Κομοτηνή: Μια σοφή κυρία

«Το προσφυγικό είναι ένα πολλή δύσκολο ζήτημα» δηλώνει. Στέκεται όρθια ακουμπώντας στο μπαστούνι της. Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει. «Αν σκεφτεί κανείς τους πρόσφυγες που ήρθαν από τη Μικρά Ασία και την ανάπτυξη που γνώρισε η Ελλάδα από την έλευσή τους, πρέπει και τώρα, στους πρόσφυγες που έρχονται σήμερα, να βλέπουμε πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, έτοιμοι να προσφέρουν στην Ελλάδα και όχι να την επιβαρύνουν.» Η κα Φωφώ Κουτλουγεωργίου προσεγγίζει το προσφυγικό

με τη δική της ματιά σπεύδοντας να σημειώσει: «Τώρα, αν υπάρχουν και μερικοί, οι οποίοι δεν θα θελήσουν να συνεισφέρουν, πιστεύω πως με τον καιρό κι εκείνοι, από τις ανάγκες της ζωής, θα υποχρεωθούν να κινητοποιηθούν και να προσφέρουν στον τόπο».

Γυρίζει το χρόνο πίσω και στέκεται στην υποδοχή που έτυχαν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας κατά την άφιξη τους στην Ελλάδα. Συγκρίνει το χθες με το σήμερα. «Τους έβλεπαν, όπως βλέπουμε σήμερα τους πρόσφυγες εμείς. Το θεωρώ παράλογο. «Πώς είσαι πρόσφυγας το 22 και το 2016 δεν θέλεις να δεχθείς έναν πρόσφυγα;» αναρωτιέται μην κρύβοντας την πίκρα της από τις ακραίες φωνές που ξεπροβάλλουν στην τοπική κοινωνία.

Πώς παρακινά κανείς τους εφησυχασμένους ή αδιάφορους ή «πνιγμένους» στη δική τους δύσκολη καθημερινότητα Έλληνες; ρωτάμε την κα Κουτλουγεωργίου. Η ίδια, με την ιδιότητα της εθελόντριας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, χρειάστηκε πάρα πολλές φορές να το κάνει. «Η οικογένεια είναι εκείνη που δίνει τη «γραμμή» στο άτομο. Και συνήθως αυτή τη «γραμμή» ακολουθεί στη ζωή του» δηλώνει σημειώνοντας πως έπεται το σχολείο. «Και αν είναι προσφυγική η οικογένεια, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον πρόσφυγα που έρχεται με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελε να τον είχαν αντιμετωπίσει κι εκείνον, όταν ήρθε » τονίζει στέλνοντας ένα σοφό μήνυμα αγάπης κι αλληλεγγύης.
Φώτο:Φωφώ Κουτλουγεωργίου Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου