​Ο φοροεισπράκτορας του… Μεσαίωνα ξανάρχεται ;

Ο μεγάλος Ιταλός θεατράνθρωπος, συγγραφέας και σκηνοθέτης Ντάριο Φο, γνωστός στην Ελλάδα και από το ιδιαίτερα επίκαιρο έργο του «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το έργο του Mistero Buffo. Η δικαιολογία της βράβευσής του ήταν η ακόλουθη : « Ο Ντάριο Φο , συνεχίζοντας την παράδοση των μεσαιωνικών giullari, (των γνωστών από τα Κάρμινα Μπουράνα), περιγελά και καυτηριάζει την εξουσία αποκαθιστώντας έτσι την αξιοπρέπεια των καταπιεσμένων, ταπεινών ανθρώπων».

Στο έργο αυτό εντάσσεται

ένα κεφάλαιο με τίτλο : «Rosa fresca aulentissima» (ρόδο δροσερό και ευωδιαστό) . Αυτός που απαγγέλλει τους στίχους του είναι ένας φοροεισπράκτορας , για την ακρίβεια ένας που ασχολείται επαγγελματικά με την είσπραξη φόρων από τα παζάρια. Τα χρόνια εκείνα οι φοροεισπράκτορες είχαν ένα βιβλίο, έναν κατάλογο κρεμασμένο με λουρί στον μηρό, και όταν εισέπρατταν τα χρήματα έπρεπε να σημειώνουν το ονοματεπώνυμο του φορολογούμενου και τις εισφορές που του αναλογούσαν να καταθέσει στον γαιοκτήμονα για τη νοικιασμένη γη. Αναγκάζονταν να παίρνουν μια στάση βολική ώστε να διευκολύνεται το γράψιμό τους. Ακουμπούσαν το δεξί πόδι στο αριστερό γόνατο μένοντας όρθιοι στο ένα πόδι, όπως οι πελαργοί. Όταν λοιπόν ο «πελαργός» αυτός ήθελε να κάνει ερωτική εξομολόγηση σε μια κοπέλα, σκέπαζε το βιβλίο που κρεμόταν στον μηρό του, μέσα σε μια πτυχή του μανδύα ή του χιτώνα που φορούσε , θέλοντας να μοιάζει με πλούσιο και ευγενή. Ο εισπράκτορας ο πονηρός σήκωνε τον ποδόγυρο και από κάτω ξετρύπωνε ένα τριαντάφυλλο τοποθετημένο ανάμεσα στις σελίδες του λογιστικού βιβλίου . Η κίνηση αυτή τυπική και τελετουργική αποτελούσε μέρος ενός εθίμου . Σύμφωνα με αυτό, ο ανθοπώλης δώριζε ένα λουλούδι στον εισπράκτορα ως μια κίνηση φιλοφροσύνης . Το έθιμο απαιτούσε να το αποδεχθεί εκείνος,και να το τοποθετήσει ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου ως σελιδοδείκτη…

Και στα δικά μας…

Ο γλαφυρός θεατράνθρωπος καθηλώνει τον αναγνώστη και θεατή με το χιούμορ του, που σήμερα μάς είναι τόσο απαραίτητο, γιατί , ως φαίνεται , χαϊρι ουκ έχομεν…Μήπως θα έπρεπε οι διοικούντες την οικονομία – ιδιαίτερα στη χώρα μας- να συνδέσουν τα μεγαλόπνοα και αναποτελεσματικά σχέδιά τους με λίγο χιούμορ και λίγο…έρωτα;