Guys Talk | Μουσείο με τον κολλητό

“Τι λες!”, αναφωνεί ο κολλητός σου κρατώντας μια εφημερίδα. “Αυξημένη κίνηση παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στα μουσεία όλης της χώρας”, σ’ ενημερώνει. Και μετά: “Πάμε σ’ ένα; Θα είναι τίγκα στις γκόμενες!”, «προβλέπει». Κάνεις μια παντομίμα κοψίματος φλεβών. Σου απαντά μ' ένα ετυμολογικό ατόπημα- “πάμε ρε, στο μουσείο θα βρούμε τη μούσα μας”. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ “Δε φαντάζομαι η μούσα να’ χει μούσι”, υψώνεις το τελευταίο τείχος άμυνας. Σε διαβεβαιώνει πως θα βρείτε μία με δέρμα μωρού παιδιού, αλλά με τα μέλη της πολύ πιο ανεπτυγμένα από μωρού παιδιού. Πείθεσαι. Έπειτα κάνετε μια μίνι έρευνα για το αρχαιολογικό μουσείο, με απώτερο σκοπό να εντυπωσιάσετε τα επίδοξα ερωτικά σας θύματα. “Τα θυμάσαι;”, σε τεστάρει, καθοδόν, ο κολλητός σου. “Ναι: εγκαινιάστηκε το 1962, στις εσωτερικές αίθουσες υπάρχουν ευρήματα από το νεκροταφείο της Σίνδου, ενώ στις εξωτερικές αντικείμενα της κλασικής, της ελληνιστικής, της ρωμαϊκής και της νεολιθικής. Σημαντικότερα εκθέματα είναι το άγαλμα του Αρποκράτη, το κεφάλι του Σεράπιδος και ο κρατήρας του Δερβονίου”. Οι άλλοι επιβάτες του λεωφορείου, μετά το τέλος του διαφωτιστικού σου μονολόγου, ξεσπούν σε χειροκροτήματα και ιαχές θαυμασμού (“Ο Ανδρόνικος ζει”, λέει ένας, “Όσα ξέρεις εσύ, δεν τα ξέρει η πλάση όλη”, κάποιος άλλος, “ρουφιάνοι πολιτικοί, καταστρέψατε τη χώρα”, ένας τρίτος). Φτάνετε. Παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις, οι γκόμενες δεν κάνουν ακριβώς παρέλαση- εκτός κι αν λογίζεται ως τέτοια το ατσούμπαλο βάδισμα μιας υπέρβαρης 60χρονης από το γκισέ προς την τουαλέτα. Πάνω που απελπίζεσαι, βλέπετε δύο κοπέλες τόσο σαν τα κρύα τα νερά, που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι σταλακτίτες. “Πάμε το σχέδιο”, σχηματίζεις άηχα με τα χείλη σου και ο κολλητός σου νεύει. Προχωράει προς την πλευρά των κοριτσιών κι εσύ πηγαίνεις μπροστά σ’ ένα έκθεμα. “ΦΙΛΕΕΕ!!”, ουρλιάζεις, “έλα να δεις τον Αρποκράτη- ίδιο τον κάνανε!”. Η καλά μελετημένη τακτική σας, πιάνει: οι κοπέλες, μαζί με το φίλο σου, σε κοιτάνε. “Έλα, φέρε και τα τούμπανα μαζί σου- σας λέω είναι ίδιος!”. Ο κολλητός σου παίρνει βλέμμα οσίου και σ’ επιπλήττει: “Μη φωνάζεις έτσι, τι γνώμη θα σχηματίσουν τα τούμπανα για μας;”, λέει, προχωρώντας προς το μέρος σου. Παραδόξως, οι κοπέλες τον ακολουθούν. Όταν φτάνουν σε σένα, όμως, η μία εξ αυτών σου λέει πως αυτό που δείχνεις είναι ο κρατήρας του Δερβονίου. Έπειτα αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να μπέρδεψες μια τεφροδόχο με άγαλμα. Χαμογελάς αμήχανα, κι ετοιμάζεις την αντεπίθεσή σου: “Πάμε στις εξωτερικές αίθουσες;”, τη ρωτάς. “Εκεί έχει Νεολιθικά αντικείμενα”, ξεκινάς, όμως μετά ξεχνάς όλα τα S.O.S. “Έχει αντικείμενα της νεολιθικής, δηλαδή και…”, κομπιάζεις. “Και;”, ρωτάει η κοπέλα. “Και πολλές άλλες φάσεις”, ολοκληρώνεις την αρχαιολογική σου ανάλυση. Δίπλα, ο φίλος σου αποδεικνύεται εξαίρετος μιμητής: “Σέραπις, καλή φάση… Σεράπις, κεφάλι. Σε ραπίσω αν δε σ’ αρέσει Σεράπις…”, «μαγεύει» την άλλη κοπέλα, όμως αυτή κουνά απαξιωτικά το κεφάλι. Καθώς απομακρύνονται, τραβάς τον άσσο από το μανίκι- “Νεκροταφείο Σίνδου!”, τσιρίζεις σχεδόν, αλλά το μόνο «ορατό» νεκροταφείο είναι αυτό στ’ οποίο κείτονται οι ελπίδες σου να βρεις μούσα.
του Δημήτρη Πετρίδη