Κομοτηνή: Ερυθρόλευκη τρέλα

«Χάρη στον Τάσο Βαβατσικλή, τον πρώην δήμαρχο και το Δήμο Κομοτηνής είχαμε κάνει ένα διεθνές συνέδριο για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικόλα Κάλας. Είμαστε οι μόνοι που τιμήσαμε ένα φοβερό θεωρητικό της Τέχνης, έναν πολύ σπουδαίο άνθρωπο. Αποποιήθηκε την περιουσία του πατέρα του, άλλαξε το όνομά του, ήρθε σε ρήξη μαζί του γιατί δεν φερόταν καλά στους πρόσφυγες.» δηλώνει ο ποιητής,συγγραφέας και εκδότης του «Μανδραγόρα» Κώστας Κρεμμύδας.

Ο Ολυμπιακός, η προσφυγιά και ο Κολωνός

«Η γιαγιά

μου ήταν από το Αϊβαλί, όπως κι ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, ο Νίκος Γόδας που τον εκτέλεσαν οι Έλληνες στις Φυλακές της Κέρκυρας, στα χρόνια του Εμφυλίου φορώντας την φανέλα του Ολυμπιακού. Παράλληλα με τον Ολυμπιακό ήταν και στον ΕΛΑΣ, αντιστάθηκε στους Γερμανούς που έκαιγαν τα πάντα στο διάβα τους.» δηλώνει στην ΕΡΤ Κομοτηνής και κάνει μια ωραία εισαγωγή για το νέο του βιβλίο με τίτλο: «Ερυθρόλευκη τρέλα Κόκκινες τουλίπες στον Κολωνό».

«Δεν έχεις άλλη επιλογή από το να γυρίσεις σε όλα αυτά τα χαμένα.»

«Όταν ο πανικός της καθημερινής πραγματικότητας σε φτάνει στα άκρα, τότε δύο επιλογές έχεις, είτε να βρεις τρόπο να φύγεις, να δώσεις τέλος στη ζωή σου, είτε να στραφείς στο παρελθόν σου, γιατί με την απόσταση που μας χωρίζει από το παρελθόν, ακόμη και οι κακές στιγμές αμβλύνονται, δεν μένει τίποτα άλλο, παρά όλα αυτά τα χαμένα πράγματα» δηλώνει ο Κώστας Κρεμμύδας εξηγώντας του λόγους που τον ώθησαν να γράψει ένα βιβλίο για τον Ολυμπιακό. «Γιατί και στη ζωή μας σήμερα, η σύγχρονη, μετά από επτά χρόνια Κατοχής και μιας άθλιας σε βάρος του ελληνικού λαού μνημονιακής πολιτικής και διαδικασίας, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να γυρίσεις σε όλα αυτά τα χαμένα. Χαμένα τα σήμερα, χαμένα και τα δικά σου χθες, μόνο που τα δικά σου χθες ήταν πολύτιμα.»

«Με θέλγουν άνθρωποι που τους βρίσκεις με μια δεύτερη ανάγνωση.»

Ο παίκτης του Ολυμπιακού David Fuster (Κ-ΚΑΤΩ) έχει πετύχει το γκολ και δίπλα του οι συμπαίκτες Κώστας Μήτρογλου (Α), Dominguez (2Δ) και Γιάννης Μανιάτης (Δ) έτοιμοι να πανηγυρίσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα για το Uefa Champions League μεταξύ των ομάδων του Ολυμπιακού και της Μάλμε στο γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης, Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014. Τελικό αποτέλεσμα Ολυμπιακός Μάλμε 4 – 2. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΟΣΧΑΝΔΡΕΟΥ

Γιατί αναφορά στον Ολυμπιακό ;ρωτάμε τον κ. Κρεμμύδα «Σκέφτηκα να γυρίσω στο παρελθόν μου και σαν αφετηρία βρήκα τον Ολυμπιακό. Η πρώτη μου επαφή με τον Ολυμπιακό έγινε μαθητής στο Δημοτικό ακόμη στο Στάδιο Καραϊσκάκης.» Όσον αφορά στις επιλογές που έχει κάνει σ΄αυτή την αναφορά του εξηγεί ότι ποτέ δεν τον τραβάνε τα πρώτα ονόματα. Αντιθέτως, τον θέλγουν άνθρωποι που τους βρίσκεις με μια δεύτερη ανάγνωση. «Αυτός που μου είχε κάνει εντύπωση τότε ήταν ο Αριστείδης Παπάζογλου, σπουδαίος επιθετικός που εκείνο το διάστημα αντιμετώπιζε και τον καρκίνο. Σε εκείνον τον αγώνα είχε χάσει πολλά γκολ και το γήπεδο τον γιουχάϊζε κι αυτό εμένα με είχε σοκάρει, έτσι σκέφτηκα να γράψω ένα βιβλίο.»

Το βιβλίο «Ερυθρόλευκη τρέλα. Κόκκινες τουλίπες στον Κολωνό» κινείται σε τρεις άξονες, στον Ολυμπιακό, στην οικογένεια (ο ξεριζωμός της Μικρασιατικής Καταστροφής) και στον Κολωνό. «Ήταν μια ανάγκη να ξαναστήσω τους δικούς μου. Να βρω τα πατήματά μου. Λείπουν τα στηρίγματά μου, όπως λείπουν και από τους Έλληνες, από τον τόπο μας.»

Άρτι αφιχθείς από την Έκθεση Βιβλίου στη θεσσαλλονίκη του ζητούμε να κάνει ένα σχόλιο για την αγορά του βιβλίου. «Είναι πεσμένη η αγορά του βιβλίου, πεσμένες οι πωλήσεις. Κυκλοφορεί πολύς κόσμος στο χώρο του βιβλίου και είναι καλό. Απαιτεί πολύ μεγάλη κουλτούρα και παιδεία να φτάσουμε στο «ο καθείς ανάλογα με τις ανάγκες του» που έλεγε ο Μάρξ.» απαντά και βάζει το δικό του στοίχημα «Στοίχημα να παραμένω ένας ουτοπικά αισιόδοξος πεσιμιστής. Ενώ κατά βάθος είμαι πεσιμιστής έχω στο μυαλό μου μια αίσθηση ότι τα πράγματα μπορούμε να τα αλλάξουμε. Να ξαναζήσουμε πανηγυρικά.»

Την Τέχνη τη χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει

Στις μέρες όπως σημειώνει γράφεται ωραία ποίηση και πολύ καλή πεζογραφία κι αναφέρει το παράδειγμα του Χρήστου Χαρτοματζίδη, στο έργο του οποίου εντοπίζει έντονες κοινωνικές αναφορές. Και σπεύδει να τονίσει ότι «Την Τέχνη τη χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει. Ακόμη και στην εποχή της κρίσης τα βιβλία θα εξακολουθούν να υπάρχουν. Οι άνθρωποι πρέπει να συλελιτουργήσουν. Χρειάζεται η όσμωση, η ανταλλαγή των απόψεων.»
Φώτο:Κώστας Κρεμμύδας Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου