Μια κακιά στιγμή θα περάσει. Κακό γείτονα να μην έχεις…

02:20 23/3/2012 - Πηγή: Aixmi

Άτυχη γενιά η γενιά μου. Και όχι επειδή τη συντροφεύει παντού και εξαπανέκαθεν η αέναη γκαντεμιά του Μητσοτάκη, ούτε επειδή ήπιε γάλα εμπλουτισμένο με ολίγη από Τσέρνομπιλ. Όλοι εμείς είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε σε μια χαρισματική χώρα στην ιστορικά πιο διεφθαρμένη της περίοδο.

Εκτός κι αν αποδειχτεί ότι ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης μιζώσανε τον Περικλή για την ανάληψη της κατασκευής του Παρθενώνα, ότι ο Θεμιστοκλής ήταν Θεμιστοκλ-ΑΚΗΣ (το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;) και τα υποβρύχια, σόρυ

τις τριήρεις που χρησιμοποίησε στη Σαλαμίνα, του τις κατασκεύασε με απευθείας ανάθεση το ναυπηγείο του ξαδέρφου του, με την επωνυμία «Η ναυμαχία της Σαλα-μίζας», ή ότι οι παππάδες του ‘21 παράλληλα με το κρυφό σχολιό διατηρούσανε καμιά δεκαριά οφσόρ στην Κύπρο και το Μαυρίκιο.

Αν συμβεί αυτό υπόσχομαι ότι θα σωπάσω για πάντα και θα αυτολιθοβοληθώ στην κεντρική πλατεία του χωριού μου. Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν παίζει ως σενάριο ούτε σε ταινία του τρισμέγιστου Τσακ Νόρις, μέχρι τότε θα συνεχίζω να υμνώ τη χώρα που εγώ, εσύ, ο Κουλούρης, ο γιος του ταχυδρόμου, ο Άκης, ο Μαντέλης και τα άλλα παιδιά κυκλοφορούμε το ίδιο ελεύθεροι στο δρόμο και απολαμβάνουμε τον ίδιο υπέροχο καυτό ήλιο. Τη χώρα που ο πράσινος ήλιος της Πασοκάρας και η μπλε ηλεκτρίκ φλόγα της ΝουΔου 30 γεμάτα χρόνια έκαναν τη ρεμούλα θυμιατό και τα σκατά λιβάνι.

Από παιδάκια δηλητηρίασαν τις ψυχές μας οι τσογλαναραίοι ψευτοεπαναστάτες του Πολυτεχνείου, νομιμοποίησαν στα μάτια μας την παρανομία, μας μύησαν στην ιεροτελεστία της πουστιάς και μας γαλούχησαν φυτεύοντας στις αθώες παιδικές καρδούλες το εμετικό τρίπτυχο πτυχίο-δημόσιο-μαντρί. Ενηλικιωθήκαμε με αυτούς μόνιμα παρόντες σε κάθε στιγμή της διαδρομής μας, γείτονες – μπάστακες στις ελεγχόμενες και προγραμματισμένες για χρεοκοπία γειτονιές της ζωής μας.

Είναι οι ίδιοι που τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, εκπέμπουν SOS για το δυσοίωνο μέλλον του τόπου και για να αφεθούν οι αμαρτίες τους πετάνε γιαούρτια στον Νταλάρα, φορώντας το μανδύα του πονεμένου και του αγανακτισμένου. Λησμονούν επιτηδευμένα ότι το κουπί για τα καμώματά τους, θα το τραβήξουμε εμείς οι νέοι και τα παιδιά μας. Φυσικά αποφεύγουν συστηματικά να απαντήσουν στο ερώτημα πώς γίνεται να πηδάνε τη γίδα και να τσούζει ο κώλος του τράγου…

Και για να μην αφήνω αναπάντητα ερωτήματα και κενά σημεία, να εξηγηθώ. Το τρίπτυχο πτυχίο-δημόσιο-μαντρί για το οποίο έκανα λόγο πριν, προέβαλε ως υπέρτατες αξίες στη δύσμοιρη νεολαία του μεταπολιτευτικού κράτους τις εξής κενές αθλιότητες και σαχλαμάρες:

Την απόκτηση πτυχίου ανώτατης εκπαίδευσης, διότι ποιοι είμεθα εμείς που θα καταδεχτούμε να ασκήσουν τα παιδιά μας χειρονακτικά επαγγέλματα. Αυτά είναι για τον «δε θα γίνεις νεοέλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ».Το ιερό δισκοπότηρο της επαγγελματικής αποκατάστασης: Μια θέση στο θεάρεστο δημόσιο. Όποιοι βόλεψαν τα παιδιά τους εκεί, μπόρεσαν να αποδημήσουν εν ειρήνη για το δημιουργό. Οι υπόλοιποι λοιδορήθηκαν για χρόνια ως αποτυχημένοι, κορόιδα και μαλάκες με πατέντα κ

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords