Ταμπέλα με τα όλα της!

Μια «στιγμή» των παιδικών μου χρόνων στο Β´ Δημοτικό Σχολείο Αμαρουσίου μού θύμισε ο Κώστας Παπαχρήστου, με το άρθρο του που δημοσιεύεται στην «aixmi.gr» με τίτλο «Αναζητώντας το πρόσωπο πίσω από την ετικέτα».

Αυτό το «πρόσωπο» αναζητούσε και τότε ο δάσκαλος μας στην τετάρτη δημοτικού, μια μέρα που έκανε έφοδο στην τάξη μας ο επιθεωρητής.

Αναζητούσε το «πρόσωπό» μας, καθώς μας παρουσίαζε στον επιθεωρητή έναν-ένα και μία-μία όρθιους στα θρανία, αλλά δεν το έβρισκε σε όλους. Οπότε άρπαζε από

τα μαλλιά την ετικέτα μας (τις μαθητικές ικανότητες) και ξελάσπωνε:

«Η μαθήτρια Ειρήνη Σπυροπούλου, κύριε επιθεωρητά. Το πιο ευγενικό παιδί της τάξης μας… Ο μαθητής Ηλίας Πετρόπουλος, κύριε επιθεωρητά. Το πιο ζωηρό παιδί μας… Ο μαθητής Βασίλης Σταυράκος. Το πιο ντροπαλό αγόρι της τετάρτης. Ντροπαλό και ήσυχο σαν κορίτσι, κύριε επιθεωρητά…».

Ο επιθεωρητής άκουγε τον δάσκαλο και ταυτόχρονα «επιθεωρούσε» τις φατσούλες μας, άλλες ηλιόλουστες και άλλες συννεφιασμένες, τα μαλλάκια μας, άλλα λουσμένα και άλλα ανάλουγα, εκτός από τα κεφάλια των αγοριών που ήταν κουρεμένα με την ψιλή μηχανή και θόλωναν τα νερά.

«Ο μαθητής Κώστας Μπίρης, κύριε επιθεωρητά. Το καλύτερο μαθηματικό κεφάλι της τάξης μας… Ο μαθητής Θεόδωρος Τριανταφυλλόπουλος. Το παιδί-λάστιχο. Ο καλύτερος μαθητής στη γυμναστική… Η μαθήτρια Ντίνα Εξάρχου. Η καλύτερη πένα της τετάρτης. Γράφει καταπληκτικές εκθέσεις…».

Ο επιθεωρητής άκουγε τον δάσκαλο και «επιθεωρούσε» τα ρουχαλάκια μας, άλλα καινούργια και άλλα δεύτερο χέρι, τα κορμάκια μας, άλλα αδυνατούλικα και άλλα παραγεμισμένα, τα παπουτσάκια μας, άλλα στρωτά και άλλα στραβοπατημένα.

Για όλους κάτι είχε να πει ο δάσκαλος, προκειμένου να καλλιγραφήσει ή το «πρόσωπό» μας ή την ετικέτα μας ή και τα δυο μαζί κουβαριασμένα.

Εξαίρεση μόνο μία: Η συμμαθήτριά μας η Στέλλα, που έπαιρνε άριστα στην ομορφιά και στα υπόλοιπα μηδέν.

Ο δάσκαλος, όμως, βρήκε τη λύση: «Η μαθήτρια Στέλλα Κοντού, κύριε επιθεωρητά. Κόρη δικαστικού…».

Ταμπέλα με τα όλα της!