πως αυτόματα αυτό σημαίνει πως δεν σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ο δεύτερος είναι ότι σε περίπτωση που το τμήμα σου δεν είναι και πολύ αξιόλογο, όταν σε ρωτάνε "τι σπουδάζεις;" μπορείς απλά να αποφεύγεις την ερώτηση απαντώτας "Σπουδάζω στο Α.Π.Θ". Αποκτάς έτσι το κύρος που πάντα ονειρευόσουν όταν είχες στόχο να περάσεις στη Νομική ή στην Ιατρική σχολή. Ο τρίτος λόγος θα μπορούσε να αποτελέσει και από μόνος του κριτήριο για την επιλογή φοίτησης στο συγκεκριμένο πανεπιστημίο και δεν είναι άλλος από την "Πανεπιστημιακή Κατασκήνωση Καλάνδρας Α.Π.Θ", γνωστή στους φοιτητές ως "Ποσείδι".

Γράφει ο Cain

Αν ο τρίτος λόγος σου φαίνεται υπερβολικός, είναι γιατί δεν έχεις βρει ακόμα άτομα να σε "βάλει" στο κάμπινγκ, αφού κάθε φοιτητής του Α.Π.Θ επιτρέπεται να φιλοξενήσει και δύο φίλους του. Αν, όμως, ετοιμάζεσαι να πας φέτος για πρώτη φορά, παρακάτω θα διαβάσεις συμβουλές που θα σε κάνουν να μην φαίνεσαι πρωτάρης αλλά και για το τι πρόκειται να συναντήσεις εκεί μέσα!

Πάρε τη σκηνή και τρέχα
Σημαντικό κριτήριο για να περάσεις καλά είναι να μπορέσεις να στήσεις τη σκηνή σου σε σημείο που δεν το χτυπάει ήλιος το πρωί. Όμως δεν έχεις την άνεση να ψάξεις για θέση, ειδικά όταν πηγαίνεις στο κάμπινγκ με τα Κτελ, αφού όλοι οι επιβάτες συνωστίζονται στην είσοδο μέχρι να βγάλουν την απαραίτητη κάρτα εισόδου και μετά ξεχύνονται μέσα σε αυτό τρέχοντας προς όλες τις κατευθύνσεις σαν γυμνασιόπαιδα που τα έχεις αφήσει να βγουν πρώτη φορά μόνα τους στο MagicPark. Υπάρχει βρώμικος ανταγωνισμός και κακομαθημένοι που έχουν κρατημένες θέσεις. Γι'αυτό μόλις κατέβεις από το λεωφορείο πρέπει να εφαρμόσεις την κλασική τακτική "Πάρε τη σκηνή και τρέχα!" όπου ένα άτομο από την παρέα σου θα τρέξει αμέσως να βγάλει την κάρτα για να μπει μέσα αφήνοντας σε σένα και τους υπόλοιπους τα πράγματα που έχετε πάρει μαζί. Αν είστε τυχεροί θα τον ξαναδείτε μετά από μιάμιση ώρα το λιγότερο.

Σουρβάιβορ
Έστω ότι βρήκες ωραίο μέρος να κατασκηνώσεις και θέλεις να πιεις κάτι για να δροσιστείς. Προφανώς το νερό σου ακούγεται αστείο και νιώθεις την ανάγκη για μία μπύρα. Όμως είσαι τόσο άπειρος που δεν πήρες μαζί σου, γιατί πίστευες πως θα αγοράσεις από το κυλικείο του κάμπινγκ σε τιμές Lidl. Κάνε υπομονή και βρες έναν γνωστό. Γίνε παράσιτο για λίγο στην παρέα του και θα σου δώσουν μία. Όμως, μη σου μείνει κουσούρι και ενταχθείς στην χειρότερη κατηγορία ατόμων που υπάρχουν εκεί μέσα,τους τζαμπατζήδες. Με την πρώτη ευκαιρία έχεις βγει από το κάμπινγκ και έχεις επιστρέψει με τόσες μπύρες που φτάνουν για να γεμίσουν και τα τρία ψυγειάκια που είχες προνοήσει τουλάχιστον να πάρεις μαζί σου.
Απαραίτητο για την επιβίωσή σου εκτός από το νερό-μπύρα είναι και το φαγητό. Και όταν λέμε φαγητό στο Ποσείδι εννοούμε ένα πράγμα, ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ από την λέσχη. Θα υπάρξουν στιγμές αδυναμίας που θα υποκύψεις σε κάποιο φαγητό πολυτελείας για να χορτάσεις όπως μία τυρόπιτα ή ένα πέινιρλι, αλλά συγχωρείσαι γιατί όλοι έχουμε σταθεί σε κάποια φάση της ζωής μας αδύναμοι. Όχι πως η λέσχη δε σου δίνει κι άλλες επιλογές, αλλά όταν τα μακαρόνια είναι φθηνότερα από τα υπόλοιπα φαγητά και γνωρίζεις πως το νερό-μπύρα είναι σημαντικότερο για να ζήσεις, τότε το ένστικτο της επιβίωσης σε οδηγεί σε αυτά. Επομένως, μία βδομάδα πριν ξεκινήσεις για το κάμπινγκ θα ήταν καλό να μην δεις μακαρονάδα ούτε σε φωτογραφία γιατί θα τη σιχαθείς.

Ό,τι γίνεται στο Ποσείδι μένει στο Ποσείδι
Όλα τα παραπάνω αφορούν κυρίως το βιολογικό σου κομμάτι. Εκεί που πρέπει να εστιάσεις για να δεις αν είσαι έτοιμος για το Ποσείδι είναι το ψυχολογικό. Αν πιστεύεις πως η βρωμιά είναι μισή αρχοντιά, το κρύο νερό είναι καλύτερο από το ζεστό για μπάνιο γιατί τσιτώνει την επιδερμίδα και πως το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είναι απαραίτητο στη ζωή σου πάντα, τότε έχεις κάνει ήδη τα σακίδια σου και έχεις φύγει για εκεί. Διαφορετικά, υπάρχουν πανέμορφα ενοικιαζόμενα δωμάτια σε όλα τα μέρη της Ελλάδας για να γλιτώσεις εσύ από αυτό το "μαρτύριο" και όλοι οι υπόλοιποι από την γκρίνια σου.
Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Όσο έτοιμος και αν πιστεύεις πως είσαι ψυχολογικά, αν δεις άτομα να κάνουν Χριστούγεννα και να πίνουν μπύρες δίπλα σε χριστουγεννιάτικο δέντρο, άλλους να είναι ντυμένοι Pokemon και να περιμένουν να εξελιχθούν, έναν συμφοιτητή σου να περπατάει στα τέσσερα σαν τον Ταρζάν και να φωνάζει "Βοήθεια θέλουν να με πλύνουν" και έναν άλλον ντυμένο "Ιούλιο Καίσαρα" και να χαιρετάει το κόσμο μην εκπλαγείς! Μπορεί να κάνεις και εσύ κάτι παρόμοιο αλλά να μην το θυμάσαι μετά. Ούτε εσύ, ούτε οι φίλοι σου. Γιατί σίγουρα θα επιστρέψεις με πολλά κενά στην μνήμη σου!