Τι κάνω; Εδώ μπιιιπ στη δουλειά, αγάπη μου…

Πριν από χρόνια, είχα βρεθεί στον ίδο χώρο με μία γυναίκα που καμάρωνε για το γεγονός ότι απατούσε ασύστολα τον σύζυγο της με τον προϊστάμενο του γραφείου της.

–Δεν νιώθεις ποτέ ενοχές;, την είχε ρωτήσει κάποιος.

–Γιατί να νιώσω ενοχές; Σε τελική ανάλυση, δεν του κρύβω την αλήθεια. Όταν μου τηλεφωνεί τις ώρες που εργάζομαι και με ρωτάει «τι κάνεις μωρό μου;», εγώ του απαντώ «τι να κάνω αγάπη μου; εδώ, μπιιιιιιπ στη δουλειά». Άρα… Εγώ του το λέω στα μούτρα! Αν αυτός επιλέγει να ερμηνεύσει σαν μεταφορά τα λόγια μου, είναι δικο του θέμα, μας είχε αφήσει όλους…

«Μπιιιιιπ στη δουλειά«, μια δήλωση που για τους περισσότερους από εμάς σήμαινε «κουράζομαι πολύ, δεν παίρνω ανάσα» για εκείνη είχε κυριολεκτική σημασία. Ήταν καθαρά θέμα…ερμηνείας!

Την τελευταία πενταετία, την μνημονεύω συχνά τη γυναίκα αυτήν κι ας μην την συνάτησα ποτέ από τότε. Έρχεται στο μυαλό μου αυτόματα, κάθε φορά που συνειδητοποιώ πως οι μεταφορές, οι υπερβολές, οι παρομοιώσεις που κάποτε χρησιμοποιούσαμε ευρέως στην καθημερινότητά μας, έχουν γίνει πλέον η ίδια η καθημερινότητα. Με νέο νόημα, στην πραγματική τους διάσταση, περιγράφουν ακριβώς αυτό που λένε. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.

«Δουλεύω για την εφορία«, παραπονιόμαστε κάποτε για να δείξουμε ότι πληρώναμε υψηλούς φόρους. Σήμερα, δουλεύουμε για την εφορία. Τελεία.

«Κολυμπάμε στο πετρέλαιο«, υπερβάλλαμε όταν μιλούσαμε για τα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της χώρα μας. Στην Αττική, εδώ και λίγες μέρες κολυμπάμε στο πετρέλαιο. Χωρίς εισαγωγικά…

«Δεν υπάρχει αυτή η δουλειά!«, αναφωνούσαν οι λίγο νεότεροι όταν κατάφερναν να εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας που ήταν τόσο καλή, ώστε έμοιαζε αδύνατο να είναι αληθινή. Πάει κι αυτό. Δεν υπάρχει… Στην κυριολεξία.

«Σαν να πληρώνω ενοίκιο για το ίδιο μου το σπίτι «, διαμαρτυρόμασταν βλέποντας φουσκωμένα τα κοινόχρηστα. Πού να ξέραμε ότι θα πληρώναμε ενοίκιο για το σπίτι μας, στο εγγύς μέλλον. Άνευ «σαν»…

«Θα πηδήξω από το παράθυρο», ακούγαμε να λέει κάποιος δικός μας άνθρωπος όταν κάτι του πήγαινε στραβά και ξεχνούσαμε την ίδια στιγμή την εν θερμώ απειλή του. Τώρα τον έχουμε για μέρες στον νου μας, μην τυχόν και την κάνει πράξη πάνω στην απελπισία του…

Μια κυνική κυριολεξία έχει εξαφανίσει πια κάθε υπερβολή, κάθε μεταφορά ή παρομοίωση από την καθημερινή μας ζωή… Δικαιώνοντας εμμέσως την «ειλικρίνεια» της γυναίκας που όταν έλεγε στον άντρα της «αγάπη μου, μπιιιιιπ στη δουλειά«, εννοούσε ότι μίιιιιπ με τον προιστάμενό της… Τώρα που το γράφω αντιλαμβάνομαι πως ίσως αυτή να είναι η μόνη φράση που για τους περισσότερους διατηρεί την παλιά, μεταφορική της σημασία. Γιατί η αλήθεια είναι πως όσοι έχουν ακόμη δουλειά, «μπιιιιιιπ» περισσότερο από ποτέ…

thisismarias.com

Follow me on Facebook