Διογένης: Ο «Θησαυρός» τα «πεταμένα» μέταλλα, ο – πρωτοπόρος – Μυτιληναίος και η – ξεχασμένη – ΛΑΡΚΟ!

– Και ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος έχει κατεύθυνση μόνο προς τον τουρισμό και δευτερευόντως προς τα ακίνητα
– Δεν υπάρχει ουσιαστικά βιομηχανική πολιτική, που θα αλλάξει το στρεβλό παραγωγικό μας μοντέλο
– Τα κίνητρα για την αποθήκευση ενέργειας με μπαταρίες, κινητοποιούν μικρές και μεγαλύτερες επιχειρήσεις
– Πρώτα βήματα από τη ΡΑΑΕΥ, αλλά χρειάζεται επιτάχυνση όλων των διαδικασιών και διαγωνισμών
– Τεράστιος πλούτος από την ανάκτηση πολύτιμων μετάλλων από υπολείμματα πρώτης επεξεργασίας
– Σε εξαιρετική θέση η Ελλάδα, θα τροφοδοτεί όλη την Ευρώπη
– Ο πρωτοπόρος Μυτιληναίος και η καταδικασμένη σε απραξία ΛΑΡΚΟ με τα τεράστια αποθέματα νικελίου            
-Τι «βλέπει» ο Επόπτης σε δάνεια μεγάλων και ιδίως μικρότερων τραπεζών και ανησυχεί;

 

Στις ελληνικές καλλένδες και πάλι η αλλαγή παραγωγικού μοντέλου της χώρας

Εδώ και πολλά χρόνια, το πρόβλημα της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, περιλαμβάνεται σε κάθε κυβερνητικό σχέδιο, σε κάθε εξαγγελια και ομιλία πολιτικών παραγόντων, αλλά και σε γενικά οικονομικά ή εξειδικευμένα «αναπτυξιακά» συνέδρια.

Μονότονα επαναλαμβάνεται παντού η μεγάλη αναγκαιότητα να αλλάξει το μίγμα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής και να ξεφύγει από την ενίσχυση δύο κυρίως κλάδων, του τουρισμού πρωτίστως και των ακινήτων σε δεύτερη φάση. Θα περίμενε κανείς ότι, μετά από τόσες διαπιστώσεις και ανησυχίες ότι βαδίζουμε στραβά και απογυμνώνουμε τη χώρα από βασικές επιχειρηματικές και βιομηχανικές δραστηριότητες, ότι θα γινόταν μια σοβαρή προσπάθεια ανακατεύθυνσης μεγάλου μέρους των διαθέσιμων κεφαλαίων, από τον τουρισμό και τα ακίνητα.

Πλην, όμως, ακόμα και στον νέο Αναπτυξιακό Νόμο, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των επιδοτούμενων επενδύσεων κατευθύνεται και αφορά τον τουριστικό κλάδο, προσεγγίζοντας ή και υπερβαίνοντας το 80%! Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, να αλλάξει το παραγωγικό μας μοντέλο, όταν η φιλοσοφία των ενισχύσεων επενδυτικών σχεδίων παραμένει η ίδια επί σειρά ετών και προορίζεται ή κατευθύνεται στη λεγόμενη και «εθνική μας βιομηχανία», τον τουρισμό; Καλά, χρυσά και άγια, να ενισχυθούν οι επιχειρήσεις του εν λόγω κλάδου, ειδικά οι μικρομεσαίες, ακόμα και με τα πρόσθετα ποσά των 125 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας. Αλλά, εδώ μιλάμε, κυρίες και κύριοι, για εγκατάλειψη ουσιαστικά κάθε καθαρής βιομηχανικής πολιτικής, γιατί όπως είναι γνωστό τουρισμός και ακίνητα έχουν ως επενδύσεις από τις χαμηλότερες συμμετοχές προστιθέμενης αξίας.

