Ο παραμένων Διόσκουρος, η πρόκληση της συνέχισης στον Οργανισμό και το αίσθημα της επικείμενης μετακίνησης

Λένε πως μια φωτογραφία -συχνά- αποτυπώνει, τουλάχιστον, 1.000 λέξεις. Μπορεί και περισσότερες… Στη συγκεκριμένη, μάλιστα, φωτογραφία αποτυπώνεται η παρούσα προβληματική κατάσταση, συνάμα με την μελλοντική λύση.

Βλέπετε, όταν έρχεται μια νέα διοικητική κατάσταση, οι δρόμοι σε ότι αφορούν τα στελέχη της προηγούμενης είναι δυο. Ενδεχομένως και τρεις. Η πρώτη -η πλέον εύκολη- είναι ο δρόμος του άμεσου αποχαιρετισμού και της με το μαχαίρι κοπής της επαγγελματικής

Η τρίτη αποτελεί την πλέον δύσκολη και σίγουρα tricky διαδικασία, καθώς προϋποθέτει ταύτιση απόψεων, συναντίληψη στο πλαίσιο της στρατηγικής που πρέπει να υιοθετηθεί και εφαρμοστεί, αμοιβαίες υποχωρήσεις και μια μορφής ήπιας υποχώρησης μετά δηλώσεως πίστης και ελαφράς υποταγής από μέρους του παραμένοντος απέναντι στον καινούριο ruler.

Μια συνθήκη που ενέχει πολλαπλές προκλήσεις, ενώ ουκ ολίγοι κίνδυνοι ελοχεύουν και στα δύο μέρη. Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή που το στέλεχος που βρίσκεται στην αδύναμη θέση της σχετικής δυναμικής εξίσωσης έχει συμπληρώσει άπειρα… χιλιόμετρα στο κοντέρ του management, με ξεχωριστή πορεία, κατέχοντας επίζηλες θέσεις, απολαμβάνοντας απανωτές βραβεύσεις και έχοντας κερδίσει την αναγνώριση φίλων και προϊσταμένων, οι οποίοι δεν δίστασαν στιγμή να του εμπιστευτούν τις τύχες «καραβιών» με αρκούντως απαιτητικά «τιμόνια» και ενόσω βρίσκονταν σε πορεία τυφώνα…

Παρόλα αυτά, ο ίδιος ούτε δίστασε ποτέ να βρεθεί στην πρώτη γραμμή, ενώ όλα τα tasks – πραγματικοί τζόγοι που κλήθηκε να διαχειριστεί, τα κέρδισε πανηγυρικά.

Ωστόσο, το τωρινό, μάλλον θα το χάσει, καθώς ναι μεν έχει δηλώσει πίστη στη νέα κατάσταση, εντούτοις όμως φωνές από το παρελθόν του… τριβελίζουν το μυαλό, καθώς η εμπειρία του μπορεί να φανεί κάτι παραπάνω από χρήσιμη -πραγματικό χρυσάφι, σπεύδουμε να διορθώσουμε- σε μια προηγούμενη διοικητική του σχέση ετών. 

Μάλιστα, διακρινόμενος -μεταξύ άλλων- για την ευκολία και την αποτελεσματικότητα με την οποία αναζητούσε πόρους -πρωτίστως κατά το παρελθόν- είναι τουλάχιστον βέβαιο πως θα «κολλήσει» ιδανικά στο παζλ που συνθέτει με υπομονετικές κινήσεις ο άλλοτε Διόσκουρός του.

Εξετάζοντας την υπόθεση εντελώς ψυχρά και με βάση τα δεδομένα, σε περίπτωση που αποφασίσει να κάνει το άλμα επανένωσης με τον Διόσκουρό του, δίνεται αυτομάτως διττή λύση σε έναν περίεργο, όσο και ιδιαίτερα ευαίσθητο γρίφο. Δίχως να χρειάζεται η νέα διοίκηση να καταφύγει στην λογική του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την κοπή του Γόρδιου Δεσμού, αλλά ούτε και στην έμμεση εκπαραθύρωσή του, η οποία θα αποδεικνυόταν επιζήμια τόσο στο επικοινωνιακό κομμάτι εντός της παρούσας εταιρείας, στην οποία είναι ιδιαίτερα αγαπητός, όσο και στο «ταμείο» του μαγαζιού, το οποίο θα ήταν υποχρεωμένο να… ματώσει.

Ψίθυροι δε, από την τωρινή διοίκηση του Οργανισμού, φέρουν ηγετικό στέλεχός της να έχει προσεγγίσει τον παραμένοντας Διόσκουρο, σε μια προσπάθεια ψηλάφησης των σκέψεων ή έστω των προθέσεών του, ενώ ταυτόχρονα του μεταφέρθηκε με… τρόπο πως σε περίπτωση που αποφασίσει να πραγματοποιήσει την μετακίνηση προς τα νότια, τότε δεν θα πειραχτεί και κάποια θέση-αργομισθία που κατέχει λ.χ. στο Διοικητικό Συμβούλιο κάποιας συνδεδεμένης εταιρείας.

Ο παραμένων Διόσκουρος βρήκε ενδιαφέρουσα τη συγκεκριμένη πτυχή, καθώς μπορεί να μην δελεάζεται τόσο από το οικονομικό σκέλος της πρότασης, καθώς κάθε άλλο παρά του λείπουν τα λεφτά, όσο από την θεμελίωση ενός status που μπορεί να τον οδηγήσει ακόμη και στην εξώπορτα λ.χ. ενός Πανεπιστημιακού ιδρύματος. Ως τι; Ίσως και ως επίτιμος Διδάκτωρ, όπως έχει συμβεί και για κάποιον ξεχωριστό γνωστό του. Ας πούμε, τον Διόσκουρό του…