Χανιά: Ιδρύεται το «Σωματείο διανομέων – ταχυμεταφορέων Σήφης Σαριδάκης»

Στην ίδρυση σωματείου “διανομέων – ταχυμεταφορέων νομού Χανίων” προχωρούν οι εργαζόμενοι στον κλάδο.

Το σωματείο θα φέρει το όνομα του 27χρονου Σήφη Σαριδάκη, πατέρα δύο παιδιών –δύο ετών και οκτώ μηνών αντίστοιχα- που έχασε τη ζωή του 35 λεπτά πριν τον ερχομό του Νέου Έτους, δουλεύοντας στη βραδινή βάρδια.

Ήδη, έχει εκδηλωθεί μεγάλο ενδιαφέρον για τη σύσταση του σωματείου, ενώ εργαζόμενοι που θέλουν να συμμετέχουν μπορούν να επικοινωνούν με τον Νίκο Μακόπουλο στο 6931188200.

Στο μεταξύ το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί με μηνύματα θλίψης και οργής, με

κυρίαρχη τη δραματική υπενθύμιση: «Εσύ που σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις με καταρρακτώδη βροχή και κάνεις παράπονα… σκέψου το την επόμενη φορά».

Στο θέμα παρεμβαίνει με ανακοίνωσή του και ο εκλεγμένος με την ΑΝΤΑΡΣΙΑ στα Χανιά Δημοτικός Σύμβουλος Σεραφείμ Ρίζος, ο οποίος τονίζει ότι 11 εργαζόμενοι στον συγκεκριμένο κλάδο έχουν χάσει τη ζωή τους την περασμένη χρονιά, την ώρα της δουλειάς, ενώ πολλοί περισσότεροι έχουν τραυματιστεί ή μείνει ανάπηροι.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του κ. Ρίζου:

Με αφορμή το θάνατο του εργαζόμενου στα ντελίβερι εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Οι σκέψεις μας με αυτούς που άφησε πίσω. Ταυτόχρονα όμως δεν ξεχνάμε ότι χρειάζεται να αγωνιστούμε για να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί στην ώρα της δουλειάς.

Ο τραγικός θάνατος του εργαζόμενου την παραμονή της πρωτοχρονιάς δεν είναι τυχαίο γεγονός. Δεν είναι ατύχημα, είναι δολοφονία. Σε όλη τη χώρα 11 εργαζόμενοι με μοτοσυκλέτες έχουν χάσει τη ζωή τους την περασμένη χρονιά, την ώρα της δουλειάς, ενώ πολλοί περισσότεροι έχουν τραυματιστεί ή μείνει ανάπηροι. Υπαίτιοι είναι τα αφεντικά.

Ο κόσμος των επιχειρήσεων εστίασης αποτελεί ένα εργασιακό κολαστήριο. Οι εργαζόμενοι πιέζονται σε βαθμό εξόντωσης στο όνομα του αδυσώπητου κυνηγιού του κέρδους, της πιο γρήγορης εξυπηρέτησης, της καλύτερης αξιολόγησης του μαγαζιού. Αναγκάζονται να κάνουν καθημερινά κακοπληρωμένα μεροκάματα τρόμου πιεσμένοι από τα αφεντικά τους με την απειλή της απόλυσης,. Οι χρόνοι παράδοσης καθορίζονται από το αφεντικό. Γνωστές αλυσίδες έτοιμου φαγητού πιέζουν για συμπύκνωση του χρόνου παράδοσης τηλεφωνώντας στους πελάτες τους και ρωτώντας αν έμειναν ικανοποιημένοι από την εξυπηρέτηση.

Τα εξαντλητικά ωράρια, οι περικοπές στο προσωπικό, οι εξευτελιστικοί μισθοί σε συνδυασμό με τον εξαναγκασμό οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με το δικό τους μηχανάκι για το οποίο είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους τη βενζίνη και τη συντήρηση, το παραμύθι που σκόπιμα καλλιεργείται ότι «θα βγάλεις το μισθό σου από τα φιλοδωρήματα» εξηγούν γιατί οι ντελιβεράδες οδηγούν σαν τρελοί. Τα μέσα προστασίας, κράνος, μπουφάν, φόρμα μοτοσικλετιστή δεν παρέχονται από τις επιχειρήσεις αλλά αποτελούν δικές τους υποχρεώσεις που με τους μισθούς πείνας που παίρνουν είναι δύσκολο να καλυφθούν. Ρισκάρουν τη ζωή τους δουλεύοντας ανασφάλιστοι και αντιμετωπίζοντας την πίεση να μην δηλώνουν τα όποια ατυχήματά τους ως εργατικά ατυχήματα.

Δημοσιεύματα που ρίχνουν την ευθύνη, για τα εργατικά ατυχήματα, στους εργαζόμενους με τα μηχανάκια και στον ριψοκίνδυνο τρόπο που οδηγούν λειτουργούν στο να αποκρύπτουν τη μαύρη πραγματικότητα και να αποπροσανατολίζουν . Οι αστυνομικού τύπου λύσεις που προτείνονται (πρόστιμα στους ντελιβεράδες) όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσουν το τι γίνεται στους δρόμους της πόλης, αλλά θα επιτείνουν το πρόβλημα αναγκάζοντας τους εργαζόμενους στα μηχανάκια να επιλέγουν πολύ πιο επικίνδυνες διαδρομές για να αποφύγουν τα μπλόκα της αστυνομίας. Η κατάσταση του οδικού δικτύου της πόλης κάνει ακόμη πιο επικίνδυνη τη δουλειά των ντελιβεράδων.

Η κυβέρνηση, αν και γνωρίζει εδώ και αρκετό καιρό τα ζητήματα, δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για την προστασία των εργαζομένων στα ντελίβερι. Οι εργαζόμενοι γίνονται θυσία στο αφήγημα του τέλους των μνημονίων.

Αναρωτιόμαστε αν αυτοί που κάθε φορά εξυμνούν την επιχειρηματικότητα και ζητούν μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας, στο δημοτικό συμβούλιο θα βρουν να πουν έστω μισή έστω κουβέντα γι’ αυτόν τον ήρωα της εργασίας που έχασε τη ζωή του στον αγώνα του, για να θρέψει την οικογένεια του.

Μόνο η συλλογική δράση των «από τα κάτω», των εργατών, της νεολαίας αποτελούν εγγύηση για να προστατέψουμε τις ζωές μας από την απληστία των αφεντικών και από την υποκρισία των πολιτικών και αυτοδιοικητικών εκφραστών τους.

www.ert.gr