Ρίξε την ψήφο… και όποιον πάρει ο Χάρος

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχουμε μπροστά μας 2+1 εκλογικές αναμετρήσεις. Οι δύο πρώτες έχουν ημερομηνία μέσα στους επόμενους μήνες (ευρωεκλογές και τοπικές εκλογές), ενώ οι βουλευτικές μένει να αποφασιστούν. Μπορεί να είναι φέτος, μπορεί και του χρόνου. Το αργότερο, ασφαλώς, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαβεβαιώσει ότι με αφορμή την προεδρική εκλογή θα προκαλέσει βουλευτικές εκλογές.

Ό,τι και να γίνει το θέμα μου εδώ δεν είναι οι βουλευτικές εκλογές,

Το θέμα μου είναι οι δύο άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, πολύ σημαντικές, τις οποίες αντιμετωπίζουμε με λάθος τρόπο, για άλλη μία φορά.

Για τις τοπικές εκλογές, η λάθος αντιμετώπιση είναι προφανής: Τα δύο μεγάλα κόμματα θα μετρηθούν και, φυσικά, την επομένη θα διεκδικήσουν και οι δύο τη νίκη με τους μεν (ΝΔ) να διακηρύττουν ότι η δύσκολη πολιτική έχει αποτέλεσμα και οι πολίτες το βλέπουν αυτό. Και τους δε (ΣΥΡΙΖΑ) να λένε ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τη λαϊκή εντολή και πρέπει να γίνουν πρόωρες εκλογές. Και γιατί να μην το πουν; Σε αυτή τη χώρα για ψύλλου πήδημα γίνονται πρόωρες εκλογές.

Και ας ορίζει κατηγορηματικά το Σύνταγμα ότι πρόωρες εκλογές γίνονται όταν υπάρχει θέμα εθνικής σημασίας. Ο όρος έχει καταστρατηγηθεί από όλους τους πρωθυπουργούς της Μεταπολίτευσης.

Γιατί να μη γίνει και τώρα;

Ωστόσο, εγώ θα ήθελα να ασχοληθούμε λίγο με τις ευρωεκλογές. Τις οποίες η αντιπολίτευση θα χρησιμοποιήσει για να διεκδικήσει εκλογική νίκη την επόμενη ημέρα και η κυβέρνηση για να εκτονώσει τη δυσαρέσκεια των πολιτών για τα σκληρά οικονομικά μέτρα.

Όμως, η Ευρώπη αλλάζει ταχύτατα και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Το Eurogroup και η Κομισιόν εξετάζουν τους προϋπολογισμούς ΟΛΩΝ των χωρών – και όχι μόνο των χωρών που είναι σε Μνημόνιο.

Η κουβέντα στην Ευρώπη είναι να έχουμε επικεφαλής του Eurogroup σε μόνιμη βάση και όχι κάποιον υπουργό Οικονομικών. Το ίδιο θα ισχύσει, όπως φαίνεται μετά τις ευρωεκλογές, και για τον πρόεδρο της Κομισιόν.

Και σε αυτή τη χώρα ασχολούμαστε και πάλι με τη μικροπολιτική, ξοδεύουμε άπειρο σάλιο στα τηλεοπτικά παράθυρα για τους υποψήφιους δημάρχους και νομάρχες, αλλά σιγή ιχθύος για τους ευρωβουλευτές.

Το Ευρωκοινοβούλιο θα λαμβάνει όλο και σημαντικότερες αποφάσεις, η Ευρώπη αλλάζει και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις σε πολλές χώρες, η λιτότητα δίνει ποσοστά σε κόμματα ακροδεξιά και αντιευρωπαϊκά. Σε λαϊκιστές με ρητορική μίσους και σε ρατσιστές, θαυμαστές των Ναζί.

Η ανησυχία δεν είναι μόνο ελληνική, είναι ευρωπαϊκή.

Όμως εν όψει ευρωεκλογών, πρέπει να ανοίξουμε την κουβέντα για τους ανθρώπους που θέλουμε και που μπορούν να σταθούν στο ύψος της χώρας μας στο Ευρωκοινοβούλιο, ώστε να τους ψηφίσουμε.

Εκτός και αν, όντως, δε θέλουμε την Ευρώπη, οπότε ας ρίξουμε την ψήφο… και όποιον πάρει ο Χάρος!