Μην πυροβολείτε (όλες) τις πεθερές!

Δύο νέες γυναίκες, κάθονται απέναντί μου στο Μετρό. Από τον σταθμό Εθνικής Άμυνας μέχρι και τον Δουκίσσης Πλακεντίας, όπου αποβιβάζονται μαζί με εμένα, το θέμα συζήτησής τους είναι ένα και φλέγον: οι πεθερές τους. Νιόπαντρη η μία, αρραβωνιασμένη η άλλη, έχουν φριχτά παράπονα από τις μαμάδες των συντρόφων τους αλλά και από τους ίδιους αφού τους θεωρούν υπεύθυνους γιατί οι μανούλες τους έχουν πάρει τόσο αέρα.

«Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που κάνω ένα τραπέζι στο σπίτι να μου κουβαλιέται και η μάνα σου» του λέω προχθές και

τι μου απαντάει; «Μα έρχεται για να σου μαγειρέψει! Αν δεν θέλεις να κουβαλιέται όπως λες, να μην την βάζεις να ετοιμάζει σπανακόπιτες και ντολμαδάκια. Να τα φτιάχνεις μόνη σου». Α, όχι αγάπη μου! Αν ήθελες μετά από 8 ώρες ορθοστασία στη δουλειά να κλείνομαι στην κουζίνα και να μαγειρεύω, να μου το έλεγες πριν από το γάμο. Και στην τελική, πλήρωσε να πάρουμε έτοιμα φαγητά, αν είσα τόσο μάγκας. Επειδή μας φτιάχνει δυο πίτες η μαμάκα σου, δεν θα μας κάτσει και στο σβέρκο. Ας φτιάξει ό,τι είναι να φτιάξει κι ας πάει σπιτάκι της. Άδικο έχω;», λέει χωρίς ανάσα η νιόπαντρη.

«Μωρέ ας μαγείρευε και η δικιά μου πεθερά κι ας μου καθόταν και στο σβέρκο. Εμένα το μόνο που την νοιάζει είναι να παριστάνει την ωραια και μοιραία. Άσε που τελευταία άρχισε να ντύνεται και να χτενίζεται σαν εμένα«, αρχίζει την εξιστόρηση του πόνου της η αρραβωνιασμένη. «Την Πρωτοχρονιά, με ρωτάει δήθεν στο αδιάφορο «τι θα φορέσεις στο ρεβεγιόν πουλί μου;». Τσιμπάω εγώ η χαζή, «ένα μαύρο μάξι φόρεμα» της λέω. Φτάνει η παραμονή, πάμε στο σπίτι της, μας ανοίγει την πόρτα και μου ‘ρχεται εγκεφαλικό. Φοράει μαύρο φόρεμα! Σαν τις αδελφές Όλσεν μοιάζαμε όλη νύχτα, ντυμένες με τα ίδια ρούχα! Χθες, περνάμε να πάρει ο δικός μου κάτι λογαριασμούς, την βλέπω κι έχει κόψει το μαλλί αφέλειες, ίδιες με τις δικές μου. Δεν άντεξα. «Α, κάνατε τα μαλλάκια σας σαν τα δικά μου;» της λέω. «Όχι πουλί μου, είδα την Τζέιν Φόντα και μου άρεσε!» μου ρίχνει το παραμύθι. Έξαλλος ο δικός μου μετά, ότι πρόσβαλα την μάνα του.»Από την Τζέιν Φόντα το αντέγραψε το μαλλί, εσένα τι σε χαλάει;», μου λέει μέσα στα νεύρα. Άσε με αγόρι μου που θα κάτσω να με κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα μου επειδή εσύ είσαι χάπατο«.

Στο σημείο αυτό, η παντρεμένη με βλέπει να χαμογελάω. Μου χαμογελάει κι εκείνη.
«Συγγνώμη μιλάμε δυνατά και σας ζαλίσαμε» απολογείται. «Πεθερά έχετε;» με ρωτάει.
«Όχι, αλλά έχω γιο» της απαντάω. «Ανύπαντρο».
«Ευχόμαστε να μην γίνετε κι εσείς σαν τις μανάδες των συντρόφων μας όταν παντρευτεί» μου λέει η αρραβωνιασμένη.
«Το σίγουρο είναι πως τον μεγάλωσα έτσι που να διεκδικεί ό,τι του αξίζει στη ζωή. Άρα αν επιλέξει την γυναίκα που του αξίζει, θα μπορεσω κι εγώ να είμαι η πεθερά που της αξίζει», σχολιάζω και σηκώνομαι από τη θέση μου.
Δεν ξέρω τι κατάλαβαν, αν κατάλαβαν… Έχω συναντήσει πεθερές-κακουργήματα, που ταλαιπωρούν τους συντρόφους των παιδιών τους, γυναίκες και άντρες. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι την δαιμονοποίηση κάθε πεθεράς, υπάρχει τεράστια απόσταση…

Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.com

The post Μην πυροβολείτε (όλες) τις πεθερές! appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.