Λάκης Λαζόπουλος, η «τρομπέτα» του Σύριζα…

Κάποτε μου άρεσε ο Λάκης Λαζόπουλος -ειδικά όταν έγραφε, σκηνοθετούσε και έπαιζε τους «10 μικρούς Μήτσους» στο Μega, 20+ χρόνια πριν…

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στον Ρίο Γκράντε… Ο Λάκης άλλαξε consept και δημιούργησε το πρώτο stand up comedy στα τηλεοπτικά μας πράγματα, σχολιάζοντας τους πάντες και τα πάντα. Η επιτυχία του ήταν πάλι μεγάλη -πάνω από 2 εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολουθούσαν κάθε εκπομπή του. Συνέχισε να αρέσει και σε μένα, παρότι

έβλεπα εμμονές σε πρόσωπα -που δεν απείχαν πολύ από τη στοχοποίηση- όπως και συχνές απόπειρες άντλησης φτηνού χιούμορ.

Η Ελλάδα άλλαζε και μαζί τα πεδία κριτικής και σάτιρας του Λάκη. Χρεοκοπία, μνημόνια, κοινωνική αντίδραση, έκπτωση των μεγάλων κομμάτων της Μεταπολίτευσης, δημόσιοι προπηλακισμοί βουλευτών και υπουργών, επιθέσεις σε «διαπλεκόμενα» ΜΜΕ, άνοδος των αντιμνημονιακών δυνάμεων…

Λάβρος ο Λάκης κατά του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της κυβέρνησης Παπαδήμου, του παλιού πολιτικού προσωπικού, των «διαπλεκόμενων» δημοσιογράφων. Η εκπομπή του μετεξελίχτηκε σε βήμα καταγγελίας του κυβερνώντος «καθεστώτος» της Μεταπολίτευσης και, ταυτόχρονα, στήριξης της βαρουφάκειας θεωρίας ότι υπήρχε αντιμνημονιακός δρόμος μέσα στο ευρώ.

Ο δημόσιος λόγος απέκτησε εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά, η άσκηση βίας άρχισε να νομιμοποιείται από την έχουσα «ηθικό πλεονέκτημα» Αριστερά και ο Λάκης σιγοντάριζε. Όσοι ψήφιζαν τα μνημόνια και όσοι υποστήριζαν πως αποτελούν μονόδρομο, δυστυχώς, για την παραμονή της χώρας στο ευρώ καταγγέλλονταν συλλήβδην ως ξενόδουλοι «μερκελιστές», ως «γερμανοτσολιάδες», ως «μίσθαρνα όργανα της διαπλοκής». Και ο Λάκης έδινε τον τόνο.

Στο τέλος της άνοιξης του 2014 αποκαλύφθηκε ότι ο Αλέξης Τσίπρας διαπραγματευόταν με τον Λάκη την ένταξή του στο ευρωψηφοδέλτιο του Σύριζα, το θέμα συζητήθηκε ευρύτατα μεταξύ των πολιτών, κάποιοι ψέλλισαν κάτι περί «στρατευμένης κομματικά δήθεν σάτιρας», αλλά τα λόγια τους έπεσαν στο κενό διότι είχε ήδη ανατείλει η αντιμνημονιακή εποχή…

Τελικά, ο Λάκης προτίμησε το τηλεοπτικό από το ευρωκοινοβουλευτικό φόρουμ και ο Αλέξης έγινε πρωθυπουργός λίγους μήνες αργότερα. Κάπου εκεί άρχισαν τα «παράδοξα». Ενώ η σάτιρα πάντα στρέφεται κατά της εξουσίας, το «Αλ Τσαντίρι» καυτηριάζει τη στάση της…αντιπολίτευσης! Ενώ η «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση υπογράφει το τρίτο μνημόνιο και ο Σύριζα κόβεται στα δυο, ο Λάκης επιτίθεται στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα «διαπλεκόμενα» ΜΜΕ. Ενώ η κυβέρνηση ψηφίζει μέτρα 5,4 δισ., φορολογώντας μηνιαία εισοδήματα ακόμη και 616 ευρώ και περικόπτοντας αναδρομικά το ΕΚΑΣ, ο Λάκης εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση στις…προηγούμενες κυβερνήσεις.

Το μήνυμα που εκπέμπει είναι καθαρό και οι τηλεθεατές το αντιλαμβάνονται, σε μεγάλο βαθμό -γεγονός που αποτυπώνεται και στο βαθμό απήχησης της εκπομπής του. Φέτος την παρακολουθούν 361,000 τηλεθεατές λιγότεροι από πέρυσι. Η τελευταία -όπου προσπαθούσε με πίνακες να πείσει ότι τα σημερινά μέτρα δεν είναι τίποτα μπροστά στα…παλαιότερα- προσέλκυσε 1,300,000 τηλεθεατές -αριθμός μικρότερος κατά 300,000 από την προτελευταία εκπομπή του.

Αρκετοί υποστήριξαν ότι άρχισε η πτώση του, άλλοι ωστόσο επισήμαναν ότι παρά τον προφανώς υποστηρικτικό προς την κυβέρνηση σχολιασμό του, περίπου 1,500,000 τηλεθεατές εξακολουθούν να είναι θαμώνες του Αλ Τσαντιριού του….

Η δική μου γνώμη είναι ότι ελάχιστοι πιστεύουν, πλέον, ότι ο δημόσιος λόγος του είναι σατιρικός και γελάνε με τα αστεία του. Όσοι εξακολουθούν να τον βλέπουν και όσοι τον εγκατέλειψαν, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η εκπομπή του αποτελεί στρατευμένη προπαγάνδα στην υπηρεσία μιας κυβέρνησης που επιχειρεί να πείσει πως είναι αριστερή, τη στιγμή που εφαρμόζει την πιο σκληρή μνημονιακή ατζέντα.

Με δυο λόγια: δεν υπάρχουν αθώοι του αίματος, όλοι γνωρίζουν την αλήθεια και κάνουν την επιλογή τους. Κάθε πολιτική εξουσία έχει τους κράχτες της και τους υποτακτικούς της. Η σημερινή έχει τον Λάκη Λαζόπουλο, που μεταλλάχτηκε σε στρατευμένο καλλιτέχνη και εξ αυτού κρίνεται…