Ήρθε η ώρα να συστηθείς με τον Αβελάρδο και την Ελοΐζα

Μια ιστορία αληθινής αγάπης που άντεξε το πάθος των ψυχών αλλά δεν μπόρεσε να τα βάλει με την κοινωνική κατακραυγή μιας σεμνότυφης και συντηρητικής κοινωνίας και είχε άδοξο τέλος επειδή το αποφάσισαν τρίτοι.

Ταξιδεύοντας πίσω στον 12ο αιώνα γνωρίζουμε τον Πέτρο Αβελάρδο από το Παλέ της Γαλλίας, έναν από τους διασημότερους καθηγητές διαλεκτικής και ιδρυτή της σχολής Κορμπέιγ. Μια προσωπικότητα που όλοι ζηλεύουν και κανείς δεν μπορούσε να φτάσει ή ακόμα και να συναγωνιστεί. Ανοιχτόμυαλος άνθρωπος που το

μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η πνευματική καλλιέργεια. Ο Αβελάρδος γνωρίζει την νεαρή μαθήτρια του μαθήτριά του Ελοίζα γοητεύεται από το μυαλό τους και παραδίνεται στο πάθος του έρωτα.

Ο θείος της Ελοΐζας, όμως, τους καταδιώκει δεν σέβεται ούτε τον μικρό Αστρολάβο που έφερε στον κόσμο η ανιψιά του και βάζει να ευνουχίσουν τον Αβελάρδο. Τότε αυτός νιώθει μισός. Δεν είναι πια άντρας και παίρνει την μεγάλη απόφαση να αυτοεξοριστεί σε ένα μοναστήρι αφού πρώτα πιέζει και την γυναίκα του Ελοΐζα να φερθεί αναλόγως. Συναντιούνται μόνο μια φορά και ανταλλάζουν μόνο επιστολές πολλές από τις οποίες έχουν διασωθεί. Ο Αβελάρδος πεθαίνει! H αγαπημένη του πονάει, θρηνεί και θάβει το άψυχο κορμί του κοντά της. Είκοσι περίπου χρόνια μετά πεθαίνει και η ίδια και ζητά να την θάψουν μαζί του αλλά η επιθυμίας της δεν γίνεται αποδεκτή. Εφτακόσια χρόνια μετά τα κορμιά τους ξεθάβονται και θάβονται ξανά μαζί στο Παρίσι σε ένα κοινό τάφο ο οποίος γίνεται το μνημείο της παντοτινής αγάπης.

Μπορεί οι ίδιοι να μην βρίσκονται κοντά μας για να μας μιλήσουμε για την αληθινή αγάπη αλλά η ιστορία τους αναβιώνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου και οι τρεις πρωταγωνιστές του: Γιάννης Γλάστρας, Ελένη Κοκκίδου και Χριστίνα Μαξούρη μας μιλούν για αυτή την ιστορία που μας κάνει να πιστεύουμε στην δύναμη της αγάπης, στον πόνο των δύο βασανισμένων ψυχών και στη λύτρωση.

