Είναι της μοδός το τελευταίο διάστημα, οι πολιτικοί μας να βαφτίζουν το ψάρι – κρέας. Η Κυβέρνηση βαφτίζει την Τρόικα – Θεσμούς, το Μνημόνιο – Συμβόλαιο, τους ελεγκτές της Τρόικας – θεσμικούς επισκέπτες και τα επιδοματικά υποψίχουλα – νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, ενώ η ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ακολουθώντας και εκείνη το νέο μας πολιτικό πρωτόκολλο, βαφτίζει την ήττα της στις εκλογές
– νίκη.Αναρωτιέται λογικά ο κόσμος, αφού έχει νικήσει ο μνημονιακός ρεαλισμός της
ΝΔ, όπως εκείνη διατείνεται, τότε το κόμμα της γιατί δεν κυβερνά; Από την άλλη, εάν αυτός έχει απορριφθεί, τότε γιατί δεν παραιτείται ο Πρόεδρός της; Εάν η δικαίωση του
Σαμαρά είναι η συνέχεια των μνημονιακών επιλογών, που επέβαλε στη χώρα ο
Γιώργος Παπανδρέου, τότε η
ΝΔ δεν έχει νόημα ύπαρξης, ως πολιτικός φορέας! Η ήττα ενός πολιτικού σχηματισμού, της Νέας Δημοκρατίας εν προκειμένω, δεν μπορεί να αναλυθεί αποκλειστικά με ποσοτικά χαρακτηριστικά, αλλά και με ποιοτικά. Δεν έχει σημασία μόνο, με πόσο ποσοστό έχασε, αλλά και από ποιους έχασε. Ήταν διαφορετικό το ποιοτικό κριτήριο και το πολιτικό συμπέρασμα, όταν έχανε η
Νέα Δημοκρατία από το
ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα
Παπανδρέου ή με μία μονάδα από το
ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη και διαφορετικό σήμερα, το ότι έχασε από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του Αλέξη
Τσίπρα, της Ιωάννας Γαϊτάνη και της Τασίας Χριστοδουλοπούλου!!!Εάν ξεφλουδίσουμε ερμηνευτικά την στάση του Αντώνη
Σαμαρά, θα καταλήξουμε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Η πολιτική στάση του να «βαφτίζει την ήττα – νίκη» και να είναι καρφωμένος στην καρέκλα του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, είναι μία Καρατζαφερική συμπεριφορά… Όπως ο Γιώργος
Καρατζαφέρης, ο οποίος μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες και με ποινικές διώξεις να εκκρεμούν εις βάρος του (αλήθεια, γιατί ο Εισαγγελέας καθυστερεί τόσο πολύ την υπόθεσή του;), εξακολουθεί να παραμένει στην ηγεσία του κόμματός του, σα να μη συμβαίνει τίποτα!!! Επίσης, η πολιτική θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κινείται πάνω στον άξονα «εμείς τα λέγαμε», που είναι μία
αμιγώς Καρατζαφερική φράση και νοοτροπία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο, που οι πιο ένθερμοι σαμαροφύλακες είναι οι πρώην βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.,
Άδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης.Ο Καρατζαφερισμός δεν οριοθετείτε από τα σύνορα μίας πολιτικής πρακτικής. Τον Καρατζαφερισμό, πρέπει να τον πραγματευόμαστε και ως ψυχοσύνθεση. Η βουλιμία για εξουσία και δημοσιότητα, η αφιλία (δεν είναι τυχαίο, ότι και ο Αντώνης
Σαμαράς και ο Γιώργος
Καρατζαφέρης, άδειασαν όλους εκείνους, που θέλησαν να σταθούν δίπλα τους), η αγάπη για το ψευδοπεπρωμένο του «απαραίτητου» πολιτικού παράγοντα της χώρας, η αλλαγή πολιτικών θέσεων πιο γρήγορα και από υαλοκαθαριστήρα και η στυγνή εκμετάλλευση των πατριωτικών και φιλελεύθερων εννοιών για χάρη της προσωπικής τους φιλοδοξίας και καριέρας, είναι κοινά τους γνωρίσματα. Οι δύο αυτοί πολιτικοί, έχουν αναδειχθεί από την ίδια πολιτική μήτρα και αυτή ονομάζεται, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης!!!
