«Διεθνής τόπος» Πελοπόννησος, Άργος-Μυκήνες

«ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΟΠΟΣ», Πελοπόννησος / Άργος- Μυκήνες, είναι ο τίτλος του νέου καλλιτεχνικού, ερευνητικού site specific project, που διευθύνει η θεατρολόγος και κριτικός, Ελένη Βαροπούλου και θα διεξαχθεί στο Άργος, τις Μυκήνες και την ευρύτερη περιοχή της Αργολίδας από 3 έως 9 Ιουλίου.

Πρόκειται για ένα διεθνές εγχείρημα, 20 χρόνια αφότου

έληξε το ιστορικό site specific Φεστιβάλ Άργους (1994-1997), το οποίο ανέπτυσσε τις καλλιτεχνικές δράσεις του σε αρχιτεκτονικά μνημεία, αρχαία και σύγχρονα, σε αρχαιολογικούς χώρους και εργοστάσια της περιοχής. Το project, που πραγματοποιείται με τη χρηματοδότηση της Περιφέρειας Πελοποννήσου, Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας, σε συνεργασία με τον Δήμο Ναυπλιέων και την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδας (ΕΑΣΑ), ξεκινά φέτος από το Νομό Αργολίδας, με στόχο αφενός να συνεχίσει τις δράσεις στην περιοχή καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου και αφετέρου να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Όπως δήλωσε ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης: «Στόχος είναι να πραγματοποιηθεί ξανά το πετυχημένο Φεστιβάλ Άργους-Μυκηνών, που λάμβανε χώρα από το 1994 μέχρι το 1997. Η πρωτοβουλία της Περιφέρειας σήμερα, διέπεται από την επιθυμία να δημιουργήσει τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες, για την άμεση και εποικοδομητική σύνδεση του τουριστικού με το πολιτιστικό προϊόν. Η βελτίωση της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος, είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε, ώστε η Πελοπόννησος τα επόμενα είκοσι χρόνια να είναι η Περιφέρεια με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην τουριστική ανάπτυξη και την εθνική οικονομία. Εκτιμώ ότι το νέο project “ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΟΠΟΣ”, Πελοπόννησος/Άργος-Μυκήνες αποτελεί μια νέα παρέμβαση, με στόχο να κινητοποιηθούν οι πολίτες και να μπουν σε μία ανατρεπτική αλλά δημιουργική λογική, προκειμένου να αναπτύξουν την αναγκαία συλλογική τους συνείδηση».

Σύμφωνα με την Ελένη Βαροπούλου: «Οι εμβληματικές και αστείρευτες τοποθεσίες έχουν τη δύναμη να ανακαλούν μαγικά το παρελθόν, μπορούν αναζωογονημένες να γονιμοποιούν το σήμερα και να ατενίζουν αινιγματικά το μέλλον. Το Άργος και οι Μυκήνες είναι δύο ασύγκριτοι τόποι που το ιστορικό και μυθολογικό φορτίο τους αποτελεί πρόκληση και πρόσκληση για ένα site specific project που με τη διακαλλιτεχνική, διεθνική, διαδραστική και διαπολιτιστική διάστασή του, στρέφεται προς τη φύση, την ανάδειξη ιστορικών χώρων και τη δημιουργική ανταλλαγή ανάμεσα σε κοινωνικές και πολιτιστικές ομάδες. Το Άργος και οι Μυκήνες είναι δύο πολιτιστικά τοπία με χαρακτήρα “υψηλόν”(sublime) που αποτέλεσαν αδιάκοπη πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους καλλιτέχνες και εδαφικότητες για μια παραγωγική συνάντηση του τοπικού και περιφερειακού στοιχείου με στοιχεία από “αλλού“ και από το εξωτερικό. Όταν το 1994 εισηγήθηκα και διεύθυνα το Φεστιβάλ Άργους σε εκείνη την πρώτη φάση του, οι τόποι, το τοπίο και τα αρχιτεκτονικά μνημεία, αρχαία και σύγχρονα, όπως είναι τα νεοκλασικά κτήρια και διάφορα εργοστάσια, μνημεία της βιομηχανικής αρχαιολογίας, είχαν το προβάδισμα και καθόριζαν τη φυσιογνωμία της φεστιβαλικής παραγωγής και δραστηριότητας».

