Μύδροι Economist κατά Ερντογάν: «Δικτάτορας και τραμπούκος – Να πάρει μέτρα η Δύση»

Με ένα άρθρο – «φωτιά» ο Economist ξεμπροστιάζει τον Ταγίπ Ερντογάν, προειδοποιεί για τα σχέδιά του και καλεί την Δύση να πάρει αυστηρότατα μέτρα απέναντί του πριν να είναι πολύ αργά.

Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, «η Τουρκία, διαθέτοντας τις δεύτερες μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, παίζει κρίσιμο ρόλο στην ταραγμένη γειτονιά της Μεσογείου, έχει αυξανόμενη επιρροή

στα δυτικά Βαλκάνια, την ανατολική Μεσόγειο και την Αφρική και είναι σημαντική στη Μαύρη Θάλασσα και στον πόλεμο στην Ουκρανία, έχοντας μεσολαβήσει στην επίτευξη συμφωνίας για τη μεταφορά ουκρανικών σιτηρών στον κόσμο».

Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον Economist: «Ο έξω κόσμος πρέπει να δώσει προσοχή στις επερχόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία (που ενδέχεται να πραγματοποιηθούν στις 14 Μαΐου) καθώς, υπό έναν όλο και πιο αλλοπρόσαλλο πρόεδρο, η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως αναφέρεται στο άρθρο, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, ελλοχεύει ο κίνδυνος η χώρα να οδηγηθεί από μια βαθιά ελαττωματική δημοκρατία, σε μια ολοκληρωτική δικτατορία.

Το ελπιδοφόρο ξεκίνημα και η τραγική συνέχεια

Το βρετανικό περιοδικό επιχειρεί να πραγματοποιήσει μια αναδρομή στην πορεία του Ερντογάν, ξεκινώντας από την εποχή που έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός το 2003. Τότε, τα μηνύματα ήταν θετικά, αφού χάρισε μια νέα οικονομική και πολιτική σταθερότητα στη χώρα του, ενώ δε δίστασε να προσεγγίσει μέχρι και την κουρδική πλευρά.

Όσο όμως περνούσε ο χρόνος, η μακρά παρουσία του στην εξουσία, τον οδήγησε να γίνει αυταρχικός, συγκεντρώνοντας και ενισχύοντας τις προεδρικές εξουσίες, ενώ η απόπειρα πραξικοπήματος έφερε την κατάσταση που ακολούθησε, εκτός ορίων.

Στο άρθρο του Economist γίνεται αναφορά στην εκμετάλλευση των θεσμών, στη διάβρωση των ελέγχων, στη χρήση μεγάλου μέρους των ΜΜΕ ως εργαλείου κρατικής προπαγάνδας, στην επί της ουσίας λογοκρισία του διαδικτύου, στη φυλάκιση επικριτών του και στη χρήση των δικαστηρίων για να παρενοχλεί τους αντιπάλους.

Τα αποτελέσματα φυσικά είναι καταστροφικά. Με τον ίδιο να ετοιμάζεται να «μπει» στην τρίτη δεκαετία εξουσίας, και έχοντας δίπλα του συμβούλους-μαριονέτες που φοβούνται να του πουν την πραγματικότητα, η πολιτική της κυβέρνησής του βασίζεται όλο και περισσότερο όχι σε κάποιο οργανωμένο σχέδιο αλλά στις εκκεντρικές (το λιγότερο) ιδέες του. Ένα βασικό παράδειγμα αποτελεί η στάση που κράτησε στη νομισματική πολιτική της χώρας του και στον πληθωρισμό, που είχε ως αποτέλεσμα το «γκρέμισμα» της τουρκικής λίρας. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το βιοτικό επίπεδο της Τουρκίας συρρικνώνεται και τα πνεύματα οξύνονται.

Φόβος για νοθεία στις εκλογές

Είναι κοινό μυστικό, σύμφωνα με τον Economist, ότι οι τουρκικές εκλογές στα χρόνια του Ερντογάν δε μπορούσαν να χαρακτηριστούν απολύτως δίκαιες και ελεύθερες. «Τουλάχιστον όμως», σημειώνει το βρετανικό περιοδικό,« γενικότερα ήταν ελεύθερες, με συμμετοχή μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων». Πλέον, κι ενώ η ήττα είναι πιο πιθανή από κάθε φορά, «αυξάνεται η ανησυχία ότι οι εκλογές ούτε δίκαιες θα είναι, ούτε ελεύθερες».

Και κάπου εδώ, ο Economist ασκεί δριμεία κριτική σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση. «Οι Δυτικοί ηγέτες πρέπει να μιλήσουν», ξεκαθαρίζει, θυμίζοντας την ίδια στιγμή πως η Αμερική και η ΕΕ πολλές φορές δεν επικρίνουν τον Ερντογάν υπό τoν φόβο ότι θα αποξενώσουν έναν καίριο, αν και προβληματικό, σύμμαχο.

«Κανένας δεν θέλει μια χώρα τόσο σημαντική όσο η Τουρκία να μείνει τελείως ανεξέλεγκτη και όλοι γνωρίζουν τα προβλήματα που θα μπορούσε να προκαλέσει ένας μνησίκακος και απομονωμένος Τούρκος πρόεδρος. Θα μπορούσε να υποκινήσει ακόμα πιο έντονες εδαφικές διαμάχες με την Ελλάδα και την Κύπρο, θα μπορούσε να δημιουργήσει περαιτέρω σύγχυση και συγκρούσεις στη Συρία, θα μπορούσε να ανοίξει τα σύνορα σε 5 εκατ. μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στην Τουρκία για να πάνε στην Ευρώπη και θα μπορούσε να συνεχίσει να μπλοκάρει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Τουρκία χρειάζεται τη Δύση, και όχι μόνο για να αποκαταστήσει κάπως τη σταθερότητα στην οικονομία της που σφυροκοπείται», σημειώνει ο Economist.

Αυτό, σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, μπορεί να δώσει διαπραγματευτική δύναμη στους δυτικούς ηγέτες. «Ο κ. Ερντογάν είναι ένας τραμπούκος που βλέπει την ατολμία ως λόγο να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημά του και τη σκληρότητα ως κίνητρο για να διορθώσει σχέσεις -όπως έκανε πρόσφατα με πολλούς από τους γείτονές του στη Μέση Ανατολή. Επομένως, οι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να δείξουν στον κ. Ερντογάν πόσο πολύ τους ενδιαφέρει η συμπεριφορά του, προειδοποιώντας πριν από τις εκλογές, ιδιωτικά και δημόσια, ενάντια στις μελλοντικές απαγορεύσεις για τον κ. Ιμάμογλου και το HDP. Δεν είναι πολύ αργά για να τραβήξουμε τον κ. Ερντογάν πίσω από το χείλος του γκρεμού. Αλλά η Δύση πρέπει να αρχίσει να τον προειδοποιεί από τώρα», καταλήγει το άρθρο του Economist, το οποίο, αξίζει να σημειωθεί, έχει προκαλέσει ήδη την έκρηξη του Ερντογάν.