Ο Κίπλινγκ και το σήμερα !

Αν να κρατάς καλά μπορείς

τo λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι

τα έχουν χαμένα…

Χαμένα τα έχουμε , πράγματι, όλοι οι Έλληνες τόσο από τα προβλήματα της χώρας μας όσο και από τα αντίστοιχα των προσφύγων, τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε πρωτίστως ως Έλληνες και στη συνέχεια ως εταίροι μιας Ενωμένης Ευρώπης, ανίκανης να διαχειριστεί το πρόβλημα για το οποίο είναι και η ίδια υπεύθυνη.

Και εν μέσω αυτών… ιδού ο ΓΙΑΝΗΣ από το παρελθόν ξανακτυπά με επιστολή του στον Πρωθυπουργό, όπου του υποδεκνύει πώς να διαχειριστεί την εμπλοκή του θέματος της Ελλάδας

στα γρανάζια ΔΝΤ-Ευρώπης μετά τις τελευταίες σκοτεινές διαρροές ! Η παρέμβασή του αυτή δεν με εξέπληξε τόσο όσο η προ μηνών πολυσυζητημένη συνέντευξή του, που όπως αποδεικνύεται έκρυβε πολλά και επικίνδυνα… Στο νου μου συχνά έρχονται τα λόγια της αλησμόνητης και εκλεκτής μητέρας του της Ελένης Βαρουφάκη, που συζητώντας κάποτε για τα παιδιά μας, μου εξομολογήθηκε : «Ο γιος μου έχει μια ευφυία ιδιόμορφη,εύχομαι να την χρησιμοποιήσει σωστά για να προσφέρει και στο κοινωνικό σύνολο» Με είχαν εντυπωσιάσει τα λόγια της, που έμελλε να περάσουν χρόνια πολλά για να κατανοήσω.

Η θρυλική συνέντευξη,που γρήγορα ξεθύμανε, οδηγούσε μοιραία σε πολλές υποθέσεις και ερωτηματικά : ΑΝ ο Βαρουφάκης έλεγε ψέματα και ο Πρωθυπουργός αλήθεια, τότε , ο π.Υπουργός ήταν μια ιδιάζουσα και επικίνδυνη προσωπικότητα, μια θλιβερή παρένθεση , η ΕΛΠΙΔΑ όμως παρέμενε μετά την απομάκρυνσή του.

ΑΝ ο Βαρουφάκης έλεγε την αλήθεια, τότε ο Πρωθυπουργός τι έλεγε… και τότε… πού θα αναζητήσουμε την ΕΛΠΙΔΑ;

Τελικά,… και οι δύο ήσαν υπέροχοι… στην πολιτική του ο καθένας , όπως εξίσου υπέροχα θα εξελιχθεί οποιαδήποτε διαδικασία εξεταστικής επιτροπής για έλεγχο της αλήθειας!

Αλήθεια, πόσο επίκαιρα και παραινετικά ηχούν τα «αν» του Κίπλινγκ για όλους εμάς τους δύστυχους πολίτες, που παρακολουθούμε τα δρώμενα. Ας θυμηθούμε τους σοφούς , υπέροχους στίχους του, μεταφρασμένους από τον Κ.Βάρναλη :

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς

και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις,

να σε δουλέψουν ξαναρχής

κι ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα,

και να κρατιέσαι πάντα ορθός

όταν δεν σού’χει τίποτε απομείνει,

παρά μονάχα η θέληση,

κράζοντας σ’όλα αυτά «ΒΑΣΤΑΤΕ!».