Φέτος το καλλιτεχνικό, ερευνητικό site specific project «Διεθνής Τόπος», Πελοπόννησος/ Άργος-Μυκήνες κινείται γύρω από τον θεματικό άξονα της αρχαιολογίας και της ετεροτοπίας και περιλαμβάνει ως δίπτυχο, το «Πολύτοπον Ιάννης Ξενάκης» και την «Αργολική Industriale».

«Αργολική Industriale»

Στην «Αργολική Industriale» η αρχαιολογία αποτελεί τον συνεκτικό κρίκο όλων των φετινών εκδηλώσεων. Ξεκινώντας από την αρχαιολογία του βιομηχανικού χώρου, καθώς δύο μνημειακοί βιομηχανικοί χώροι της Αργολίδας, το εργοστάσιο «ΡΕΑ» και ο «Πελαργός» της Νέας Κίου, διακόπτουν την δραματική σιωπή τους και από εγκαταλελειμμένες ζώνες μετατρέπονται σε δυναμικούς τόπους ζωντανής καλλιτεχνικής δράσης. 11 καλλιτέχνες θα παρέμβουν στο χώρο, θα καταλάβουν ρημαγμένες γωνιές, θα αξιοποιήσουν ευρήματα και θα διαμορφώσουν το άγριο περιβάλλον, στήνοντας εκεί έργα τους. Η προσωρινή κατάληψη των εργοστασίων υπό τον εκθεσιακό τίτλο «Μικροφυσικές των ερειπίων» από τους καλλιτέχνες Άρτεμη Αλκαλάη, Έρη Δημητριάδη, Δημήτρη Μεράντζα, Ειρήνη Μπαζάρα, Μάχη Ξενάκη, Αλίκη Παππά, Νατάσσα Πουλαντζά, Νίκο Σεπετζόγλου, Βουβούλα Σκούρα, Σωκράτη Φατούρο, Θοδωρή Χρυσικό, θα ολοκληρωθεί με την περιπλάνηση των επισκεπτών στο χώρο. Οι επισκέπτες, ενώ θα ανακαλύπτουν τα σύγχρονα έργα τέχνης, θα πραγματοποιούν μια περιήγηση σε ένα ερείπιο που είναι μουσείο μνήμης, τόπος που αναδεικνύει τις αισθητικές της φθοράς και του βιώματος.

Όπως αναφέρει η κα Βαροπούλου:

«Χώρος εμποτισμένος με μνήμες και βιώματα. Χώρος που περικλείει ένα παραγκωνισμένο αρχειακό υλικό. Χώρος που παραπέμπει στις μεγάλες αφηγήσεις της εκβιομηχάνισης και αποβιομηχάνισης, αλλά και σε πολυάριθμες μικροΪστορίες που συγκροτούν λόγο ανθρωπολογικό. Έτσι, προβάλλει το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο ΡΕΑ, με το οποίο αναμετρώνται 11 εικαστικοί καλλιτέχνες, λαμβάνοντας μέρος σε μια διαδικασία κατάληψης και οικειοποίησής του και συγχρόνως σε μια διαδικασία παραγωγής καινούριων σχέσεων και πραγμάτων. Η ΡΕΑ και το εργοστάσιο Πελαργός της Νέας Κίου είναι ερειπωμένα μνημεία, με τη φθορά αποτυπωμένη δραματικά, παντού. Με ίχνη από αλλοτινές σχέσεις εξουσίας, με υπολείμματα που σηματοδοτούν έναν τόπο παραμελημένο, αναξιοποίητο στα όρια του αστικού ιστού. Όμως, αυτά τα βιομηχανικά ερείπια έχουν συγχρόνως το μεγαλείο να εκτείνονται σαν ειδικοί τόποι της υλικότητας, του μετέωρου, του παροδικού, του εναλλακτικού. Γίνονται “άλλοι χώροι“ που μπορεί να διεγείρουν τη γεωγραφική φαντασία μας και να μας κάνουν να σκεφτόμαστε χωρικά, αισθητικά ακόμη και κοινωνικά πέρα από καθιερωμένους τρόπους. Οι επισκέπτες, όσοι θελήσουν να περιπλανηθούν μέσα στη ΡΕΑ στις 8 και 9 Ιουλίου, θα ζήσουν μια εμπειρία χώρου, θα ψάξουν για κρυμμένες σημασίες και, σ’ αυτήν την εφήμερη νέα κατάσταση, για άλλους συσχετισμούς. Θα εντοπίσουν τις μικρομεταβολές που έχουν επιφέρει επιτόπου με τις δημιουργίες τους οι καλλιτέχνες και την μεταλλαγή ορισμένων στοιχείων μέσα από τις χωρικές πρακτικές.»

