Αναμνήσεις από το μέλλον, ή έξοδος από την κρίση;

Όταν το 1893 η Ελλάς του Τρικούπη πτώχευε, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε να δανειστεί άλλα χρήματα, και αρνούμενη την άμεση αποπληρωμή των περίπου 30 εκατ. χρυσών φράγκων, αντιλαμβανόμενη ότι το πρόβλημά της ήταν τα υπερβολικά έξοδα παρά τα χαμηλότερα των επιθυμιών των τότε κρατικών αξιωματούχων έσοδα, έπραξε το αυτονόητο: μείωσε τα έξοδα του κράτους μαχαίρι και αρνήθηκε την αποπληρωμή των χρεωλυσίων μέχρις νεωτέρας.