Αλήθεια, όσοι σχεδιάζουν κάθε φορά τους περίφημους Αναπτυξιακούς Νόμους, έχουν αναλογιστεί ότι πριμοδοτούν επενδύσεις, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποδειχθεί ότι δεν προσφέρουν, για παράδειγμα σε μια περίοδο απότομης πτώσης του τουριστικού ρεύματος και σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων; Ενώ, η οποιαδήποτε βιομηχανική μονάδα, ακόμα και η μικρότερη σε μέγεθος, προσφέρει μόνιμες θέσεις εργασίας, συνεχή απασχόληση, διαρκή ανάπτυξη και εξαγωγικές επιδόσεις, ειδικά αν υπάρξει σταθερή υποστήριξη από το Δημόσιο.

Μια ματιά να ρίξει κάποιος στα κουφάρια βιομηχανιών που απέμειναν στις βιομηχανικές ζώνες σε όλη τη χώρα, θα αντιληφθεί ότι τα μεγάλα λόγια για την αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, αποτελούν δυστυχώς έπεα πτερόεντα και ανέξοδες εξαγγελίες. Αλλά, δεν πρέπει κάποια στιγμή, να αλλάξει ρότα η χώρα μας;

Στην Ελλάδα έχουμε φτάσει στο σημείο, ακόμα και εμβληματικές, ιστορικές κάποτε βιομηχανίες, που στήριξαν το νεοελληνικό κράτος, ή να έχουν κλείσει οριστικά ή να βρίσκονται σε φάση επιβίωσης, ενώ οι νέες μετρώνται πολύ εύκολα και δεν μπορούν φυσικά να στηρίξουν κανένα αφήγημα μόνιμων κυβερνητικών επιλογών στήριξης βιομηχανικών επιχειρήσεων.

Συνεπώς, και από αυτόν τον νέο Αναπτυξιακό νόμο, κανένα παραγωγικό μοντέλο δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα και αν οι προθέσεις περισσεύουν. Αυτά, φυσικά τα γνωρίζουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, που προφανώς ούτε αυτοί, ούτε εμείς έχουμε αυταπάτες πως «κάτι» μπορεί αυτή τη φορά να αλλάξει…  

 

Τα κίνητρα για την αποθήκευση ενέργειας με μπαταρίες, κινητοποιούν τις επιχειρήσεις

Το θέμα της αποθήκευσης ενέργειας είναι από τα πλέον σημαντικά και επείγοντα για τη χώρα μας, καθώς θα πρέπει να βρει τρόπους εξισορρόπησης παραγωγής και χρήσης, ώστε όταν υπάρχει υπερπαραγωγή να αποθηκεύεται και να χρησιμοποιείται κυρίως όταν το σύστημα υποφέρει από την υψηλή ζήτηση, ειδικά των θερινών μηνών.

Με δεδομένα μάλιστα τα προβλήματα στο δίκτυο, που δεν μπορεί να σηκώσει μεγάλα φορτία, είναι επιβεβλημένο να ενθαρρυνθεί με κάθε τρόπο η χρήση μπαταριών αποθήκευσης ενέργειας είτε σε μεγάλη κλίμακα είτε και σε μικρότερη, που αφορά όμως εκατοντάδες μεσαίες και μικρότερες επιχειρήσεις. Βήματα προς αυτή την κατεύθυνση γίνονται μεν, αλλά σαφώς δεν επαρκούν και θα πρέπει τα συναρμόδια υπουργεία και οι αδειοδοτικές αρχές, να επιταχύνουν τις διαδικασίες διαγωνισμών και να ενθαρρύνουν με κίνητρα τις επιχειρήσεις για τη χρήση μπαταριών.

Θετική εξέλιξη συνιστά πάντως σε κάθε περίπτωση το γεγονός ότι μόλις προχθές η αρμόδια αρχή, η ΡΑΑΕΥ, ενέκρινε πολλά έργα αποθήκευσης με μπαταρίες, η ισχύς των οποίων κυμαίνεται από 1 – 30 MV.

