Οφείλουμε να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα…

Λίγο ακόμα
θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
τη θάλασσα να κυματίζει
λίγο ακόμα,
να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, Ίκαρος, Αθήνα 1998

Ενδεχομένως να αναρωτηθείτε τι σχέση έχουν τα λόγια του ανυπέρβλητου ποιητή με την ζοφερή πραγματικότητα του πρωτόγνωρου «πολέμου της φωτιάς» που βιώνουμε κατά το φετινό καλοκαίρι.

Κι όμως, τα σοφά λόγια του Γιώργου Σεφέρη

θα πρέπει να λειτουργήσουν ως κινητήριος δύναμη και πυρήνας των όσων πρέπει να γίνουν ευθύς αμέσως, το φετινό φθινόπωρο, και εντεύθεν. Χρόνος δεν περισσεύει, παραλογισμός και απαιτήσεις θα πρέπει να τεθούν εκτός κάδρου, με στοιχεία και χαρακτηριστικά όπως ευθυκρισία, επιστημονικότητα, λογική, ρεαλισμός, τόλμη και αποφασιστικότητα, να κυριαρχήσουν. Σε απόλυτο βαθμό, δίχως «ναι μεν, αλλά» και πάσης φύσεως «στρογγυλέματα». Πρωτίστως, ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Κυβέρνηση, Περιφέρεια, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Αρμόδιοι Φορείς, Σώματα Ασφαλείας, Πολίτες και κάθε πιθανή (όσο και απίθανη) κοινωνική ομάδα. Όσο «ευαίσθητη», «βολεμένη», «προστατευμένη» ή τυχόν «περιθωριοποιημένη» κι εάν είναι είτε θεωρείται.

Προφανώς, οι λύσεις δεν είναι -όλες, τουλάχιστον- εύκολες, πιθανόν να δυσαρεστήσουν ή ακόμη και θίξουν ποικίλες ομάδες, συμφέροντα, αλλά και δεδομένες καταστάσεις, ωστόσο θα πρέπει να επικρατήσει το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ!

Με έντονα στοιχεία ευθύνης, βλέμμα προς το μέλλον, ενσυναίσθηση, ανιδιοτέλεια, προοδευτικότητα και υψηλή αίσθηση καθήκοντος.

Το «ΕΓΩ» θα πρέπει να μπει στην άκρη και να αναδειχθεί το «ΕΜΕΙΣ»!

Με όποιο και όσο πολιτικό κόστος, ανεξαρτήτως της σφοδρότητας ή της ανθεκτικότητας τυχόν αντιδράσεων από τους συνήθεις μυαλοφυγόδικους που δεν διστάζουν να ταλαιπωρούν αλλήλους, εξαιτίας των στρεβλών θέσεων, της παράλογης λογικής, των φοβιών, των μονομανιών, της πεπερασμένης ιδεολογικής σκέψης, αλλά και των αγκυλώσεων από τις οποίες διακρίνονται και διαπνέονται πολλά χρόνια τώρα.

Πάντοτε δε, «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη», όπως ισχυρίζεται και ο ποιητής. Μόνο, που αμφότερα είτε κινούνται στην σφαίρα του παραλόγου ή βρίσκονται στην φαντασία τους, οδηγώντας -ωστόσο- στην ταλαιπωρία μας…

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ – ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ. Κατά κυριολεξία δε…

Όσο ταχύτερα η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός και ο στενός «πυρήνας» του Μεγάρου Μαξίμου αντιληφθούν πως η πλειονότητα των πολιτών αγωνιούν για λύσεις που θα φέρουν αποτέλεσμα, υποστηρίζοντας αυτόν που θα τολμήσει να συγκρουστεί με τον ίδιο του τον εαυτό – σε πρώτη και κύρια ανάγνωση -, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Σε διαφορετική περίπτωση οφείλουμε να προετοιμαστούμε για ένα διαρκές «προβληματικό» και δίχως πολλές χαραμάδες αισιοδοξίας μέλλον…

ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΕ!