Ο Τσίπρας στον αστερισμό της Samba και του Tango

Το μέλλον της χώρας μοιάζει να είναι απολύτως προβλέψιμο και μη αναστρέψιμο, παρά την πρόσκαιρη εορταστική αισιοδοξία των κυβερνώντων. Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες την άνοιξη του, ’13 καθώς το πολιτικό μας σύστημα θα εξαντλήσει χωρίς αποτέλεσμα μια ακόμα δόση των πιστωτών και θα επικυρώσει την ανικανότητά του να προστατέψει ολόκληρη την κοινωνία από τα χειρότερα . Το γεγονός, μάλιστα, ότι από τον πακτωλό των δανεικών δισ ένα ελάχιστο κλάσμα θα φθάσει στην αγορά είναι ενδεικτικό και προδιαγράφει τα επακόλουθα.

Η συγκομιδή των φόρων που έχουν εξαγγελθεί , από μια ιδιωτική

οικονομία που πνέει λοίσθια , θα είναι πενιχρή. Οι ευχές , οι προσευχές και οι επικλήσεις περί του τέλους της κρίσης δεν αρκούν. Οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές δεν θα πραγματοποιηθούν γιατί εκλείπουν οι δυνάμεις της σύγκρουσης και της ανατροπής. Την άνοιξη του ’13 νέα μέτρα επαχθούς λιτότητας θα καταστούν ξανά αμετάκλητη ανάγκη και τότε το πηδάλιο της χώρας θα περιέλθει στον Kαπετάνιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι επιλογές, όμως, μιας Αριστερής κυβέρνησης δεν θα είναι πολλές. Ο δρόμος της δυναμικής διαπραγμάτευσης στο ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι αποδεδειγμένα δύσκολος. Ένας αριστερός ρεαλισμός τύπου Χριστόφια δεν θα αποδώσει καρπούς και, κυρίως, θα αμφισβητηθεί άμα τη εμφανίσει -ιδίως αν η Αριστερά επιμείνει να είναι δέσμια των αντιλήψεων του βαθύτατου κρατισμού, τον οποίο πολιτικά υποθάλπει στις τάξεις της.

Στον αντίποδα της ευρωπαϊκής προοπτικής η επερχόμενη Αριστερά δείχνει έτοιμη να προβάλει εναλλακτικές πολιτικές λύσεις Λατινοαμερικανικού τύπου. Το μακρινό και πολυήμερο ταξίδι της πολυμελούς αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα στις χώρες της Samba και του Tango έχει το δικό του ισχυρό συμβολισμό και επιδεικνύει τη σημειολογία της εναλλακτικής λύσης.

Η επιτυχία, ωστόσο, μιας αριστερής διακυβέρνησης, η οποία δείχνει περισσότερο έτοιμη παρά ποτέ να υπερβεί ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, δεν θα κριθεί από το μοντέλο που τελικώς θα προκρίνει. Η ανάπλαση θα επιτευχθεί μόνο με τη σταθερή της προσήλωση σε συγκεκριμένους στόχους, όπως η ανάκαμψη με σύμμαχο την ιδιωτική οικονομία και η αναδιανομή, έστω, και με τον πληθωρισμό ενός ασταθούς εθνικού νομίσματος. Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα ντα Σίλβα προέτρεψε, άλλωστε, εμμέσως πλην σαφώς τους επιτελείς της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναζητήσουν λύσεις πέραν του κράτους …

Η αρχή αναδεικνύει τους πολιτικούς άνδρες και όλοι μας είμαστε, περίπου, υποχρεωμένοι να εμπιστευτούμε για μια ακόμα φορά τους τελευταίους θαυματοποιούς που αναζητούν αλλαχού τον τρόπο για να βγούμε από την κρίση . Η δοκιμαζόμενη κοινωνία θα δώσει τις πολιτικές ευκαιρίες σε όλους τους μαθητευόμενους μάγους της πολιτικής σκηνής αναζητώντας τον τελευταίο χαρισματικό ηγέτη που να διαθέτει ένστικτο εθνικής επιβίωσης και αρετές χρηστής διοίκησης. Ταυτόχρονα, θα απομυθοποιήσει με το δικό της μοναδικό τρόπο όσους υπόσχονται περισσότερα από εκείνα που μπορούν να πράξουν και θα φέρει στο προσκήνιο τις δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της καινοτομίας και των επιχειρήσεων.

*Ο Γιώργος Χατζητέγας είναι εκπαιδευτικός