Τι θα γίνει, αλήθεια, μετά τις εκλογές;

Να μη γίνουμε το τρένο που θα βλέπει τα άλλα τρένα να περνούν…

Έπειτα από αλλεπάλληλες διερευνητικές εντολές και συσκέψεις επί συσκέψεων στο Προεδρικό Μέγαρο καταλήξαμε και πάλι στον δρόμο προς τις κάλπες. Όχι, όμως, και «στον δρόμο με τις Λεύκες», όπως επιδιώκουν ορισμένοι να μας παρουσιάσουν την αποτυχία συμφωνίας και την ανάγκη νέας εκλογικής διαδικασίας.

Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί που συμμετείχαν στην τελευταία σύσκεψη, αμέσως μετά, επαναλάμβαναν συνεχώς στις δηλώσεις τους ότι «εξάντλησαν κάθε δυνατότητα από την πλευρά τους» και εξαπέλυαν επίθεση εναντίον των άλλων. Το καλό, βέβαια,

είναι ότι και αυτή τη φορά τα πρακτικά δόθηκαν στη δημοσιότητα και καθένας θα βγάλει τα συμπεράσματά του. Και το βέβαιο είναι ότι με τα καμώματά τους πιο πιθανό είναι να καταφέρουν να εξαντλήσουν πλήρως τον λαό. Και μόνον αυτόν…

Επειδή, λοιπόν, πάμε και πάλι σε εκλογές, αναρωτιέται κανείς «γιατί»; Τι είναι αυτό που θα αλλάξει τα δεδομένα; Υπάρχει, αλήθεια, η πιθανότητα να πάμε σε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, αφού τα πολιτικά μας κόμματα έδειξαν ότι αδυνατούν να συνεννοηθούν και, επιτέλους, να συνεργαστούν; Και, αλήθεια, έχοντας την εμπειρία μονοκομματικών κυβερνήσεων στις δεκαετίες της Μεταπολίτευσης, κάτι τέτοιο πλέον το θέλουμε;

Το πιθανότερο είναι πως δεν πρόκειται να βγει κάποιο κόμμα αυτοδύναμο. Και το σίγουρο, ότι σε καμία περίπτωση ένα κόμμα μόνο του δεν θα μπορεί να έχει την ισχύ που χρειάζεται η περίοδος που βιώνουμε. Θα αλλάξουν, βέβαια, οι συσχετισμοί, τα ποσοστά, η δύναμη κάθε κόμματος. Άλλα θα εξασθενήσουν, άλλα θα ενισχυθούν ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και κάποια ακόμα να καταφέρουν να περάσουν την «πόρτα» του Κοινοβουλίου. Είναι, πάντως, επικίνδυνο –αν μη τι άλλο- με τη χώρα και τους πολίτες στο μη περαιτέρω, κάποιοι να παίζουν με ποσοστά και έδρες. Και η ήδη εξαντλημένη κοινωνία, στο μεσοδιάστημα θα πιεστεί ακόμα περισσότερο. Γι αυτό και πρέπει να αναζητηθούν, τώρα, συγκλίσεις και συμφωνίες. Διαφορετικά μετά τις εκλογές, ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε και πάλι στον τραγέλαφο που περάσαμε το τελευταίο 10ημερο και σε πλήρες αδιέξοδο…

Μπορεί να χάθηκε πράγματι μια ευκαιρία. Θα υπάρξει και δεύτερη, η οποία, όμως, είναι απαραίτητο να μην πάει χαμένη. Να καταλήξουμε, επιτέλους, σε μια ευρεία συνεργασία που θα οδηγεί σε πραγματικά ισχυρή κυβέρνηση, με περισσότερο από ποτέ κεντροαριστερή κατεύθυνση, η οποία θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί και τη «στροφή» που φαίνεται να επιχειρείται στην Ευρωπαϊκή πολιτική.

Η χώρα πρέπει να οδηγηθεί ήρεμα σε αυτές τις εκλογές και μακριά από τους γνωστούς «μπαμπούλες». Οι εποχές έχουν αλλάξει. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα περιμένουν επειδή έχουν τους λόγους τους. Ο χρόνος, όμως, δεν είναι απεριόριστος…

Τα κόμματα οφείλουν σε αυτήν την προεκλογική περίοδο να αναζητήσουν και να καταλήξουν σε πιθανές συμφωνίες και συγκλίσεις για την επόμενη μέρα. Τώρα και όχι μόνο μετεκλογικά.  Οι πολιτικοί σχηματισμοί  πρέπει να δώσουν σαφείς, στέρεες και ξεκάθαρες απαντήσεις σε μια σειρά ερωτημάτων π