Δημ. Καστανιώτης: «Ζω το δικό μου παραμύθι»

Ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο δικό του όμορφο … αληθινό παραμύθι.

Ένα παραμύθι που έγινε θρίαμβος και θα έχει περίοπτη θέση όταν κάποιος αποφασίσει να γράψει την ιστορία του Σερραϊκού ποδοσφαίρου. Θα γράφει για κάποιον τερματοφύλακα που έπαιζε τραυματίας(μερική ρήξη έξω πλάγιου συνδέσμου), ουσιαστικά με ένα πόδι, για ογδόντα και πλέον λεπτά και όταν χρειάστηκε έσφιξε τα δόντια, κοίταξε προς την πλευρά του πατέρα του, και ως άλλος…. (Σερραίος όμως) Χέλμουντ Ντουκαντάμ απέκρουσε τρία πέναλτι κι έστειλε την ομάδα του στη Γ εθνική κατηγορία. Ο Δημήτρης Καστανιώτης

ο 28χρονος τερματοφύλακας της Ελπίδας Σκουτάρεως είναι το πρόσωπο της φετινής χρονιά για το Σερραϊκό ποδόσφαιρο. Λίγο μετά την απίστευτη εμφάνιση του στον ημιτελικό αγώνα του κυπέλλου Ερασιτεχνών κόντρα στο Κερατσίνι μίλησε στην αθλητική εκπομπή της ΕΡΤ Σερρών για

-Για το ότι έγινε ο πρωταγωνιστής του αγώνα:

«Ναι, έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι κάνει εμένα πρωταγωνιστή αλλά πρωταγωνιστής είναι όλο το Σκούταρι θα έλεγα».

Μία από τις αποκρούσεις του Δημήτρη Καστανιώτη

-Για τη φάση του τραυματισμού του και το ότι συνέχισε:

«Είχα προβλήματα τραυματισμού με το ώμο μου το τελευταίο διάστημα. Μπήκα αλλαγή στο 35ο κι έρχεται στο 41ο ο τραυματισμός σε μια φάση που ήμουν μόνος μου, στραβοπάτησα και γύρισε το πόδι μου και από εκεί και πέρα πίστεψα ότι φέτος η χρονιά δεν θα μου πάει καλά. Ήθελα τη βοήθεια του γιατρού, ήρθε ο κ. Μηλούσης μου είπε «μην φοβάσαι τρία λεπτά έμειναν για το ημίχρονο μετά θα σε στρώσουμε. Ήξερα μετά ότι θα με περιμένει ο Γιάννης Τζιντζής, ο φυσιοθεραπευτής που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και παλιότερα σε άλλους τραυματισμούς που σε μικρό χρονικό διάστημα με είχε κάνει καλά για να είμαι έτοιμος. Ήρθα στα αποδυτήρια, μου το έδεσαν, δεν ξέρω τι άλλα… μυστικά έκαναν, είναι του επαγγέλματος, και μπόρεσα να βγάλω τον αγώνα και όπως εξελίχθηκε να γίνω ήρωας»

Ο Σερραίος…. Ντουκαντάμ δείχνει τα γάντια του με τα οποία απέκρουσε τρία πέναλτι

-Αν πονούσε την ώρα του αγώνα:

«Ναι, ο πόνος ήταν συνεχής. Δεν με άφηνε ελεύθερο να κάνω βήματα που για τον τερματοφύλακα είναι πολύ σημαντικό αυτό αλλά το πείσμα και η θέληση για να πετύχουμε το στόχο ήταν μεγάλη».

-Για τη διαδικασία των πέναλτι:

«Τα πέναλτι είναι μια διαδικασία η οποία μου αρέσει. Αποβάλλεται το άγχος εντελώς από τον τερματοφύλακα. Τέλος καλό, όλα καλά. Είχα το πλεονέκτημα και το πίστευα ότι τουλάχιστον το πρώτο θα το εκτελέσουν στο πονεμένο μου πόδι, αυτό με βοήθησε κι είχαμε αυτήν την εξέλιξη».