Η θεατρική παράσταση πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης αλλά και πόνου. Για ποιους λόγους εσείς θα παροτρύνατε κάποιον να την δει;Γ.Γ. Γιατί οι ιστορίες για μεγάλες αγάπες, αν και περιέχουν και πόνο (είναι ένα από τα ανθρώπινα συναισθήματα, και ο έρωτας τα περιέχει όλα), ποτέ δεν θα σταματήσουν να μας θυμίζουν, να μας αποκαλύπτουν και να μας εμπνέουν!
Ε.Κ. Γιατί είναι μία πολύ δυνατή ιστορία αγάπης με τραγικό τέλος. Πάνω απ’όλά είναι μια ιστορία αληθινή και όχι μυθοπλαστική που δημιούργησε κάποιος συγγραφέας για να συγκινήσει.
Χ.Μ. Γιατί στηρίζεται σε ένα κείμενο, το οποίο υμνεί και εξυψώνει την αγάπη με τρόπο απλό και ουσιαστικό.
Στις μέρες μας υπάρχουν τόσο δυνατές αγάπες; Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να τιμωρήσουν τον εαυτό τους για τα πάθη τους, όπως έκανε ο Αβελάρδος όταν απομονώθηκε από τα κοινά και αυτοεξορίστηκε στο μοναστήρι;Γ.Γ. Δυνατές αγάπες υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα, πιστεύω και ελπίζω. Τώρα, σχετικά με την αυτοτιμωρία, που μπορεί να επιβάλει κάποιος στον εαυτό του, δυστυχώς υποπτεύομαι ότι υπάρχει κι αυτή σήμερα και θα υπάρχει, γιατί είμαστε άνθρωποι, και οι ενοχές και οι φόβοι πάνε παρέα με τα ανθρώπινα. Και πιθανώς όσο εξελίσσονται οι κοινωνίες οι μορφές αυτοτιμωρίας αντί για μοναστήρια να παίρνουν και πιο ύπουλες μορφές.
Ε.Κ. Εννοείται ότι υπάρχει αληθινή και δυνατή αγάπη ακόμα και στις ημέρες μας. Κατά τη γνώμη μου, όμως, αυτοτιμωρία δεν υφίσταται, όπως στη συγκεκριμένη ιστορία. Ο άνθρωπος μερικές φορές σηκώνει το κεφάλι πιο ψηλά απ’όσο ο ίδιος μπορεί, δεν αντέχει το βάρος και έτσι μόνο αυτοτιμωρείται.
Χ.Μ. Ασφαλώς. Είναι στη φύση του ανθρώπου να θέλει να ενωθεί . Να αγαπηθεί πολύ και να αγαπήσει. Κι όσο παντοδύναμος αισθάνεται όταν του συμβαίνει, άλλο τόσο ανήμπορος όταν αυτό ανατραπεί τη ζωή του.Ποιος από τους δύο δραματικούς χαρακτήρες κατά τη γνώμη σας πόνεσε περισσότερο με την εξέλιξη της ιστορίας και γιατί;Γ.Γ. Δεν μπορώ, ή μάλλον δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω το ζευγάρι ούτε ως προς τον πόνο ούτε ως προς τον έρωτα που μπορεί να ένιωσε ο ένας προς τον άλλον. Στα μάτια μου ήταν εξίσου δυνατοί και γι’αυτό κατέληξαν μαζί εις τους αιώνας των αιώνων.
Ε.Κ. Και οι δύο με τον τρόπο τους αλλά ίσως λίγο περισσότερο η Ελοίζα καθώς δεν είχε την κοινωνική δύναμη να αντιδράσει και αναγκάστηκε να ακολουθήσει κάτι που η ίδια δεν επέλεξε αλλά της επέβαλε ο Αβελάρδος.
Χ.Μ. Και οι δυο στερήθηκαν μιας «μεγάλης» ζωής και πνευματικής εξύψωσης για την οποία ήταν πλασμένοι. Εκείνος, εκτός από τη σωματική αναπηρία που υπέστη, που μοιάζει αβάσταχτη, έχασε ό,τι είχε κατακτήσει έως τότε κι εκείνη, ό,τι επρόκειτο να ζήσει, εάν δεν γινόταν μοναχή. Και φυσικά,ο ένας έχασε τον άλλον.Βρισκόμαστε στο 2014 πιστεύετε ότι η μεγάλη διαφορά ηλικίας συνεχίζει να παραμένει ταμπού;Γ.Γ. Ίσως να μην είναι. …Αν και τα οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα γύρω από ένα ζευγάρι παθιασμένα ερωτευμένων ανθρώπων, από το τράνταγμα που υφίστανται, πιθανώς πάντα να βρίσκουν ένα ταμπού, το οποίο το ζευγάρι να πρέπει να καταρρίψει με την αγάπη του.
Ε.Κ. Ακόμα και σήμερα η μεγάλη διαφορά ηλικίας θεωρείται ταμπού και αντιμετωπίζει την αρνητικότητα του κόσμου ειδικά από το οικογενειακό περιβάλλον και κυρίως από τους γονείς.
Μ.Χ. Είναι πλέον αρκετά συνηθισμένο, να σμίγουν δυο άνθρωποι με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Η κοινοποίησή του δηλαδή είναι πιο συνηθισμένη τώρα γιατί προφανώς πάντα συνέβαινε, απλώς δεν λεγόταν τόσο ανενδοίαστα.

The post Ήρθε η ώρα να συστηθείς με τον Αβελάρδο και την Ελοΐζα appeared first on iPop.