Ο Αχελώος σώθηκε από την εκτροπή

Ο Αχελώος, ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της χώρας μας, σώθηκε από την εκτροπή.

Με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας ματαιώνεται το έργο της αλλαγής της ροής του ποταμού, που σχεδιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία.

Έργο «φαραωνικό, πελατειακό, ψηφοθηρικό»,όπως είχε χαρακτηρισθεί από τους πολέμιούς του.

Ο δικαστικός αγώνας ενάντια στην κατασκευή του έργου ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από μια πλειάδα δήμων, κοινοτήτων και

συλλόγων πολιτών της Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και οικολογικών οργανώσεων τοπικών και πανελλήνιων, που υποστήριζαν ότι ο μεγάλος ποταμός και τα οικοσυστήματά του θα καταστρέφονταν από ένα «παράλογο» και «κακοσχεδιασμένο» έργο και η Ελλάδα θα «σπαταλούσε» για το έργο αυτό πολύ χρήμα.

Ο Αχελώος πηγάζει από την Πίνδο και εκβάλλει στο Ιόνιο περνώντας από την πεδιάδα του Αγρινίου και ποτίζοντάς την ολόκληρη.

Το ελληνικό κράτος μεθόδευσε την αλλαγή της ροής του ποταμού με στόχο την αντιμετώπιση της λειψυδρίας στον θεσσαλικό κάμπο.

Το έργο παρουσιάστηκε στους Θεσσαλούς αγρότες σαν μαγική λύση για την άρδευση των χωραφιών τους, την αύξηση της παραγωγής βαμβακιού και την συνεπακόλουθη αύξηση του εισοδήματός τους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνήθηκε να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση του έργου, ενισχύοντας την άποψη των αντιφρονούντων ότι η εκτροπή του Αχελώου «θα γονάτιζε οικονομικά» τη χώρα μας.

Πέρα από το οικονομικό κόστος οι αντιφρονούντες υποστήριζαν ότι το έργο αυτό θα είχε και «τεράστιο οικολογικό κόστος», τόσο στην Αιτωλοακαρνανία όσο και στα ευαίσθητα οικοσυστήματα στην καρδιά της νότιας Πίνδου.

Δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που έλεγαν με σιγουριά ότι όλη η παραπάνω περιοχή θα καταστρεφόταν οικολογικά, όπως καταστράφηκε ο βιότοπος στο ΔΕΛΤΑ του Νείλου μετά την κατασκευή του φράγματος του Ασουάν.

Υποστήριζαν, ακόμη, οι πολέμιοι του έργου ότι δεν υπήρχε καμία μελέτη που να αποδείκνυε ότι η εκτροπή του ποταμού θα έλυνε το πρόβλημα της άρδευσης του θεσσαλικού κάμπου.

Ενισχυτικό της παραπάνω άποψης ήταν και το γεγονός ότι ο σχεδιασμός της εκτροπής του ποταμού άλλαξε τρεις φορές. Ο αρχικός προέβλεπε την εκτροπή προς τη Θεσσαλία ενός δισεκατομμυρίου διακοσίων εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού. Η ποσότητα αυτή μειώθηκε στη συνέχεια στο μισό και αργότερα μειώθηκε πάλι, φτάνοντας μόλις στο ένα πέμπτο της αρχικής πρόβλεψης.

Στις διαστάσεις της σήραγγας και των φραγμάτων δεν έγινε καμία αλλαγή, πράγμα που ενίσχυσε την άποψη των πολέμιων του έργου ότι η εκτροπή του Αχελώου ήταν «μνημειώδες παράδειγμα κακού σχεδιασμού και αδιαφορίας για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων».

Το Συμβούλιο Επικρατείας έκανε δεκτές όλες τις παραπάνω αιτιάσεις και έκρινε ότι το έργο παραβιάζει:

Την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα νερά.Την οδηγία για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.Την οδηγία για τους οικότοπους.Την επιταγή του ελληνικού Συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος.

Τέλος, το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε ότι ο σχεδιασμός του έργου είναι αντίθετος με τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης.

Ο Αχελώος, λοιπόν, σώθηκε από την εκτροπή του. Πότε ήρεμος και πότε θυμωμένος θα κυλά στην αρχέγονη κοίτη του.

Και οι αγρότες της Θεσσαλίας, που χρόνια τώρα «στροβιλίζονται» μέσα στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, το έχουν σίγουρα «χωνέψει» ότι το νερό του Αχελώου είναι δώρο άδωρο για τα χωράφια τους, αφού το βαμβάκι και το εισόδημά τους τα έχει αρπάξει το γρανάζι των «ποσοστώσεων».