Κομοτηνή: Καθημερινές Ιστορίες

Ακούσαμε κι ακούσαμε φέτος στις «Καθημερινές Ιστορίες»! Σταχυολογήσαμε κάποια από αυτά και τα παρουσιάζουμε με την υπόσχεση ότι και το 2019 θα συνεχίσουμε να καταγράφουμε ιστορίες με πρωταγωνιστές όλους εσάς.

Στέλλα Βογιατζή, γραμματέας του Σωματείου Ατόμων με Αναπηρία Ροδόπης: «Δεν πρέπει κανείς να το βάζει κάτω. Δεν είναι παρά μια ασθένεια του νευρικού συστήματος. Μπορεί να επηρεάσει πάρα πολλά στον οργανισμό μας, αλλά αν το βάλουμε κάτω , δεν θα δώσουμε καμία ελπίδα σε κανέναν. Οπότε, το κεφάλι ψηλά και χαμογελάμε.» δηλώνει και αμέσως περνά στον συνομιλητή το πάθος της για ζωή και αγώνα.

Δημήτρης,μετανάστης

από την Αλβανία: «Ήμουν σε μια οικογένεια Ελλήνων κτηνοτρόφων 17 ολόκληρα χρόνια. Ήμουν μικρό παιδί, όταν με πρωτοπήραν στη δουλειά. Έκατσα δίπλα τους, προσπάθησα, δούλεψα σκληρά και τα κατάφερα» δηλώνει με καμάρι γνωρίζοντας καλά πως το σημαντικό, όταν έρχεται κανείς σε ένα ξένο τόπο και ξεκινά από την αρχή, είναι να τον εμπιστευτούν, να του δώσουν την ευκαιρία.»

Εμμανουέλ, ποδηλάτης από την Λισσαβώνα της Πορτογαλίας: «Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να σου προσφέρουν κάτι, λίγο νερό, λίγο φαγητό, καφέ, ακόμη και μέρος να κοιμηθείς. »

Σωκράτης Γρηγορόπουλος, εκπρόσωπος της Οικολογικής Ομάδας Ροδόπη: «Πάντα οι άνθρωποι βρίσκουν δικαιολογία για ό,τι συμβαίνει. «Φταίει ο γείτονας, ο δήμαρχος, το κράτος, φταίνε οι άλλοι.» Πάντα βγάζουμε τον εαυτό μας απέξω. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει την προσπάθειά του. Αν όλοι, σαν μεμονωμένα άτομα , κάνουμε την προσπάθειά μας, το αποτέλεσμα θα είναι συλλογικό και προς όφελος όλων.»

Γιώργος, ζογκλέρ : «Να χαμογελάς» λέει χωρίς δεύτερη σκέψη και προσθέτει «Είναι σημαντικό να δείξεις κάτι μικρό σε έναν άγνωστο κι εκείνος να χαμογελάσει και να του έχεις φτιάξει τη μέρα, έτσι χωρίς νόημα, άλλωστε και η θλίψη δεν έχει νόημα.»

Ο Κώστας Χατζηεμμανουήλ ζει στην Κω, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό στα 80 του χρόνια. Τον 4ο χρόνο κατάφερε να βγει παγκόσμιος πρωταθλητής στην Ουγγαρία στα 200 μέτρα. Σήμερα είναι 90 κι ακόμη τρέχει: «Ποτέ δεν είναι αργά να ασχοληθείς με κάτι, αρκεί να το θέλεις.»

Η Ζαχαρένια Ντόγκα, μετανάστρια από την Βουλγαρία επαγγελματίας κτίστης κρατά με επιδεξιότητα που εντυπωσιάζει το πιλοφόρι και το μυστρί. «Η γυναίκα είναι ικανή για όλα»

Αμπντουλάχ και Σελμά, κάτοικοι της Κομοτηνής (μετά την πυρκαγιά στο Μάτι): « Αν δεν ενωθούμε τώρα, όλοι μαζί, πότε θα ενωθούμε;»

Η Γώνη Βλαχοπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Ξάνθης: «Μου έρχονται στο μυαλό συνέχεια τα λόγια της γιαγιάς μου. Μου έλεγε: «Παρατήσαμε σκοτωμένα παιδιά και γονείς άταφους, Παράτησαν περιουσίες , τον καρπό στα δένδρα, και στα χωράφια, το φαί στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη, το κομπόδεμα στο συρτάρι , τα πορτρέτα των γονιών στους τοίχους και τρέχαμε να σωθούμε. Κοιμηθήκαμε νοικοκυραίοι και ξυπνήσαμε φυγάδες. Πού να ακουμπήσουμε; Πού να ακουμπήσουν οι πρόσφυγες; Τι να σκεφτούν, τι να ξεχάσουν, τι να πράξουν; Χωρίς πατρίδα, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι; Και μόλις χθες ήμασταν νοικοκυραίοι. Κοιμηθήκαμε νοικοκυραίοι και ξυπνήσαμε πρόσφυγες.»»

Τζούλια Μότα, πρόεδρος του Ιταλικού Πολιτιστικού Συλλόγου FuoriVia:«Περπατώντας έχεις το χρόνο για να αντιληφθείς με κάθε λεπτομέρεια τον περιβάλλοντα χώρο, τα χαρακτηριστικά του, να δεχθείς τα πολιτιστικά ερεθίσματα.»

Ο Ανέστης Ακριτίδης, φιλόλογος: «Ναι υπάρχει μνήμη και ιστορία, η ιστορία και η μνήμη, όμως, πρέπει να λειτουργούν με αγαπητικό τρόπο. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, οι εξουσίες είναι που κάνουν το έγκλημα. Οι απλοί άνθρωποι στην Ανατολική Θράκη ήταν αγαπημένοι ανεξαρτήτου φυλής δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν ανάμεσά τους. Οι εξουσίες ως συνήθως χωρίζουν τους ανθρώπους.»

Ο κος Ταρίκ από την Damietta της Αιγύπτου: «Προσεύχομαι για την ειρήνη. Να έχουμε ειρήνη. Θέλω να είναι ήσυχα, για να περνά καλά ο κόσμος όλος.»

Ο Μάρκο από την Ιταλία: «Όλες οι χώρες είναι ενδιαφέρουσες γιατί η κάθε μια είναι διαφορετική από την άλλη. Το φαγητό είναι διαφορετικό, διαφορετικά πράγματα, διαφορετικοί άνθρωποι.»

Ο Benjamin Hendrickx, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας και διευθυντής του Τμήματος Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ: « Το σημαντικότερο μάθημα του Βυζαντίου για τους Έλληνες σήμερα είναι να κάνουν Ειρήνη, όσο μπορούν με τους άλλους λαούς δίπλα τους, γιατί χωρίς Ειρήνη δεν γίνεται τίποτα.»

Ο Όλιβερ Μπάρτον, δημοσιογράφος από το Λονδίνο: «Πρέπει να επικεντρώνουμε την προσπάθειά μας στο να γνωριστούμε μεταξύ μας κι όχι στα «σύνορα» και στις διαφορές που δημιουργούν οι κυβερνήσεις και τα μεγάλα συμφέροντα. »

Ο Καγιά και ο Αταλάι, δύο συνταξιούχοι από την Τουρκία ξεκίνησαν με το ποδήλατό τους από την Άγκυρα κι έφτασαν στην Κομοτηνή. Τελικός τους προορισμός η Αθήνα. «Όταν ταξιδεύεις με το ποδήλατο, μυρίζεις τη Φύση, ακούς τα πουλιά, τα ζώα, ακους τους ψυθίρους της Φύσης κι αυτό είναι πανέμορφο. Θα έλεγα σε όλους, αν μπορούν να το κάνουν, να το κάνουν.»
Άγνωστος μετανάστης έγραψε σε σημείωμα στη Νέα Βύσσα του Έβρου: «Χθες το βράδυ μια ομάδα ανθρώπων ήρθαμε από την Τουρκία εξ αιτίας του κρύου έπρεπε να ανάψουμε φωτιά και χρησιμοποιήσαμε τα ξύλα σας. Παρακαλώ δεχθείτε αυτά τα χρήματα»

Η Αλκυόνη Παπαδάκη, συγγραφέας: «Η γιαγιά μου ήταν γυναίκα πολύ χαρακωμένη, είχε χάσει δύο παιδιά, έλεγε εμείς που ζήσαμε πρέπει να τιμήσουμε τη ζωή. Αυτό ήταν μεγάλη κουβέντα. Να τιμούμε τη ζωή, όπου μπορούμε και όσο μπορούμε. Να φυλάξουμε την ψυχή μας, το ιερό της ψυχής μας, τις αξίες μας»

Η Σοφία Χαϊτίδου, μέλος της ΚΟΙΝΣΕΠ «Συνεργώ Κοινωνικά» « Να μην το βάζουν ποτέ κάτω. Δεν χρειάζεται να κάνουμε μεγάλα πράγματα για να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από τα μικρά, τα οποία δεν τα δίνει κανείς σημασία. Όπως κανένα υλικό δεν πρέπει να περισσεύει, κανένας άνθρωπος επίσης δεν πρέπει να περισσεύει . Όλοι μας έχουμε το αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα στην εργασία και στην αξιοπρέπεια. Αν θέλουμε μια κοινωνία που θα πηγαίνει μπροστά, τότε θα πρέπει να βρούμε τρόπους για να παράξουμε».

Η Στέλλα Σφετκοπούλου, αστυνομικός μέλος των «Γιατρών Καρδιάς»: «Πολλοί μικροί άνθρωποι, που βρίσκονται σε πολλά μικρά μέρη, κάνουν πολλές μικρές πράξεις που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Όπου και αν βρίσκεστε λοιπόν, κάντε μια θετική πράξη για τον συνάνθρωπό σας. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για μικρή ή μεγάλη προσπάθεια, ατομική ή συλλογική, αν απευθύνεται σε ένα άτομο ή σε σύνολο ανθρώπων, ή αν γίνεται σε τοπικό ή πανελλαδικό ή διεθνές επίπεδο. Αρκεί να είναι ειλικρινής, ανιδιοτελής και να προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σας. Η αγάπη είναι ενέργεια και η ενέργεια ποτέ δε χάνεται. Η αγάπη βρίσκει πάντοτε τον τρόπο.»

www.ert.gr