Μήπως «εξατμιστεί» το πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 & το 2014;

Ο μεγάλος Ιταλός φιλόσοφος Αντόνιο Γκράμσι υπεστήριζε πως όταν το παλιό πεθαίνει και προτού γεννηθεί το καινούργιο, οι κοινωνίες ζούνε στην «εποχή των τεράτων». Αυτή την περίοδο εμείς εδώ, στην Ελλάδα, ζούμε σε αυτή την εποχή των τεράτων.

Το παλιό κοινωνικο-πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης σάπισε και πεθαίνει. Αλλά το ψυχορράγημά του μπορεί να κρατήσει επί μακρόν. Και προτού γεννηθεί και ανδρωθεί το νέο σύστημα, που θα το αντικαταστήσει, το μεγάλο ερώτημα είναι πόσους από μας θα κατασπαράξουν τα «τέρατα», που θα κυριαρχούν

στο μεσοδιάστημα. Αυτή είναι η αγωνία όλων των Ελλήνων, που σήμερα σκέπτονται κι ανησυχούν για το μέλλον του τόπου.

Σε μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική του έκθεση, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής συμμερίζεται αυτές τις ανησυχίες από οικονομικής πλευράς. Και θέτει σοβαρότατους προβληματισμούς για την αντοχή και την βιωσιμότητα της ακολουθούμενης, σήμερα, οικονομικής πολιτικής. Στην έκθεση αυτή, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές της εβδομάδας, επισημαίνεται ότι το βαρύτατο (στις πλάτες των πολιτών) φορολογικό φορτίο, που δεν μπορούν να το αντέξουν, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της οικονομικής πολιτικής, καθώς η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας όλων μας, η έστω της μεγάλης πλειοψηφίας, οδηγεί στη συρρίκνωση των προοπτικών για την διατηρησιμότητα των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2013 και το 2014 και το 2015.

Η επισήμανση αυτή είναι παρόμοια με εκείνη που κάνει η τρόικα, αμφισβητώντας ότι η κυβέρνηση μπορεί να καλύψει το προβλεπόμενο δημοσιονομικό κενό για τα επόμενα δύο έτη, καθώς δεν θα εισπράξει τους προϋπολογισθέντες πολύ υψηλούς φόρους. Από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί πάνω από 80 φορολογικοί νόμοι και έχουν εκδοθεί πάνω από 800 ερμηνευτικές, φορολογικοί εγκύκλιοι καθιστώντας το σύστημα θνησιγενές αλλά κι αποκρουστικό.

Είναι χαρακτηριστικό, όπως αναφέρει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, ότι κατά την τελευταία τριετία, οπότε μειώθηκαν αισθητά τα εισοδήματα όλων των Ελλήνων, οι φόροι έχουν επταπλασιασθεί για μισθωτούς και συνταξιούχους ενώ έχουν εννεαπλασιασθεί για ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες, καθιστώντας προβληματική την επιβίωση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας αλλά και της μεσαίας ιδιοκτησίας.

Επισημαίνεται, επίσης, ότι οι φορολογικοί συντελεστές, φόρου εισοδήματος, φόρου ακινήτων, ΦΠΑ είναι οι υψηλότεροι στην Ευρώπη –ενώ, ταυτόχρονα, επιβάλλονται χωρίς διάκριση έκτακτοι (που τείνουν να γίνουν τακτικοί), όπως ο φόρος αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος, ο φόρος «πολυτελούς διαβίωσης» κοκ.

Σε συνδυασμό με τα παρανοϊκά πρόστιμα που θέσπισε το νέο ποινολόγιο της εφορίας από 1-1-14, το φορολογικό καθεστώς, άκρως γραφειοκρατικό και τιμωρητικό, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή του ιδιωτικού τομέα αλλά και στη συρρίκνωση των εσόδων για το Δημόσιο.

Υπό τις συνθήκες αυτές, εκτιμάται ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής μπορεί, παρά τη σταθεροποίηση που επιτεύχθηκε, να οδηγήσει στο μέλλον στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Και τούτο σε μια εποχή, κατά την οποία η βιομηχανική παραγωγή κατακρημνίζεται, οι εξαγωγές μειώνονται, η αγορά ακινήτων έχει πλήρως «παγώσει», οι μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο δεν προχωρούν, η ρευστότητα στην αγορά είναι μηδαμινή, η γραφειοκρατία κι η διαφθορά της Διοίκησης δεν έχουν καταπολεμηθεί, ο τραπεζικός δανεισμός είναι δυσεύρετος, το πρόβλημα στο συνταξιοδοτικό σύστημα και στην διατήρηση του κοινωνικού κράτους μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.