ΑΠΘ | Κάτι λιγότερο από άριστο, κάτι λιγότερο από τέλειο.

Εδώ λίγο καιρό, κάτι βρωμάει στο Α.Π.Θ και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Πώς, όμως, να ερευνήσουμε σε βάθος τα προβλήματα όταν τα βουνά από σκουπίδια φέρνουν τον ορίζοντα σε απόσταση αναπνοής; Μέσα από τα μάτια μιας φοιτήτριας του Α.Π.Θ, μια μέρα στο Αριστοτέλειο. της Όλγα Πασχαλίδου 8 Νοεμβρίου 2012, κατεβαίνω από το λεωφορείο στην Αγγελάκη και προχωράω προς το Α. Π. Θ. Φτάνω στην είσοδο και παίρνω αδιάφορα τα διαφημιστικά που μου μοιράζουν, καθώς φτιάχνω το παλτό μου που έχει γίνει χάλια μετά από 50 λεπτά στο λεωφορείο. Ανεβαίνω τα σκαλιά για τη Θεολογία και βλέπω εκατοντάδες φυλλάδια πεταμένα κάτω. Περνάω τη Θεολογική και κατευθύνομαι προς την Ν.Ο.Π.Ε. Ούτε δύο δευτερόλεπτα δεν περνάνε και αντικρίζω ένα βουνό -χωρίς υπερβολές- πλαστικών ποτηριών από καφέ πεταμένα στο ξεραμένο γρασίδι του πανεπιστημίου. ''Γιατί ρε παιδιά δεν τα πετάξατε σ' έναν κάδο; '', σκέφτομαι αλλά καθώς κοιτάω γρήγορα γύρω μου, βλέπω ότι υπάρχουν κάτι ξεσκισμένες σακούλες σκουπιδιών οι οποίες έχουν αρχίσει να ξεχειλίζουν από χαρτιά, μπύρες και μπουκάλια.
Μετά από λίγο, φτάνω στη Ν.Ο.Π.Ε., μπαίνω από το κυλικείο για να πάρω καφέ. Σχεδόν πρέπει να κλοτσήσω τα χαρτιά που είναι πεταμένα κάτω. Το πάτωμα έχει γίνει μαύρο από τους πεταμένους καφέδες. Οι κάδοι είναι μισογεμάτοι (ακόμα και τον κάδο μισογεμάτο τον βλέπω, πρέπει να είμαι αισιόδοξη!) και δίπλα στους κάδους τα σκουπίδια σχηματίζουν βουναλάκια. ''Πες μου έναν λόγο να πετάξεις το ποτήρι σου εκτός κάδου, πόσο βλάκας παίζει να είσαι'', μου λέει η φίλη μου η Ελευθερία που μόλις με βρήκε στην σχολή.
Οι αίθουσες είναι γεμάτες ποτήρια, χαρτιά. Αποφάγια που έχουν αρχίσει να μουχλιάζουν, βρώμικα πατώματα και έδρανα. Έξω από την αίθουσα μπλε και πράσινες αφίσες για το τελευταίο, ''τέλειο'' πάρτι της χρονιάς είναι πεταμένες. Να μην μιλήσω για τις τουαλέτες που εδώ και ένα μήνα είναι ''εκτός λειτουργίας'' από την βρώμα. Μαθαίνω πως χθες 20 υπάλληλοι από το Α.Π.Θ. επιστρατεύθηκαν από τον πρύτανη του Α.Π.Θ. προκειμένου να καθαρίσουν τη Φιλοσοφική που επίσης έχει τα ίδια χάλια με την σχολή μου. Μπόρεσαν να απολυμάνουν -κάπως- τις τουαλέτες. Όσοι φοιτητές προσπάθησαν να καθαρίσουν κατηγορήθηκαν ως ''δεξιοί'', απεργοσπάστες που δεν καταλαβαίνουν το πραγματικό νόημα της απεργίας και δεν σέβονται τους υπάλληλους. Μα είναι άραγε δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος κάτι τέτοιο, όταν πρακτικά απειλείται η ίδια του η υγεία;
''Έλα να κάτσουμε στις καρέκλες του κυλικείου'' με διακόπτει από τις σκέψεις μου η Ελευθερία. ''Δεν πρόκειται να κάτσουμε στα παγκάκια που έχει η σχολή είναι χάλια'' Όλα ξεκίνησαν τέλη του καλοκαιριού, ενώ εγώ έδινα τα τελευταία μαθήματά μου. Κατέβηκα και βρήκα το κτήριο της Πρυτανείας υπό κατάληψη, ενώ εκεί έξω από την Ν.Ο.Π.Ε. γύρω στα 100 άτομα με πανό που πάνω τους έγραφαν ''έξω η εργολαβία'', ήταν συγκεντρωμένα και συζητούσαν έντονα για το θέμα των ημερών. Οι εργολαβίες και η άρνηση επιχορήγησης επιπλέον χρημάτων στο Α.Π.Θ. ανάγκασε πάνω από 700 άτομα να απεργούν, ζητώντας τα δεδουλευμένα τους, τα δικαιώματα