Με τον γιατρό Θάνο Μηλούση που τον βοήθησε να αντιμετωπίσει τον τραυματισμό

-Για την αποθέωση που γνώρισε μετά την απόκρουση των τριών πέναλτι από τον κόσμο:

«Νιώθω πολύ μεγάλη χαρά. Ευχαριστώ τη διοίκηση και τον προπονητή που με εμπιστεύτηκαν από την αρχή, είχα θέματα με τραυματισμούς τη φετινή χρονιά που με ταλαιπώρησαν πάρα πολύ αλλά γενικά η συνολική προσπάθεια της Ελπίδας Σκουτάρεως δείχνει ότι της άξιζε η άνοδος. Πάλι καλά που την έδωσα εγώ για να ξεπεράσω κι όλα αυτά τα προβλήματα που είχα όλη τη χρονιά»

Με τον….»φύλακα άγγελο» του φυσιοθεραπευτή Γιάννη Τζιντζή που του αφιέρωσε τη νίκη(δείχνει το πρησμένο πόδι του αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα)

-Αν είναι μια απάντηση σε αυτούς που δεν τον κράτησαν στον Πανσερραϊκό (του έγινε κάποια πρόταση το καλοκαίρι του 2016 αλλά δεν υπήρξε συμφωνία):

«Ο Πανσερραϊκός είναι όνειρο για κάθε Σερραίο. Πιστεύω ότι όποιος αγωνίζεται σε ομάδα του τοπικού πρωταθλήματος στις Σέρρες αλλά και γενικά σε όλη την Ελλάδα, ο Πανσερραϊκός είναι όνειρο ζωής. Εμένα όνειρο μου ήταν να παίξω στον Πανσερραϊκό, αυτό έγινε, εννοείται ήθελα να μείνω, δεν πιστεύω ότι υπάρχει παίκτης μέσα στις Σέρρες που δεν θέλει να μείνει σε αυτήν την ομάδα και για να το πετύχεις βγάζεις ακόμα και το οικονομικό στην άκρη. Όχι, δεν είναι απάντηση, απλά έδειξα ότι μπορώ να σταθώ».

Μετά τις τρεις αποκρούσεις έτρεξε στον πατέρα του που δεν χάνει παιχνίδι του

-Για το που αφιερώνει την μεγάλη αυτή εμφάνιση και νίκη:

«Αφιερώνω στον κόσμο του Σκουτάρεως, στον Γιάννη Τζιντζή και το τονίζω αυτό, στον κ. Μηλούση και στους γονείς μου που είναι πάντα δίπλα μου. Έχω έναν πατέρα που με ακολουθεί όπου κι αν παίζω. Στα πέναλτι τον έψαχνα να τον δω. Πήγα στο τέλος εκεί που ήταν στην κερκίδα. Δεν γινόταν να μην πάω. Είναι πάντα δίπλα μου. Και στον πάγκο να είμαι, και τραυματίας να είμαι, ο πατέρας μου είναι πάντα κοντά μου, στο πλευρό μου και με στηρίζει. Παίρνω δύναμη από τον πατέρα μου και είναι ένας λόγος που αγωνίζομαι ακόμα γιατί πλέον το ποδόσφαιρο δεν σε δίνει χρήματα για να ζήσεις, απλά είναι κάτι που το γουστάρεις κι επειδή το γουστάρει και ο πατέρας μου είναι ένας λόγος που αγωνίζομαι ακόμα».

-Τα τηλεφωνήματα που δέχτηκε μετά το τέλος του αγώνα:

«Μόλις άνοιξα το κινητό, είχα 16 κλήσεις και πάρα πολλά μηνύματα. Είμαι έτοιμος από εδώ και πέρα να ζήσω το παραμύθι μου για λίγο».