Το webtv της ΕΡΤ ως παράθυρο στις «φυλακές» των Hashtag και του σπιτιού

Όταν οι πόρτες έκλεισαν, τα Hashtags έγιναν κάγκελα φυλακής. Αυτά τα τόσο δικά μας κελιά με την προσωπική μας διακόσμηση, έχουν πολλά παράθυρα, όχι 100% προσαρμοσμένα στα ντουβάρια και λέγονται οθόνες. Πίσω από τα «σίδερα» του hashtaging, υπάρχουν οι λεβέντες και οι λεβέντισσες που επαναπροσδιορίζουν τα όρια της ελευθερίας, με άλλοθι -ή δικαιολογία- το συμπαντικό καλό.

Με τα ελάχιστα εναπομείναντα βίντεοκλαμπ, αποτέλεσμα της μη ουσιαστικής αντιμετώπισης του σημαντικότατου θέματος της πειρατείας, που -δυστυχώς- στις συνειδήσεις των περισσοτέρων «είναι μια πράξη επαναστατική και νόμιμη»,

τους χειμερινούς κινηματογράφους που σταμάτησαν να βαυκαλίζονται ότι «θα τα ξαναπούμε πριν από την καλοκαιρινή σαιζόν» και τη στασιμότητα σε νέες κυκλοφορίες ταινιών, η στροφή στα «εντός», τα «μέσα», τα «κατ’ επιλογήν» είναι μονόδρομος.

Στην ΕΡΤ η πλατφόρμα που θα βρείτε στο  είναι ένα κάποιο αλεξίσφαιρο τζάμι που σας απομονώνει από τα after effects του κορονοϊού, της τρομοφοβίας, της παραίτησης. Τί άραγε θα μπορούσαμε να βλέπαμε εκεί αυτές τις μέρες; Με φίλτρο το προσωπικό μου κριτήριο στις περισσότερες ταινίες -αν όχι και σε όλες-, από την ένταξη τους στο πρόγραμμα μέχρι σήμερα που κυκλοφορούν «ελεύθερες με περιορισμό» (όπως και εμείς), ξεχωρίζω κάποιες που θα απολάμβανα να παρακολουθήσω ξανά στη μικρή οθόνη του υπολογιστή μου και της τηλεόρασης, που αυτές τις μέρες δείχνει πιο μεγάλη από ποτέ.