Μετά τα «κίτρινα γιλέκα» τα «άσπρα σκουφιά»

του Νάσου Μπράτσου

Δεν ανακαλύψαμε κάποιο νέο κίνημα, ούτε βέβαια ανακαλύψαμε την Αμερική. Απλά ένα περιστατικό επαναλαμβανόμενο κάποιες πολύ πρωινές ώρες, που έτυχε να πέσει στην αντίληψή μας αρκετές φορές, μας έδωσε το κίνητρο της καταγραφής.

Πρόκειται για την έμπρακτη στήριξη από εργαζόμενο αρτοποιείου, σε άστεγο, με την παροχή σε αυτόν κάποιων εκ των παραγομένων προϊόντων του αρτοποιείου. Δηλαδή για την έκφραση αλληλεγγύης από τον φέροντα «άσπρο σκούφο» σε πολίτη που βιώνει σκληρές καταστάσεις.

Δεν έχει σημασία ούτε η περιοχή, ούτε ο φούρνος, όχι μόνο γιατί οι πρωταγωνιστές

δεν ζήτησαν και δεν έχουν ανάγκη τη δημοσιότητα «επί του προσωπικού», αλλά γιατί έχω τη βαθύτατη πεποίθηση ότι δεν ήταν ένα τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός, αλλά ένα από τα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας.

Φυσικά και προβλήματα όπως η έλλειψη στέγης, η ακραία φτώχεια, και άλλα που έχουν εμφανιστεί ή καλύτερα έχουν διογκωθεί στα χρόνια της κρίσης, δεν λύνονται και ακόμα περισσότερο δεν προλαμβάνονται με ατομικές πράξεις αλληλεγγύης, ή μόνο με συλλογικές αντίστοιχες κινήσεις, αφού η ρίζα τους είναι σύνθετη και απαιτεί διαφορετικές πολιτικές σε μακροχρόνια βάση.

Δηλαδή πολιτικές στέγασης, δημιουργίας θέσεων εργασίας, πλήρους ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, ασφάλισης, μέριμνας για την τρίτη ηλικία, κλπ. Αυτό όμως δεν εμποδίζει στο να καταγράφονται και να αναδεικνύονται οι καλές ανθρώπινες στιγμές, που υπάρχουν δίπλα μας.

Οι «αφανείς» που δεν «στριμώχνονται» στην τεχνητή και εφήμερη δημοσιότητα των social media, δείχνουν για άλλη μία φορά, ότι υπάρχει σφυγμός στην κoινωνία.

Φωτο αρχείου: ΑΠΕ-ΜΠΕ/Μαργαρίτα Κιάου

www.ert.gr