Πάσχα στο χωριό SOS

Τελικά ο χρόνος περνάει πολύ γρηγορότερα απ’ ο,τι πιστεύουμε! Έφτασε κιόλας το Πάσχα. Ευκαιρία για ξεκούραση, γέμισμα μπαταριών μια ανάσα πριν την εξεταστική, επιστροφή στα πάτρια εδάφη και στις παραδόσεις καθώς και σε αγαπημένα οικογενειακά πρόσωπα. Φαντάζει, όμως, τόσο ιδανικό για ένα φοιτητή το Πάσχα στο χωριό;

Η αλήθεια είναι ότι το Πάσχα

είναι πιο οικογενειακή και παραδοσιακή γιορτή, ωστόσο ο υπέρμετρος ενθουσιασμός των συγγενών σου, που έχουν καιρό να σε δουν σε κάνει αμέσως να αναθεωρείς!

Με το που πας σε δουν και τους δεις αρχίζουν να λένε: «Σιγά-σιγά, πάμε και στην εκκλησία», χωρίς εσένα να σε έχει ρωτήσει κανείς, αν θες να πας. Με τα χίλια ζόρια σε αναγκάζουν και, αφού φτάσετε, περνάει όλο το χωρίο να σε δει και η γιαγιά σου δίπλα καμαρώνει για το βλαστάρι της. Αφού το ανεχτείς όλο αυτό, γυρνάς σπίτι για να συναντήσεις, ό,τι θείους, ξαδέρφια και κουμπάρους είχες να δεις χρόνια, οι οποίοι θα ρωτήσουν -πάντα αδιάκριτα- πότε τελειώνεις, πόσα χρωστάς, παίζει κανένα αμόρε, τι έχει πάθει η σημερινή νεολαία και δεν ξέρει να ζει και όλα αυτά τη στιγμή που εσύ ήδη σκέφτεσαι ότι ακόμα προλαβαίνεις το απογευματινό ΚΤΕΛ για να γυρίσεις πίσω!

Σειρά έχει η μαγειρίτσα, αυτή η αμφιλεγόμενη σούπα που τη βλέπεις να τη μαγειρεύει η γιαγιά σου καθαρίζοντας, βράζοντας και ψιλοκόβοντας τα εντόσθια του αρνιού, καθώς τα δικά σου αναδεύονται και συσπώνται ρυθμικά.

Φτάνει, λοιπόν, η Κυριακή και εφόσον το μαλλί της αδερφής σου και της ξαδέρφης σου δεν έγιναν παρανάλωμα του πυρός από τις λαμπάδες, έχεις βγει έξω και προφανώς έχεις γυρίσει τις πρώτες πρωινές ώρες. Κάποια στιγμή ακούς φασαρία. Κοιτάς το ρολόι. Είναι 8 το πρωί και σε φωνάζουν να σου δείξουν την τέχνη του σουβλίσματος καθώς: «Τώρα που γίνεσαι άντρας πρέπει να τα μαθαίνεις αυτά». Αρνείσαι ευγενικά την πρόσκληση και πας πάλι για ύπνο για να ξυπνήσεις μεσημέρι. Με το που σηκωθείς θα διαπιστώσεις το τι επικρατεί! Ένα τεράστιο στρωμένο τραπέζι, χιλιάδες κόσμου γύρω, παραδοσιακά τραγούδια στη διαπασών κι εσύ στη μέση να ζητάς απεγνωσμένα ένα καφέ και λίγο τσουρέκι με μερέντα. Οι προσευχές σου δεν εισακούονται και τελικά καταλήγεις αγουροξυπνημένος, με πονοκέφαλο και με δεκαπέντε άτομα πάνα από το κεφάλι σου να σου γεμίζουν το πιάτο με αρνί, κοκορέτσι και τζιγεροσαρμάδες.

Για όλους εμάς, που θα ζήσουμε ακόμα ένα Πάσχα στο χωρίο, εύχομαι, κουράγιο, καλή δύναμη, υπομονή και πάνω απ’ όλα θετική σκέψη.

του Ηρακλή Μιταλίδη