Την ημέρα του «Όχι» θέλω να υπερασπιστώ το «Ναι»…

Την ημέρα της δόξας προς το «Όχι», νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ το «Ναι».

Το «όχι» είναι ηρωικό όταν λες «όχι» στην υποδούλωση της πατρίδας σου. Στην υποθήκευση της ζωής σου. Στον βιασμό του μυαλού και της συνείδησης. Όταν λες «όχι» στη δυνατότητα που μπορείς να έχεις να κερδίσεις παράνομα ή να εκμεταλευτείς τον διπλανό σου.

Το «όχι», όμως, προϋποθέσει το «ναι».

Πως έχεις (εναλλακτικό) σχέδιο. Πως είσαι αποφασισμένος να θυσιάσεις τη ζωή σου και την ευημερία σου.

Πως έχεις προετοιμαστεί για τη μεγάλη στιγμή. Έχεις δουλέψει. Είσαι έτοιμος.

Γιατί το «όχι» είναι

«ναι» στην ευθύνη. Ένα μεγαλειώδες «ναι» που λένε καθημερινά εκατομμύρια άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Για να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους. Απέναντι στις οικογένειές τους.

Άνθρωποι που δε γυρίζουν την πλάτη και δε μεταθέτουν σε άλλους τις ευθύνες. Άνθρωποι της ευθύνης που και το «ναι» και το «όχι» που λένε συνοδεύονται από τις αντίστοιχες πράξεις.

Άνθρωποι που δεν σκύβουν το κεφάλι και δεν ανάβουν τσιγάρο στην πρώτη δυσκολία, αλλά την προσπερνούν με δύναμη και προετοιμάζονται για την επόμενη. Άνθρωποι που ξέρουν να απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς να αναζητούν συνεχώς απαντήσεις σε ερωτήματα ως άλλοθι για να αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Άνθρωποι με απολογισμό, που δεν απολογούνται. Που δεν έχουν κάτι για να απολογηθούν, πέρα από τα όσα έκαναν στην προσπάθειά τους να έχουν έργο. Να αφήσουν κάτι πίσω τους. Για τους δικούς τους τώρα και για τους επόμενους.

Άνθρωποι που δεν έβγαλαν απλά τη σειρά τους. «Ναι» αυτοί μπορούν να λένε και «όχι».