Κομοτηνή: Οι γενναίοι της Μυρτίσκης

Η ζωή στα ορεινά της Ροδόπης χρειάζεται μεγάλες αντοχές, δύναμη ψυχής κι αγάπη για τον τόπο. Ο κύριος Κεχαγιά Ορχάν, κάτοικος της ορεινής Μυρτίσκης αποδεικνύει ότι διαθέτει και τα τρία. Έτσι, έμεινε στον τόπο του, σήκωσε τα μανίκια του και συνέχισε να κάνει αυτό που του έμαθαν οι γονείς του, να αγαπά τον τόπο του και να δουλεύει σκληρά.

97 οικογένειες στη Μυρτίσκη, 25 παιδιά στο σχολείο
97 οικογένειες στο χωριό, με 25 παιδιά στο σχολείο και τους κατοίκους, παραγωγούς και κτηνοτρόφους, να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με εμφανή προβληματισμό. «Εγώ όταν

ήμουν σχολείο, το 1987 ήμασταν 77 παιδιά οι μαθητές» δηλώνει ο κύριος Κεχαγιά. Παράγει πατάτες, φασόλια, κρεμμύδια, καπνά, ρεβίθια, καλαμπόκια και καλαμποκάλευρο, όλα προϊόντα που δωρίζει απλόχερα η γη και περνούν από τα δικά του χέρια.

Στη Χλόη, σε έναν παραδοσιακό νερόμυλο, αλέθει το καλαμπόκι που παράγει και φέρνει το καλαμποκάλευρο στην πόλη για να το πουλήσει. «Διαφορετικά δεν γίνεται, στις μέρες μας πρέπει να προσπαθήσεις πολύ» δηλώνει μιλώντας για τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ως παραγωγός.

Οι νέοι μένουν μακριά από το γάμο

Οι παραγωγοί διαθέτουν είκοσι, τριάντα και σαράντα στρέμματα το πολύ πολύ στην περιοχή του. Η γη είναι εύφορη και τα προϊόντα όλα ποιοτικά, ωστόσο, η διάθεση τους είναι ένα ζήτημα μεγάλο. «Ο κόσμος κοιτά το φθηνό και διαθέτει ολοένα και λιγότερα χρήματα για την αγορά αυτών των προϊόντων» λέει ο ορεσίβιος παραγωγός μην κρύβοντας τον προβληματισμό του, καθώς βλέπει ολοένα και περισσότερους νέους να μεταναστεύουν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. «Οι περισσότεροι δεν παντρεύονται, φοβούνται τις ευθύνες, δεν βοηθάει και η κρίση. Οπότε, φεύγουν αναζητώντας κάτι καλύτερο.» δηλώνει ο κύριος Κεχαγιά παραδεχόμενος πως η θέση της γυναίκας, που μένει πίσω, στην καθημερινότητα αυτού του απομακρυσμένου από το κέντρο τόπου, είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθώς, συν όλα τα άλλα, έχει να αντιμετωπίσει και τον κοινωνικό σχολιασμό του μικρού περίγυρου. «Έτσι είναι, δυστυχώς οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν το νου τους σε πολλά» σχολιάζει.

Αναγκαία η στήριξη της παραγωγής

Τα περισσότερα δικαιώματα εκμετάλλευσης της Ελληνικής γης, θα έδιναν μια μικρή ανάσα στις οικογένειες του ορεινού όγκου υποστηρίζει σημειώνοντας πώς δύο τόνοι καπνά ετησίως δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα της χρονιάς. Έτσι, στην παραγωγή της παραδοσιακής πατάτας έχουν βρει οι εναπομείναντες κάτοικοι ένα τρόπο να ενισχύσουν το εισόδημά τους. Συνεχίζοντας να αγωνίζονται καθημερινά και να ελπίζουν.
Φώτο: Κεχαγιά Ορχάν ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου