Κομοτηνή: Η τέχνη της καλαθοπλεκτικής

«Τα πουλάμε για να βγάλουμε χρήματα, να ζήσουμε την οικογένειά μας, κάτι άλλο δεν έχουμε» δηλώνει η κα Εμινέ. Μητέρα πέντε παιδιών ασχολείται με την καλαθοπλεκτική από τα παιδικά της χρόνια. «Ήμουν μικρό κορίτσι όταν ξεκίνησα» λέει και μιλά για τη ζωή που είναι δύσκολη. Μικρό κορίτσι ξεκίνησε τη δουλειά, μικρό κορίτσι πάλι ανέλαβε τα οικογενειακά βάρη.

Τα χέρια δουλεύουν με ταχύτητα και τα καλάμια παίρνουν ξεχωριστό σχήμα. Καλάθια μικρά, καλάθια μεγάλα, για ρούχα, για το πρόσφορο, για τα αυγά, για τα λαχανικά. Καλάθια για όλες τις χρήσεις και για την κάθε ανάγκη του νοικοκυριού. «Τα καλάμια

τα βρίσκουμε στα ποτάμια και στις λίμνες. Όταν το επιτρέπει ο καιρός, πηγαίνουμε και τα κόβουμε. Είναι δύσκολα, δεν λείπουν τα ατυχήματα. Κόβονται χέρια, πόδια, εμφανίζονται και φίδια. Δηλαδή μην σου τύχει.» λέει και παράλληλα προσέχει την εγγονούλα δίπλα της. Μεγάλωσε πέντε παιδιά πλέκοντας καλάθια. Τώρα φροντίζει τα εγγόνια κάνοντας πάλι την ίδια δουλειά.

Προβληματίζεται που δεν βλέπει τους νέους να ασχολούνται με την καλαθοπλεκτική. «Τα φτιάχνουμε μόνο εμείς, οι μεγάλοι στην Ξάνθη.Στην Κομοτηνή δεν ασχολούνται πια με τα καλάθια. Έχουμε μείνει μόνο εμείς. Κι εμείς σιγά –σιγά μεγαλώνουμε και θα φύγουμε, μαζί μας μπορεί να χαθεί και η τέχνη». Έχει αναλάβει να τα πουλά η ίδια. Παρά τα εξήντα της χρόνια τα φορτώνεται και βγαίνει στους δρόμους. «Τι να κάνεις;Αλλιώς δεν γίνεται» σχολιάζει και κοιτά τον έρημο δρόμο. «Σήμερα οι ώρες περνούν κι ακόμη σεφτέ δεν έχω κάνει» λέει στενάχωρα βλέποντας τα καλάθια της απλωμένα στην άκρη του δρόμου να λάμπουν κάτω από τον ήλιο.
Φώτο:Η κυρία Εμινέ με τα καλάθια της Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου