Κηδεία 42 χρόνια μετά για τον καταδρομέα Ηλ. Δαλαμάγκα που χάθηκε στην Κύπρο

Συγκλονίζει με τα λεγόμενά του ο αδελφός του άτυχου καταδρομέα Ηλία Δαλαμάγκα που έχασε τη ζωή του τη νύχτα της 21ης προς 22ας Ιουλίου του 1974 κατά την στρατιωτική επιχείρηση Νίκη, στην Κύπρο. Ήταν η μυστική στρατιωτική αποστολή της Ελλάδας προς την Κύπρο με σκοπό της αερομεταφορά καταδρομέων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Τα αεροσκάφη

που συμμετείχαν, Noratlas βλήθηκαν από ελληνικά αντιαεροπορικά πυρά με αποτέλεσμα να χαθούν δεκάδες καταδρομείς και αξιωματικοί που συμμετείχαν. Μεταξύ αυτών και ο 22χρονος τότε Ηλίας Δαλαμάγκας από το Μεσοχώρι Ελασσόνας.

Χθες τα λείψανα του αδικοχαμένου Ηλία Δαλαμάγκα παραδόθηκαν από τις ελληνικές αρχές στην οικογένειά του για να προχωρήσει στην ταφή τους.
Ο κ. Μανώλης Δαλαμάγκας με σπασμένη φωνή διηγήθηκε στην ΕΡΤ Λάρισας το δράμα της οικογένειας αυτά τα 42 χρόνια.
«Οι γονείς μου έφυγαν από τη ζωή με το παράπονο που δεν έθαψαν το παιδί τους. Στα χρόνια που έζησαν δεν έβγαλαν από πάνω τους τα μαύρα ρούχα. Ένοιωθαν θλίψη για το γεγονός και συνάμα υπερηφάνεια που το παιδί τους έφυγε σαν ήρωας πολεμώντας για την πατρίδα» λέει ο κ. Δαλαμάγκας και προσθέτει «Αυτός που νίκησε τον αδελφό μου δεν ήταν οι εχθροί αλλά οι προδότες. Η προδοσία τον σκότωσε» τονίζει με έμφαση.
Τα συναισθήματα για τους συγγενείς του καταδρομέα Ηλία Δαλαμάγκα είναι ανάμεικτα. Θλίψη για το χαμό του στην «επιχείρηση αυτοκτονίας» όπως χαρακτηρίστηκε από κάποιους στη συνέχεια και υπερηφάνεια που έφυγε πολεμώντας για αυτό το κομμάτι της Ελλάδας.

Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1952 σε μία φτωχή οικογένεια στο Μεσοχώρι Ελασσόνας. Κατετάγη στο στρατό το 1972 και τον Ιούλιο του 1974 έχασε τη ζωή του στην Κύπρο, δύο μήνες πριν απολυθεί.
Ο αδελφός του ο κ. Μανώλης που το μοιραίο βράδυ βρισκόταν στον ασύρματο, υπηρετώντας και ο ίδιος τη θητεία του, «ένοιωσε το χαμό του».
«Ήταν σαν να πέρασε η σφαίρα μέσα από το σώμα μου» είπε με σπασμένη φωνή.

Ταξίδεψε το 1979 στην Κύπρο για να μπορέσει να βρει τα οστά του αδελφού του. «Πήγα στη Πάνω Λακατάμια και πήρα κάποια οστά που βρήκα και τα έφερα στην Ελλάδα. Υποβληθήκαμε σε εξετάσεις για να διαπιστώσουμε αν πράγματι ανήκαν στον αδελφό μου. Τα αποτελέσματα όμως ήταν αρνητικά. Ανήκαν σε κάποιον άλλο καταδρομέα».
Από τότε και παρά τη στήριξη της Ελληνικής πολιτείας και κυρίως της Κυπριακής που τον τίμησε δέκα φορές πάνω από την Ελλάδα όπως τόνισε, ζούσε με αυτό το παράπονο. Να βρεθούν τα οστά του.
Σήμερα ανακουφισμένος από την εξέλιξη, αποχαιρέτησε, με τους υπόλοιπους συγγενείς και συγχωριανούς, τον ήρωα, το παλικάρι που θυσιάστηκε για την πατρίδα.