Όρθιος ρε. Το χρωστάς στην ιστορία σου… Λίγο Ζορμπά να πάρω τα πάνω μου μωρέ!

Έτσι δεν ξεκινάμε κάθε φορά αδελφέ; Έτσι δεν κάνουμε πάντα την αρχή μας; Με δυο γνώριμες νότες, ένα μοναχικό σπάσιμο της μέσης,  καταμεσίς του δρόμου, και τα βλέμματα των περίεργων να μας παρατηρούν. Από πάνω μέχρι κάτω. Μα τι κάνει πάλι αυτός ο παλαβιάρης ο Έλληνας; Τι θέλει πάλι να μας πεί; Δεν βαρέθηκε με Ζορμπάδες και συρτάκια να διεκδικεί κάθε φορά την κατάπληξη του πλήθους; Έλεος πια. Πόσες φορές, ακόμα, θα χορέψουμε στα βήματα του Καζαντζάκη για να μπορεί αυτός ο ανυπότακτος Ρωμιός να αποσπά με μέτριες ερμηνείες το παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών; Eμείς κοπιάζουμε με γρήγορα αυτοκίνητα

, αθόρυβα no frost ψυγεία και full hight definition τηλεοράσεις,  νόμπελ Φυσικής  και κινηματογραφικά υπερθεάματα,  πρωτοποριακές ιατρικές ανακαλύψεις και επικά διαστημικά ταξίδια, να κερδίσουμε το σεβασμό των άλλων και αυτός ο μπαγαπόντης, ο Βαλκάνιος, τα καταφέρνει με μια απλή αναφορά στο πάτριο του εδάφους του.

Έλληνας φωνάζει και οι συνειρμοί ανοίγουν πόρτες! Για πόσο, όμως, ακόμα;

Σίγουρα όχι για πολύ. Σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και κατακτά συνεχώς πεδία του επιστητού, τα οποία πριν από λίγα χρόνια φάνταζαν απροσπέλαστα στην ανθρώπινη διάνοια,  οι αναμνήσεις δοξασμένων προγόνων σιγά σιγά ξεθωριάζουν και παύουν να συγκινούν. Ο «κληρονομικώ δικαιώματι» σεβασμός, που απαιτούμε κάθε φορά από τους ξένους για τα επιτεύγματα των μακρινών μας προγόνων, αγγίζοντας ορισμένες φορές η απαίτησή αυτή ή και ξεπερνώντας ακόμα τα όρια του φολκλορ και του γραφικού,  δεν μπορεί εσαεί να μας ξελασπώνει για την προχειρότητα και την τσαπατσουλιά που επιδεικνύουμε σε όλους τους τομείς. Όσο σίγουρο είναι πως οι πρόγονοί μας έδωσαν τα φώτα της Δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο άλλο τόσο σίγουρο είναι πως εμείς οι σπιθαμιαίοι επίγονοι τους, επιμένουμε να της αλλάζουμε τα φώτα και να  διακωμωδούμε τους θεσμούς και τις αρχές της.

Μπορεί οι αρχαίοι να επιλέξανε συνειδητά να φυλάττουν Θερμοπύλες, εμείς όμως εδώ και πολλά χρόνια επιλέξαμε εξίσου συνειδητά να υπηρετούμε Μαλακάσες. Και γι´ αυτό δεν ευθύνεται κάνενας βάρβαρος και καμία τρόικα.

Το χρέος τους, λοιπόν, αυτοί το έκαναν. Ήρθε η ώρα να πράξουμε και εμείς το δικό μας και να στήσουμε πάλι την Ελλάδα του Ζορμπά περήφανη στα πόδια της. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάζονται χέρια γερά. Και εξορισμού αυτά βρίσκονται στους ώμους τους δικούς μας. Της νέας γενιάς. Της προδομένης γενιάς. Της γενιάς που πρέπει, επιτέλους, να βγει μπροστά και να διεκδικήσει την πολιτική και τη Δημοκρατία από την κατοχή των πολιτικών χούφταλων και των απολίτικων γόνων τους. Αυτήν την κατοχή καλούμαστε να αποτινάξουμε από πάνω μας και αυτούς τους γηραλαίους γκαουλάιτερ να αποδώσουμε στη χλεύη της αυριανής ιστορίας.

Τους τρόπους θα τους βρουν οι παρέες και οι τσακωμοί τους. Τις πορείες θα τις καθορίσουν οι επιλογές του καθενός από εμάς και η συνέπειά τους. Όποιος αντέχει ας βγεί μπροστά. Όποιος όχι ας τολμήσει τουλάχιστον την ανατροπή μέσα του και ας ξυπνήσει την  Κυριακή εκείνη των εκλογών και