Τιμωρούμε τους ολυμπιονίκες αλλά Παιδεία δεν τους προσφέρουμε

Η ατιμωρησία στην Ελλάδα έκανε τη μεγάλη της υπέρβαση κατά τη διαδικασία των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων. Ξεπέρασε τα ατοπήματα των πολιτικών , των δικαστικών, των πανεπιστημιακών και γενικότερα των πολιτών που «εκτρέπονται» και κτύπησε τους ολυμπιονίκες, ίσως για να διατηρηθεί ο Ολυμπισμός καθαρός και αλώβητος και να εξακολουθήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες

να αποτελούν τον «κράχτη» σεβασμού και εκτίμησης της Ελλάδας από τους εταίρους της . Σπεύδω να διευκρινίσω ότι υπερασπίζομαι κάθε ετερότητα και θεωρώ ότι οι ολυμπιονίκες όχι μόνον δεν έχουν το αλάθητο αλλά και θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά όταν αβασάνιστα γίνονται υπέρμαχοι φυλετικών διακρίσεων, καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες στηρίζονται πάνω από όλα στην ισότητα φυλών και πολιτισμών.

Οφείλουν οι μεγάλοι αυτοί αθλητές να συνειδητοποιήσουν τη θέση τους στη χώρα τους και στη διεθνή κοινότητα και να εκτιμήσουν την ιδιαιτερότητα του αθλητή των Ολυμπιακών Αγώνων. Για να το επιτύχουν όμως αυτό θα πρέπει, πιστεύω, και η Πολιτεία να τους προσφέρει την ανάλογη Παιδεία με βάση τις αρχές που συνθέτουν το ολυμπιακό πνεύμα, δηλαδή, το ιδεώδες της έντιμης προσπάθειας και της ευγενούς άμιλλας και με στόχο τη διαμόρφωση μιας προσωπικότητας ικανής να αντιμετωπίζει την παγκόσμια κοινωνία. Οι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων προβάλλονται ως παγκόσμια πρότυπα λόγω, κυρίως, αυτής της προσωπικότητας σε συνδυασμό φυσικά με την αθλητική τους επίδοση . Και η Παιδεία αυτή, δυστυχώς, στον τόπο μας δεν προσφέρεται. Το κάθε ταλέντο τραβά το δρόμο του απαίδευτο και εγκαταλελειμμένο από την Πολιτεία, και όταν παρεκτραπεί με οποιονδήποτε τρόπο, δέχεται αβασάνιστα την καταδίκη.

Είναι μεγάλη υποκρισία όταν η ίδια η Πολιτεία αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες από τα ρατσιστικά φαινόμενα να τιμωρεί τόσο ανάλγητα μια νέα χαρισματική αθλήτρια. Η περίπτωση της Βούλας Παπαχρήστου είναι μία από τις πολλές ελληνικές αλλά και ξένες –πώς να ξεχάσουμε τις ανθελληνικές εκρήξεις ευρωπαίων αθλητών- απρεπείς και ανάρμοστες για ολυμπιονίκες, συμπεριφορές. Η Παπαχρήστου έπρεπε να τιμωρηθεί για την υιοθέτηση και διάδοση του αισχρού χιούμορ, αλλά πρώτα έπρεπε να κριθεί, να απολογηθεί για την πράξη της και οι κρίνοντες να λάβουν υπόψη τους τη σοβαρή έλλειψη της παιδείας, που αναφέρθηκε, καθώς και την έκφραση συγγνώμης από την αθλήτρια και να της καταλογίσουν στη συνέχεια την ανάλογη ποινή.

Πριν κλείσουμε την πόρτα στους νέους ανθρώπους , την πόρτα που με την αξία τους και το έμφυτο χάρισμα άνοιξαν μόνοι τους, πριν διαγράψουμε τις θυσίες τους για τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες , πριν τους αφήσουμε εκτεθειμένους και απροστάτευτους στα νύχια μιας κοινωνίας ανάλγητης και μιας Πολιτείας ανοργάνωτης, ας σκεφθούμε τι οφείλουμε εμείς οι μεγάλοι και έμπειροι στη νέα γενιά που μας ακολουθεί.

Τα «τιτιβίσματα» των αθλητών που πρωταγωνίστησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου είναι προϊόν έλλειψης αγωγής και παιδείας. Ας μη λησμονούμε ότι στην έννοια του Ολυμπισμού, όπως τον όρισε ο εμπνευστής του Πιερ ντε Κουμπερτέν, εμπ