Σαμαράς και
Καρατζαφέρης αποτελούν την ακραία έκφανση του Μητσοτακισμού ή του «φιλελεύθερου» Παπανδρεϊσμού, εάν θέλετε, ως πολιτικού πράττειν μέσα στη
Νέα Δημοκρατία, αλλά και στην πολιτική ζωή της χώρας.Η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει εγκλωβιστεί στα εσωτερικά όρια που θέτει ο όλος Μητσοτακισμός μέσα στο κόμμα και είναι φανερή η αδυναμία της να επεκτείνει τα εξωτερικά της όρια, όπως αυτά ορίστηκαν
ρητά και υπόρρητα από τον ιδρυτή της, Κωνσταντίνο Καραμανλή.Ανάλογα προβλήματα ήδη αντιμετωπίζει και το κυβερνόν κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και η παρουσία του Πέτρου Μολυβιάτη στο αποχαιρετιστήριο γεύμα που παρέθεσε ο Κάρολος Παπούλιας στο Προεδρικό Μέγαρο, δείχνουν, ότι ο
Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει να ρίξει γέφυρες με την βαθιά Ευρώπη, ώστε να εξασφαλίσει το απρόσκοπτο της προσωπικής του ανέλιξης. Μπορεί ο
Αλέξης Τσίπρας να θέλει να αλλάξει το διατροφολόγιό του και να αφήσει κατά μέρος το κουσκούς και να αρχίσει να τρώει
χοιρινές σπαλομπριζόλες. Το συμπέρασμα που μπορούμε να εκμαιεύσουμε μέχρι τώρα, είναι ότι ο Ευρω-κομμουνισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θέλει να συνθέσει με τον
Μαξ Μέρτεν. Ο Κώστας Καραμανλής είχε αποκούμπι του τον Μπαρόζο και σήμερα, ο
Αλέξης Τσίπρας, τον Γιουνκέρ…Το οντολογικό διακύβευμα της ευρω-αριστεράς του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που θα συμπαρασύρει και το
ΚΚΕ, είναι να χαρακτηριστεί, ως ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας όλων των εποχών, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στις διαπραγματεύσεις με την
Τρόικα και με την στάση του Αλέξη
Τσίπρα. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν αποτελεί πολιτική δομή, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε ένα νέο
ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει το πλυντήριο της μεταπολίτευσης. Το πεπρωμένο του είναι να μετουσιώσει σε πολιτική πράξη, μία παλαιά αμερικανική παροιμία, που λέει «ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσει ένας κακός άνθρωπος με πιστόλι, είναι ένας καλός άνθρωπος που κρατάει πιστόλι». Ο Ευρω-καπιταλισμός, αναμφίβολα, είναι ένας κακός άνθρωπος…Το πρόβλημα της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό, που θέλουν όλοι να παρουσιάσουν. Μπορούν Δεξιοί και Αριστεροί να ταΐζουν με μπανάνες τους κομματικούς τους χιμπατζήδες. Μπορούν τα
ΜΜΕ, με τη σειρά τους, να ταΐζουν με πολιτικοφανείς μπανάνες το εκλογικό σώμα. Αυτό, επ’ ουδενί δεν αλλάζει το γεγονός, ότι η χώρα μας είναι νεκρή!!! Το δημογραφικό της πρόβλημα έχει πάρει ασύλληπτες διαστάσεις και είναι μη αναστρέψιμο, η οικονομία της δεν θα μπορέσει να επανέλθει στην προ κρίσης περίοδο, πριν περάσει τουλάχιστον μία δεκαετία, οι αμυντικές και στρατιωτικές τις δυνατότητες συρρικνώνονται συνέχεια, το γεωπολιτικό της βάρος θα βαίνει συνεχώς μειούμενο, καθώς η Τουρκία αναδεικνύεται πλέον, σε περιφερειακή υπερδύναμη, η ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση και η νομιμοποίησή της θα αλλοιώσουν αργά ή γρήγορα το πολιτικό αυτεξούσιο των Ελλήνων ιθαγενών (βλέπε Σαρία) και οι παραγωγικές και τεχνολογικές δυνάμεις της χώρας θα περιοριστούν στην εθνοαστική παραγωγή και εξαγωγή αποξηραμένων βερίκοκων…Ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος μαζί με τις κομματικές του δομές, συνεπικουρούμενος από τον δημοσιογραφικό κόσμο και μία κοτζαμπάσικη ελίτ, έχουν πλέον εθιστεί στην πτωματοφαγία. Το πτώμα της χώρας, του οποίου τις σάρκες απολαμβάνουν, ως γκουρμέ, όλοι τους, σε λίγο δεν θα έχει να δώσει άλλο σάπιο κρέας. Είμαστε η γενιά που λάτρεψε και υποτάχθηκε στους επιφανείς βατράχους, στους διαπρεπείς γυμνοσάλιαγκες και τις κατεστημένες σκουληκαντέρες!!! Είμαστε η γενιά, που καταναλώνει το πτώμα της πατρίδας της και μάλιστα, είμαστε υπερήφανοι και ξερογλειφόμαστε, με κάλυψη το πολιτικό λεξιλόγιο, για το κατόρθωμά μας. Έχουμε καταναλώσει το μέλλον και ξεκοιλιάζουμε το παρόν μας. Έστω!!! Τί θα γίνει όμως, όταν μείνουν μόνο κόκκαλα;;; Τι θα φάμε;;; Ή μήπως τότε, αν και αργά, θα συνειδητοποιήσουμε, ότι αποτελούμε μέρος της τροφικής αλυσίδας;;;
