Ροδόπη: Ένα κινητό παντοπωλείο από χωριό σε χωριό

Γυρίζουν από χωριό σε χωριό. Εκείνος με το δικό του…Παντοπωλείο και η γυναίκα του με το δικό της. Ένα ζευγάρι από την Ροδόπη προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις της νέας εποχής και έκαναν το Delivery καθημερινή πρακτική και των κατοίκων στους οικισμούς.

«Είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείς στην νέα εποχή από την άποψη ότι έχεις ένα κράτος «τοίχος» μπροστά σου.» δηλώνει ο κος Γιώργος Σιδεράς.

Επαγγελματίας μανάβης, χρόνια και χρόνια, γυρίζει από χωριό σε χωριό στη Ροδόπη. Σε έναν από τους πολλούς σταθμούς τον συναντήσαμε διαπιστώνοντας ότι τον τελευταίο καιρό εκτός από φρούτα και λαχανικά έχει μετατρέψει το φορτηγό του σε κινητό παντοπωλείο!

«Το να βγάλεις μια άδεια κινητού παντοπωλείου είναι κάτι το ακατόρθωτο καθώς περιμένεις και 1,5 – 2,5 χρόνια. Κι ύστερα μπαίνεις σε μια απίστευτη διαδικασία με το υγειονομικό. Αν έχεις πίστη σε αυτό που θέλεις να κάνεις, τότε θα τα καταφέρεις» δήλωσε στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές ιστορίες» μιλώντας και πάλι για χρονοβόρες διαδικασίες και κράτος «τοίχος».

Ο κύριος Γιώργος Σιδεράς σε μια από τις πολλές στάσεις του κινητού του παντοπωλείου

«Δεν πτοηθήκατε όμως»…παρατηρούμε για να προσθέσει «Σιγά να μην σηκώσουμε τα χέρια ψηλά.» Παρουσιάζοντας τον τρόπο που λειτουργεί σημειώνει: «Αυτή τη στιγμή ό,τι κάνουμε εμείς κάνουν και τα μεγάλα μάρκετ, παραδόσεις Delivery, με μόνη διαφορά ότι εκείνα είχαν γυρισμένη την πλάτη στους ανθρώπους της μεγάλης ηλικίας και τώρα έχουν στρέψει την προσοχή τους στο delivery κοιτώντας να μην χάσουν αυτή την πελατεία. Την Τρίτη Ηλικία την είχαν παραμελήσει όλοι.» Μιλώντας για την επιχείρησή του σημειώνει πως: «Είναι ένα μικρό αμαξάκι. Εμείς προσπαθούμε να καλύψουμε τα κυριότερα. 23 χρόνια μανάβης με οπωροκηπευτικά είχα την εμπειρία. Τοποθέτησα ένα ψυγείο ή προσαρμογή του οποίου δεν ήταν εύκολη κι από εκεί και ύστερα διαμόρφωσα το χώρο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κόσμου. Δύσκολο, αλλά αν έχεις θέληση το καταφέρνεις.»

«Έχετε και του πουλιού το γάλα;» σημειώνουμε μισοαστεία – μισοσοβαρά κι εκείνος γελώντας μιλά για ένα «Ένα μικρό αμαξάκι με το οποίο προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες.» Ακολουθεί πάντα την ίδια διαδρομή. Επισκέπτεται τα ίδια χωριά, τις ίδιες γειτονιές, μιλά με τους ίδιους ανθρώπους. «Μπορεί να περάσουν και τρεις μέρες για να πουλήσουμε σε έναν ξένο άνθρωπο. Δουλεύουμε με τους ίδιους ανθρώπους. Πόρτα –πόρτα, χωριό – χωριό, γειτονιά –γειτονιά. Κάθε μέρα το χωριό του, κάθε ώρα τη γειτονιά του. Συγκεκριμένη μέρα και ώρα.» Έτσι, εκείνος με το δικό του κινητό παντοπωλείο επισκέπτεται τα χωριά: Υφαντές, Μικρό και Μεγάλο Κρανοβούνιο, Καλλίστη, Σάλπη, Νέα Αδριανή και Κόσμιο και η σύζυγός του, η Μαρία με το δικό της κινητό παντοπωλείο τα χωριά: Πάμφορο, Νέα Πέτρα, Πελαγία, Φανάρι, Πόρπη και Μέση.
Πριν «λύσει» το χειρόφρενο και βάλει μπρος εύχετε να… «Να έρθουν τα μυαλά στο κεφάλι μας και να προσαρμοστούμε στις νέες καταστάσεις. Δεν πιστεύω ότι θα τελειώσει γρήγορα αυτή η ιστορία.» Πιάνει το τιμόνι του παντοπωλείου του ακολουθώντας την ίδια, αλλά κάθε άλλο παρά μονότονη διαδρομή…
Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου

www.ert.gr