Τα έργα αυτά έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα με την ονομασία «Συστήματα Αποθήκευσης στις Επιχειρήσεις», το οποίο προκηρύχθηκε στις αρχές του νέου έτους και η συνολική τους ισχύς υπερβαίνει τα 110 MV. Αφορά δε σε κατά κύριο λόγο μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες, βάση της προκήρυξης του προγράμματος, θα επιδοτηθούν με ένα ποσοστό από 30% μέχρι 50%, πέραν του άμεσου οφέλους που θα έχουν στα λειτουργικά τους κόστη.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι οι επιχειρήσεις πραγματικά διψούν για τέτοιες ενέργειες, οι οποίες γίνονται σαφώς ελκυστικότερες, από τις διευκολύνσεις που παρέχονται και βεβαίως σημαντικότερο κίνητρο αποτελεί το ύψος της επιδότησης.

Η ανάκτηση πολύτιμων για τις νέες τεχνολογίες μετάλλων, ο πρωτοπόρος Μυτιληναίος και η ξεχασμένη ΛΑΡΚΟ

Μέχρι και πριν λίγα μόλις χρόνια, σχεδόν όλες οι χώρες που είχαν βαριά και επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία κατάλοιπα από μεταλλουργικές εργασίες, έψαχναν τρόπους να απαλλαγούν από αυτά και είτε τα έθαβαν σε χωματερές, μολύνοντας όμως τα εδάφη τους και τον υδροφόρο ορίζοντα είτε προσπαθούσαν να τα εξάγουν σε τρίτες, φτωχές χώρες, έναντι κάποιου συνήθως μικρού αντιτίμου.

Είναι γεγονός ότι ακόμα και σήμερα οι έννοιες κυκλική οικονομία και πολύ περισσότερο ο όρος κυκλικά μέταλλα, δεν έχουν κατανοηθεί όχι μόνο από τις πλατιές κοινωνικές μάζες, αλλά και από άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενες επιχειρήσεις.

Ήρθαν όμως οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες χρησιμοποιούν σε μεγάλες ποσότητες κρίσιμα μέταλλα, που κυριολεκτικά οι βιομηχανίες εξόρυξης τα πετούσαν, καθώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι τα μεταλλουργικά κατάλοιπα περιείχαν σπάνια μέταλλα, που μέχρι προ λίγων μόλις ετών ήταν σχεδόν αδιάφορα προς χρήση. Πλέον, τα κατάλοιπα αυτά, έχουν πολύ μεγάλα ποσοστά ανάκτησης, πάνω από 90% και ταυτόχρονα έχουν μηδενικούς ρύπους, αφού έχουν ήδη υποστεί την πρώτη βασική επεξεργασία.

Σύμφωνα με στοιχεία, από 6,5 εκατομμύρια τόνους μη επεξεργασμένων υπολειμμάτων που παράγουν ετησίως συνολικά περί τα 2.500 ορυχεία, μπορεί να γίνει ανάκτηση 1,5 εκατομμυρίων τόνων άλλων μετάλλων, που έχουν πολύ μεγάλη οικονομική και τεχνολογική αξία.

Μιλάμε για μέταλλα, όπως το κοβάλτιο,το νικέλιο, το πυρίτιο, το αλουμίνιο, το μαγγάνιο και ο χαλκός. Ειδικά το νικέλιο είναι το πιο πολύτιμο ίσως όλων και το οποίο χαρακτηρίζεται ως ο χρυσός του μέλλοντος δια στόματος Έλον Μασκ, καθώς εμπεριέχει και το κοβάλτιο, το οποίο χρησιμοποιείται για την κατασκευή μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Σημειωτέον ότι η Ευρώπη θα χρειαστεί για φέτος περί τους 58.000 τόνους σε κοβάλτιο, που από την Ευρωζώνη  μόνο η Φινλανδία μπορεί να προσφέρει 2.300 τόνους.

