Ο ευρωπαίος Παναθηναϊκός έγινε ομαδούλα -Ο Αλαφούζος, οι π@ρδές και τα αυγά

Ο Παναθηναϊκός των ευρωπαϊκών σαλονιών, η Παναθηναϊκός των μεγάλων διακρίσεων, έφτασε να γίνει μια ομάδα καφενείου, η οποία σέρνεται στο γήπεδο και ευχαριστεί τον Μεγαλοδύναμο επειδή κατάφερε να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας, μέσα στη Λεωφόρο, από την ποδοσφαιρική υπερδύναμη που ακούει στο όνομα Λεβαδειακός.

Μεσολάβησαν πολλά μέχρι να καταλήξει στα σημερινά

χάλια, η ομάδα του Δομάζου, του Σαραβάκου, αλλά και του Καραγκούνη, του Ρότσα και του Βαζέχα.

Χρειάστηκε να εκδιωχθεί η οικογένεια Βαρδινογιάννη, που επί 30 χρόνια είχε χαρίσει τεράστιες επιτυχίες στην ομάδα, χρειάστηκε να γίνουν διαδηλώσεις οπαδών που δήθεν θα χάριζαν στο σύλλογο στιγμές ανυπέρβλητης δόξας, χρειάστηκε να διαψευστεί στην πράξη το παραμύθι.

Και, ένα βήμα πριν από την απόλυτη καταστροφή, ανέλαβε ο Γιάννης Αλαφούζος να σώσει ότι ήταν δυνατόν να διασωθεί. Κατέβαλε σοβαρές προσπάθειες, ξόδεψε χρήματα, συγκρούστηκε με αντιπάλους, αλλά το αποτέλεσμα απεδείχθη πολύ μικρότερο του προσδοκώμενου, καθώς στηρίχτηκε σε άσχετους και πολυπράγμονες ξερόλες.

Κάπως έτσι, τα πράγματα έχουν φτάσει πια στο απροχώρητο. Οι παίχτες της ομάδας θα έπαιζαν άνετα στην Γ ΄Εθνική ή στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε τρεις πάσες μέσα στο γήπεδο, ενώ για δημιουργία προϋποθέσεων γκολ, ούτε λόγος. Αφήστε δε που, μετά τη φυγή του Μάρκους Μπεργκ, ακόμη και αν δημιουργείτο…κατά λάθος μια ευκαιρία, δεν υπάρχει κανείς να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα.

Μένει ο δυστυχής Μαρίνος Ουζουνίδης, ο οποίος προσπαθεί μεν, αλλά με πορδές δεν μπορεί να βάψει αυγά. Πώς μπορεί να χτίσει ανταγωνιστική ομάδα με παίχτες κάτω του μετρίου; Ξεκίνησε με τον Μπεργκ στην 11άδα και τώρα βλέπει να φεύγει και ο Ζέκα. Έως πότε θα αντέξει να διασύρεται και το δικό του όνομα;

Και έως πότε ο Γιάννης Αλαφούζος θα «λούζεται» όλη αυτή την αρνητική δημοσιότητα, την οποία η κατάρρευση της ιστορική ομάδας του τριφυλλιού δημιουργεί;