Προς τι η αλαζανεία, Αλέξη, όταν δεν ελέγχεις καν τον Τσακαλώτο;

O αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης το είχε πρωτολανσάρει, για «την κάλπη έγκυο», που δε ξέρεις δηλαδή ποτέ τι αποτέλεσμα μπορεί να βγάλει .

Ήταν τότε στην ταραγμένη περίοδο στα τέλη του ’80 ,με τις αλλεπάλληλες εκλογές, την κυβέρνηση Δεξιάς και Αριστεράς, μεταξύ ΝΔ του Κων .Μητσοτάκη και Συνασπισμού των Φλωράκη –Κύρκου, αλλά και την οικουμενική -με την πρόσθεση του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο

Αλέξης Τσίπρας ήταν ακόμη στην αρχή της εφηβείας, δεν είχε προλάβει καν νομίζω να διαπρέψει στα περίφημα δεκαπενταμελή σχολικά συμβούλια.

Όμως, κόβω το κεφάλι μου πως άλλοι μεγαλύτεροι στην ηλικία σύντροφοί του θα του έχουν μεταφέρει την υπουργική αλλά και συνολικότερη εμπειρία τους σε αυτά τα κυβερνητικά σχήματα -αμέσως μούρχονται στο μυαλό οι Γιάννης Δραγασάκης αλλά και ο πατέρας της Προέδρου της Βουλής, Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Υποθέτω δε πως ο κ. Τσίπρας άκουσε με προσοχή και έχει συμπεριλάβει στους σχεδιασμούς του και αυτό το ενδεχόμενο, μιας δηλαδή υποχρεωτικής εκ της ψήφου των πολιτών κυβερνητικής συνεργασίας, ανεξάρτητα αν το επιθυμεί ή όχι.

Με όλες αυτές τις υπενθυμίσεις θέλω να πω πως δεν είναι πρέπον και σκόπιμο η Αριστερά εν γένει -και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ- να το παίζουν άμωμοι και αθώοι, η παρθενία των συνεργασιών και μάλιστα του κλασσικού, κατά την ευρωπαϊκή γλώσσα, μεγάλου συνασπισμού (εν προκειμένω με τη ΝΔ) έχει απολεσθεί προ πολλού.

Όσο για το μεγαλοϊδεατισμό της αυτοδυναμίας, που κάποια στελέχη διατυπώνουν ως εφικτό στόχο, απλώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ένα εξόχως τραυματισμένο κομματικό σώμα στο οποίο οι πληγές, όχι απλώς δε λένε να κλείσουν αλλά προστίθενται συνεχώς και άλλες.

Οι πληροφορίες για προβληματισμένα στελέχη που δε λένε να πάρουν την τελική απόφασή τους αν θα συμμετέχουν ή όχι στο ψηφοδέλτιο του κόμματος, και μάλιστα στελέχη της πρώτης γραμμής -όπως οι κ. Τσακαλώτος, Δρίτσας, αλλά και νεαρότεροι, με προσωπική προίκα όπως ο κ. Σακελαρίδης– παραπέμπουν σε εικόνα κόμματος σε βαθιά κρίση .

Δε θέλω να πω πως υπάρχουν κατ΄ανάγκην αναλογίες, πάντως άλλο τέτοιο προηγούμενο συνέβη στο ΠΑΣΟΚ, πριν τις εκλογές του 2004 -όταν ο Κ. Σημίτης (λόγω εσωκομματικών προβλημάτων και πιέσεων να παραδώσει στον Γιώργο Παπανδρέου) δε μπορούσε να συγκροτήσει ψηφοδέλτιο .

Το φθινόπωρο του 2003 ,ο Κ. Σημίτης εμφάνισε ένα πλήρες μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα,την περίφημη Κάρτα, αλλά πήγε αδιάβαστο κυριολεκτικά αφού τα πράγματα είχαν πάρει την τελική τους τροπή -τόσο αναφορικά με το προβάδισμα της ΝΔ όσο και εσωκομματικά.

Εν προκειμένω, η απόφαση για αναστολή λειτουργίας της μονάδας χρυσού στις Σκουριές μπορεί να αποσκοπεί στο να ικανοποιήσει τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς ομάδες ακτιβιστών ντόπιων και ξένων (!!!) και να υπερκεράσει υποσχέσεις του μέχρι πρότινος αρμόδιου υπουργού Π. Λαφαζάνη αλλά αυτό που έχει μείνει είναι ο κίνδυνος απώλειας θέσεων εργασίας και απομάκρυνσης μίας από τις ελάχιστες ξένες επενδύσεις. Καταντάει δε τουλάχιστον παράδοξο και παράταιρο για υπουργό, ο διάδοχος του κ. Λαφαζάνη ο κ. Σκουρλέτης να καταγγέλλει τους εργαζόμενους ότι συμπράττουν με το αφεντικό και να τους συνιστά ή και υπαγορεύει να προσφύγουν στην Επιθεώρηση Εργασίας κατά της ιδιοκτησίας . Κάτι σαν κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Επιπροσθέτως, την Τρίτη και ενώ την Παρασκευή αναμένεται η επίσημη προκήρυξη των εκλογώ,ν αίφνης ανακοινώνεται η έναρξη διαδικασίας πλήρωσης 2.440 κενών θέσεων στο χώρο της Υγείας.

Άγνωστη παραμένει η τύχη των αλλεπάλληλων ανακοινώσεων για προσλήψεις από τον ειδικό επί του θέματος αναπληρωτή υπουργό Κατρούγκαλο, γιατί και παρεμβλήθηκε η υπογραφή του μνημονίου από την κυβέρνηση αλλά και γιατί δεν είναι σαφές για την ώρα αν θα παραμείνει στο ΣΥΡΙΖΑ ή πάει για άλλες γειτονιές.

Τα δε ήξεις αφήξεις από τους κ. Βούτση και Φίλη για την τήρηση των προβλεπομένων από το μνημόνιο ή την ανατροπή τους – «δεν είναι και οι πλάκες του Μωϋσή η συμφωνία» είπε ο κ. Φίλης – είναι εξόχως επικίνδυνα δοθείσης της κρίσης εμπιστοσύνης που εξακολουθεί να χωρίζει εταίρους και κυβέρνηση, κρίση που σχετίζεται ευθέως με την περαιτέρω εκταμίευση των δόσεων αλλά και το grexit που καιροφυλακτεί .

Θυμίζω ακόμη τα πρόσφατα πίσω μπρος με την εγκύκλιο του ΙΚΑ που αφορούσε μειώσεις -και μάλιστα αναδρομικά συντάξεων= με τελική πράξη κατ αρχήν την απόσυρσή της και τη μετάθεση του θέματος σε μετεκλογικούς καιρούς .

Όλα τα παραπάνω πανικό παραπάνω δείχνουν και παλαιοκομματικά ευκολίκια με εξαιρετικά αμφίβολα αποτελέσματα και, πάντως, πόρρω απέχουν από εικόνα αυτοδύναμης κυβέρνησης .

Αλλά για αυτό ακριβώς λέω πως μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμη η εμπειρία εκεί στα τέλη του ’80 .