Εκτός από την αρχαιολογία του βιομηχανικού χώρου, στην οποία παραπέμπει το παραπάνω εγχείρημα, η αρχαιολογία με τις τεχνικές και τις μεθόδους της αποτελεί την αφετηρία και για τις τρεις εργαστηριακές πρακτικές που οργανώνουν Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες, σκηνογράφοι, σκηνοθέτες και επιστήμονες στα εργοστάσια «ΡΕΑ» και «Πελαργός» της Νέας Κίου. Τα εργαστήρια αυτά απευθύνονται σε σπουδαστές και σπουδάστριες, κατοίκους της περιοχής, αγρότες και εργάτριες και θα λειτουργήσουν 3-7 Ιουλίου.

Το πρώτο εργαστήριο με τον τίτλο «Βλέπω, βαδίζω, ομιλώ» αντλεί το περιεχόμενό του από την εμπειρία του βιομηχανικού ερειπίου και τις μηχανές. Διευθύνεται από την σκηνογράφο Anna Viebrock και τον σκηνοθέτη Josef Szeiler, ενώ ως δραματουργός συνεργάζεται ο θεωρητικός του θεάτρου, καθηγητής Hans-Thies Lehmann.

Το δεύτερο με τίτλο «Οι πέντε αισθήσεις και η σκηνική επαναλειτουργία του εργοστασίου ΡΕΑ» διευθύνεται από τον καθηγητή Γιάννη Λεοντάρη, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Το τρίτο με τίτλο «Από τη γη στο εργοστάσιο», δουλεύοντας με αγρότισσες του Άργους και πρώην εργάτριες του εργοστασίου «Πελαργός», θα αναζητήσει στοιχεία και απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που αφορούν τη συγκομιδή, την παραγωγή, τους όρους εργασίας και τα τελετουργικά της καθημερινότητας. Πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το διευθύνουν οι θεατρολόγοι, Νατάσα Σιουζουλή, Ελευθερία Ιωαννίδου και ο περφόρμερ Μανώλης Τσίπος.

Τα εργαστήρια αυτά που συνδυάζουν την επιστημονική έρευνα με την θεωρία, την καλλιτεχνική αναζήτηση, τις εμπειρίες και την καθημερινή εργασία ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων από την περιοχή, θα είναι ανοικτά για το κοινό στις 8 και 9 Ιουλίου.

«Πολύτοπον Ιάννης Ξενάκης»

Το «Πολύτοπον Ιάννης Ξενάκης» με την περιβαλλοντική διάστασή του, θα αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στο παλαιό Φεστιβάλ Άργους και το νέο project, ανάμεσα στο Άργος και τις Μυκήνες, όπου ο Ξενάκης είχε με το δικό του ιστορικό, μουσικό και πολύτεχνο δρώμενο, παρέμβει στο τοπίο των Μυκηνών. Αυτό το αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη περιλαμβάνει ένα «θέατρο τοπίου», μια πρωτότυπη σύνθεση του Παναγιώτη Βελιανίτη ειδικά γραμμένη για τις Μυκήνες με τη σύμπραξη της χορογράφου και χορεύτριας Μαριάννας Καβαλλιεράτου (7 Ιουλίου).

Στο Αρχαίο Θέατρο Άργους, στις 7 Ιουλίου, ο πιανίστας και ερμηνευτής του ξενακικού έργου, Στέφανος Θωμόπουλος θα ερμηνεύσει έργα του Ιάννη Ξενάκη και άλλων σημαντικών συνθετών όπως Debussy, Bartok, Ravel και Κουμεντάκη. Το πρόγραμμα της βραδιάς περιλαμβάνει και την σκηνική διάλεξη μετά μουσικής «Αρχαιο-λογίες του Ύψους» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη, στην οποία συμμετέχει η σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου.

Το «Πολύτοπον Ιάννης Ξενάκης» ολοκληρώνεται στις 8 Ιουλίου με την προβολή του ντοκιμαντέρ «CHARISMA X: ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ» της σκηνοθέτριας Έφης Ξηρού που θα παιχτεί στο Θερινό κινηματογράφο «CINE VALIA», δίπλα στο Αρχαίο Θέατρο Άργους.

από δελτίο Τύπου
πηγή φωτό: Πλάτων Ριβέλλης