Οι 10 πλουσιότεροι στις ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερη περιουσία από τις 106 πιο φτωχές χώρες

Η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας προνομιούχου ελίτ αποτελεί εδώ και καιρό αντικείμενο ανησυχίας, με το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών να διευρύνεται ολοένα και περισσότερο.

Το πόσο έχει αυτό το χάσμα διευρυνθεί αποτυπώνεται ανάγλυφα από το γεγονός ότι η συνολική περιουσία των 10 πιο πλούσιων ανθρώπων της Αμερικής ξεπερνά τη συνολική οικονομική παραγωγή 106 χωρών.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Finbold, τον Ιούνιο του 2023, οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν συλλογικά καθαρή περιουσία ύψους 1.005 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το ποσό αυτό έχει ξεπεράσει το συνδυασμένο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) των 106 φτωχότερων χωρών -το οποίο ανέρχεται στα 998,2 δισεκατομμύρια δολάρια- κατά 7,6 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο Elon Musk, διευθύνων σύμβουλος της Tesla, κατέχει την πρώτη θέση με περιουσία 180 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ακολουθεί ο Τζεφ Μπέζος, ιδρυτής και πρώην διευθύνων σύμβουλος της Amazon, με περιουσία 114 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ ο Λάρι Έλισον της Oracle φιγουράει στην τρίτη θέση με 107 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο Γουόρεν Μπάφετ και ο Μπιλ Γκέιτς καταλαμβάνουν την τέταρτη και πέμπτη θέση, αντίστοιχα, με πλούτο που ανέρχεται σε 106 δισεκατομμύρια δολάρια και 104 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι υπόλοιποι που αποτελούν τη δεκάδα των πλουσιότερων Αμερικανών είναι ο Michael Bloomberg (94,5 δισεκατομμύρια δολάρια), ο Steve Ballmer (80,7 δισεκατομμύρια δολάρια), ο Larry Page (79,2 δισεκατομμύρια δολάρια), ο Sergey Brin (76 δισεκατομμύρια δολάρια) και ο Mark Zuckerberg (64,4 δισεκατομμύρια δολάρια).

 

Η επίπτωση της ανισότητας πλούτου

Η έκθεση τόνισε την επίπτωση του υπάρχοντος χάσματος πλούτου μεταξύ των πλουσιότερων της Αμερικής και της παγκόσμιας οικονομίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση έρευνας:

«Ενώ η συσσώρευση πλούτου δεν είναι εγγενώς αρνητική, το χάσμα μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων είναι σύμπτωμα ευρύτερων διαρθρωτικών ζητημάτων εντός των κοινωνιών και της παγκόσμιας οικονομίας. Η έλλειψη οικονομικής κινητικότητας και περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και τις βασικές ανάγκες για όσους τα φτωχά έθνη, επιδεινώνουν περαιτέρω αυτή την ανισορροπία».

Πράγματι, οι λίγοι πλούσιοι έχουν δεχθεί κριτική στο παρελθόν επειδή εκμεταλλεύονται τα υπάρχοντα συστήματα για τη συσσώρευση πλούτου, με τις πολιτικές προοδευτικής φορολογίας να προβάλλονται ως ένας τρόπος για την ελαχιστοποίηση του υφιστάμενου χάσματος.