Καλό ταξίδι στην κόλαση «στρατιώτη Θεοφιλογιαννάκο»…

«Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα είμαι μετά από είκοσι χρόνια που θα βγω από τη φυλακή;» είχε πει το 1975 ο άρτι αποθανών αρχιβασανιστής του ΕΑΤ-ΕΣΑ Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος απολογούμενος στο Στρατοδικείο της Αθήνας για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει τον καιρό της επτάχρονης δικτατορίας.
Τον συνάντησα τριάντα χρόνια αργότερα σε ταβέρνα στο Γύθειο και ήτανε στην εμφάνιση (σώμα και πρόσωπο) ολόιδιος με το 1975! Ολόιδιος!!
Έτρωγε

με κάποια γνωστά φασιστόμουτρα της Σπάρτης και είχε πολύ κέφι.
Πέρασα δίπλα του…
Τον είδα και έμεινα «άγαλμα»!
Με κοίταξε και εκείνος…
«Κάπου την ξέρω αυτή»... «“έλεγε» το βλέμμα του.
-Ο Θεοφιλογιαννάκος ο βασανιστής της χούντας είναι αυτός εκεί πέρα; Ρώτησα τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας.
-Αυτός είναι. Απάντησε ο ταβερνιάρης.
-Ζει ακόμα;
-Γιατί να μη ζει; Τι ανάγκη έχει;
Τις μέρες της δίκης του με ήξερε καλά ο Θεοφιλογιανάκος.
Είχα καλύψει δημοσιογραφικά αυτή τη δίκη από την αρχή ως το τέλος της και αμέτρητες φορές τον είχα σκυλοβρίσει στα ρεπορτάζ μου, αλλά και αμέτρητες φορές με είχε σκυλοβρίσει και εκείνος δια ζώσης.
Ερχόταν στα διαλείμματα, στεκόταν μπροστά στα έδρανα των δημοσιογράφων και μας έβριζε χυδαία όλους, έναν-ένα, βγάζοντας αφρούς από το στόμα του!
Ιδιαίτερο ήταν το μένος του απέναντι στους συναδέλφους που τον αποκαλούσαν στα ρεπορτάζ τους «στρατιώτη Θεοφιλογιαννάκο», διότι ο Στρατός τον είχε ήδη τιμωρήσει: Τον είχε υποβιβάσει και από ανώτερο αξιωματικό τον είχε κάνει… στρατιώτη!
Τον έτσουζε πολύ αυτό. Περισσότερο και από την προοπτική της καταδίκης του από το Στρατοδικείο.
Τώρα είναι πεθαμένος.
» Ταξιδεύει για την αλήθεια», όπως έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου.
Εγώ, του εύχομαι (συγχωρέστε με) «καλό ταξίδι στρατιώτη Θεοφιλογιαννάκο για την Κόλαση, που σε περιμένει ολόρθο«…