Οι υπόλοιπες ποσότητες εισάγονται από τη Ρωσία και το Κονγκό. Η Ελλάδα, μέσω του ομίλου Μυτιληναίου και των εργοστασίων του στον Αγ. Νικόλαο Διατόμου, όπως είναι γνωστό πρωτοπορεί σε αυτό τον τομέα και προσδοκά σε μεγάλα οφέλη, τα οποία θα μεγιστοποιήσουν τη σημερινή εικόνα του, καθιστώντας τον μεγαλύτερο παίκτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τέλος θυμίζω την αμαρτωλή και συνάμα εγκληματική ως προς τις διαχρονικές ευθύνες, περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, που έχει μείνει στα αζήτητα και σκουριάζουν οι εγκαταστάσεις της, αλλά αποδεδειγμένα έχει τις μεγαλύτερες ποσότητες νικελίου στην Ευρώπη. Οι οποίες μένουν ανεκμετάλλευτες, γιατί καμία κυβέρνηση ουσιαστικά δεν θέλησε να προχωρήσει σε ριζικά μέτρα εξυγίανσης, με αποτέλεσμα η χώρα να χάνει τεράστια έσοδα κάθε χρόνο

Tips

– Όλα τα καλά, κάποτε τελειώνουν. Ώσπου να έρθουν τα καινούργια. Για αυτό, η χθεσινή πτώση του Χρηματιστηρίου, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καταστροφική, αλλά δεν ήταν και η πλέον κατάλληλη για προσέλκυση επενδυτών. Γιατί, μην ξεχνάτε έναν κανόνα διαχρονικό, οι θέσεις χτίζονται στην πτώση και όχι στην άνοδο, σε αυτήν ενισχύονται.

– Τα σημάδια της πτώσης σας τα μετέφερε στα χθεσινά σχόλια, καθώς στα περισσότερα γραφεία ήταν σαφής η τάση ρευστοποιήσεων και κατοχύρωσης κερδών. Σήμερα, η συνεδρίαση είναι κομβική, κλείνει ο μήνας, οπότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Αγοραστές και πωλητές θα δώσουν μάχη επικράτησης.

–  Θετική η ανταπόκριση της αγοράς για την Aegean. Η αεροπορική εταιρεία σημείωσε αύξηση κατά 32% στα έσοδα και κατέγραψε EBITDA ύψους 87 εκατ. ευρώ, επιτυγχάνοντας ρεκόρ σε ένα τρίμηνο που παραδοσιακά χαρακτηρίζεται από εποχικότητα και περιορισμένη ζήτηση.

– Συνεχίζει την ανοδική της πορεία η Ιλυδα, παρά τα αναμενόμενα γυρίσματα κάποιων συνεδριάσεων. Από τις μεγάλες κερδισμένες η μετοχή της το 2025 και μάλλον μας επιφυλάσσει κι άλλες θετικές εκπλήξεις ως προς τα φετινά μεγέθη της.

Flash 1: Πρώην τραπεζίτης και πλέον μεγαλοεπενδυτής (και με κεφάλαια άλλων) αναφερόμενος στις εξελίξεις στην Alpha Bank, δήλωσε ότι «ο Ψάλτης απέδειξε ότι τον είχαν υποτιμήσει όλοι, ενώ αναδεικνύεται σε παίκτη πρώτης κατηγορίας. Διάλεξε τη σωστή πλευρά μεταξύ Χόλντερμαν και Unicredit και θα δικαιωθεί».

Flash 2: Το μεταφέρω, όπως μου το μετέφεραν: «Ο Επόπτης βλέπει επικίνδυνα παιχνίδια με δανειοδοτήσεις από όλες τις τράπεζες και δη τις μικρότερες και έχει μεταφέρει τις ανησυχίες του αρμοδίως». Α, μάλιστα, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η διαπίστωση. Και για σήμερα και κυρίως για αύριο…

– Πραγματική αφύπνιση για ΕΛΒΑΛ ΧΑΛΚΟΡ, που βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα έτους και απολύτως δικαιολογημένα.

– Και στις μικρές σε μέγεθος εισηγμένες έχουμε θετικές εξελίξεις. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Βιοσώλ, τη Unibios δηλαδή. Και αυτή έκανε χθες υψηλά έτους και φαίνεται ότι αυτή τη φορά έχει σοβαρούς λόγους το ξεπέταγμα της. Αρκεί να έχει συνέχεια, αλλά το ευχάριστο αυτή  τη φορά είναι ότι δεν εγκλωβίζει

το Φανάρι του Διογένη